Læknaneminn - 01.04.2002, Qupperneq 49

gerð á tímaröðum R-R bila hjartaritsins. Senr mæli-
kvarði jafnvægisins sympatík/parasymatík var afl
merkisins á tíðnibandinu 0.05-0.15 Hz deilt með afli
merkisins á tíðnibandinu 0.15-0.5 Hz. Fyrra tíðni-
bandið er talið endurspegla sympatíska virkni til
hjarta en hið seinna parasympatíska virkni. Staðsetn-
ing og tilvist áverka í heila var greind með tölvusneið-
myndatöku.
Niðurstöður:
Hlutfallið sympatík/parasympatík sýndi marktækan
mun (P<0.()5) á milli heilablóðfallssjúklinga og við-
miðunarhópsins þ.e. með aukningu á vægi sympatík-
ur hjá sjúklingahópnum. Hjá heilablóðfallsjúklingum
var hlutfallið sympatík/parasympatík 1.12 + 0.97 en
hjá viðmiðunarhópnum hlutfallið 0.52 + 0.27. Ekki
var neinn marktælcur munur á hlutfallinu sympa-
tík/parasympatík þegar sjúklingar með vinstra
heilaslag voru bornir saman við þá með hægra
heilaslag. Klínísk einkenni sjúklinganna og breyting í
hjartsláttarhraða reyndust eklci sýna marktæka fylgni.
Ályktanir:
Niðurstöður rannsóknarinnar styðja fyrri rannsóknar-
tilgátuna um að heilablóðfall raslci jafnvæginu sympa-
tík/parasympatík á þann hátt að sympatísk virkni auk-
ist á kostnað parasympatískrar. Seinni rannsóknartil-
gátan fær eklci stuðning í rannsókninni þar sem mun-
ur á jafnvægi sympatík/parasymatík með tilliti til stað-
setningar var athugaður. Ef til vill varpar fyrri rann-
sóknartilgátan einhverju ljósi á dauðsfoll sem orsakast
af hjartsláttaróreglu þar sem enginn fyrirliggjandi
hjartasjúkdómur var fyrir hendi.
1 Taugadeild Landspítalans við Hringbraut.
Þáttur IL-12 losunar frá neutrofílum (PMN) og
einkyrndum frumum í útæðablóði (PBMC) í
meingerð C0P sjúkdómsins
Birgir Már Guðbrandsson', Gunnar Guðmundsson2,
Björn Rúnar Lúðvíksson3
1 Læknadeild Háskóla íslands 2 Landspítali háskólasjúkrahús 3
Rannsóknarstofnun Landspítalans, ónæmisfræði
Inngangur:
Stíflandi berkjungabólga með lungnabólgu eða COP
(cryptogenic organizing pneumonitis) er milli-
vefslungnasjúkdómur (interstitial lung disease). Fram
til þessa hefur greining sjúkdómsins byggst á klínísk-
um og vefjafræðilegum grunni. Meingerð sjúkdóms-
ins einkennist af bandvefstöppum í lungnablöðrum og
litlum berkjungum ásarnt íferð T fruma, neutrófíla,
plasma frunra og eósínófíla. Auk þess hefur verið sýnt
fram á aukningu neutróflla í blóði einstaklinga með
sjúkdóminn. 11-12 gegnir veigamiklu hlutverki í
frumubundnu ónæmissvari og hefur auk þess verið
tengt meingerð sjúkdóma sem einkennast af mikilli
bandvefsmyndun. Þar sem nýlegar rannsóknir hafa
bent til framleiðslu IL-12 frá neutrófílum vildum við
lcanna hvort að um offramleiðslu IL-12 væri að ræða
hjá COP sjúklingum.
Aðferðir og efniviður:
Að fengnu upplýstu samþykki var tekið lOml af blóði
úr 10 einstaklingum sem fengið hafa COP (meðalald-
ur 66.8ár, 44-81 ára, hlutfall karla og kvenna 5/5) og
10 heilbrigðum viðmiðum. PMN (polymorphonucle-
ar cells) og PBMC frumur (peripheral blood monon-
uclear cells) voru einangraðar með Percoll og Dextran
einangrunaraðferð. Eftir einangrun og þvott var
hreinleiki PMN 97-100%. PBMC frumulagið saman-
stóð eftir einangrun af eitilfrumum (70%), neutrófil-
um (17%), mónócýtum (8%), eósínófílum (4%) og
basófílum (1%). Því næst voru frumur örvaðar með
LPS eða LPS/IFN-( og magn IL-12p70 seytingar var
metið með ELISU á mismunandi tímapunktum.
Niöurstööur:
Hámarki IL-12p70 seytingar var náð eftir 24 tíma. í
ljós kom að seyting PMN á IL-12p70 var talsvert
lægri en áður hefur verið lýst og einungis losuðu neut-
rófílar 1L-12 hjá 6 af 20 þátttakendum. Jafnframt var
seyting þeirra 3x Iægri en seyting PBMC. Enginn
munur reyndist vera á meðaltals framleiðslu IL-12 á
milli hópanna. Athyglisvert var að þeir einstaklingar
sem skáru sig úr hvað varðar framleiðslu á 1L-I2p70
frá PBMC reyndust báðir hafa COP. Annar þeirra
reyndist einnig vera nreð mestu losun IL-12p70 frá
neutrófílum sem mæld var í þessari rannsókn.
Umræöa:
Þó svo að ekki hafi verið sýnt fram á mikla 11-12 los-
un frá neutrófílum þá er hugsanlegt að meingerð COP
geti í einstaka tilfelli orsakast af 1L-12 offramleiðslu
eins og kom í Ijós hjá 2 af 10 þátttakendum. Þó verð-
ur að draga í efa að hlutverk neutrófíla í virkjun Th 1 T
frumu svars sé veigamikið í ljósi ofangreindra niður-
staðna
47