Úrval - 01.11.1962, Síða 67

„ÉG ÆTLA AÐ GIFTAST JONNA“
giftingu yrði. Eiginmaður minn
var í vafa, en ég leiddi honum
það fyrir sjónir, að við værum
raunverulega að hrinda Sally
f ram af hengif luginu, ef við sýnd-
um nú nokkur merki samvinnu-
vilja. Ég skýrði Sally frá ákvörð-
un þessari næsta dag. „Elskan
mín, okkur þykir svo vænt um
þig. Hvernig getum við lagt bless-
un okkar yfir það, sem við erum
sannfærð um, að muni verða þér
til ills? Þið Jonni verðið að
minnsta kosti að bíða í eitt ár
enn. Ykkur ber að bíða“.
Sally svaraði engu. Ég gat ekki
afborið að sjá þjáninguna í aug-
um hennar. Ég vildi taka hana í
fang mér og vagga henni.
Minningar mínar um þær vik-
ur, er á eftir fóru, eru sárar, sár-
ustu minningar mínar. Dóttir
okkar hélt að vísu áfram að
borða og sofa á heimili okkar,
en hún hvarf að öðru leyti úr lífi
okkar. Svo sá ég þau Jonna og
Sally koma út úr skrifstofu fast-
eignasala dag einn, þegar ég var
niðri í bæ. Þau voru augsýnilega
að leita að íbúð. Þau ætluðu í
raun og veru að leggja í þetta
upp á eigin spýtur! Ég varð al-
veg magnlaus. Skyndilega minnt-
ist ég sálfræðingsins, hans dr.
Bayles.
Sama kvöldið sat ég svo í skrif-
83
stofu hans og skýrði honum frá
þessu öllu.
„Ég skil vel tilfinningar yðar“,
sagði dr. Bayles, „en það eru til-
finningar Sally, sem mestu máli
skipta“.
Ég varð hneyksluð. Hann virt-
ist ekki gera sér grein fyrir hættu
þeirri, er stúlka sem Sally steypti
sér í, ef hún giftist pilti sem
Jonna. „Er þetta ekki í algerri
andstöðu við allar þær reglur,
sem maður les um grundvöll far-
sæls hjónabands?" spurði ég.
„Yiðurkennið þér ekki, að þetta
sé raunverulega átakanlegt?“
„Það gæti orðið átakanlegt",
svaraði hann, „en það er alls ekki
víst, að svo verði. Það virðist að
vísu vanta hér marga þá þætti,
sem við álítum æskilega til stofn-
unar farsæls hjónabands. Auðvit-
að felst raunveruleg hætta í trú-
arlegu og þjóðfélagslegu misræmi
hjónaefnanna. Fjárskortur er
einnig vandamál. En þetta er
vandamál Sally. .. . og hér er um
að ræða líf Sally. . . . en ekki yð-
ar. Þér krefjizt tryggingar fyrir
hamingju barni yðar til handa á
yðar eigin skilmálum. En slíkt
er ekki mögulegt“. Hann varð
hugsi. „Alveg ómeðvitað óskum
við eftir því, að börnin okkar
uppfylli okkar eigin þarfir. Við
viljum verða hreykin af maka
barnsins okkar. Yið þrengjum