Úrval - 01.11.1962, Side 36

52
ÚRVAL
er gerð í Egyptalandi, og skart-
gripir úr gulli, sem bera svip
grísku höfuðborgarinnar Mykene,
sem einmitt þá lifði sitt blóma-
skeið.
Samtímis því, að utanríkisverzl-
unin blómstraði svo mjög, hlýtur
að hafa risið upp höfðingjaráð
eða jafnvel þjóðhöfðingi, sem var
fær um a kalla saman nægilegan
vinnukraft til að hrinda af stað
risafrarnkvæmdum. Reiknað hefur
verið út, að áætlunin um Stone-
henge hofið, sem nú getur að líta
í rústum, hafi verið gerð um 1500
f. Kr.
Aftur vantaði stóreflis björg. Um
það bil 30 km. norðar hafði nátt-
úran dreift um Marlborough hæð-
irnar geysistórum kiumpum úr
hörðum sandsteini. Stormur og
regn hafði klofið þá í stykki, sem
eru um það bil metri á þykkt og
allt að 7,5 m á lengd. Úr þeim
völdu nú byggingameistarar Bik-
armanna 81 risastóra súlu. Áður
en nokkur tilraun var gerð til að
hreyfa þær, hafa þær verið lagaðar
til með þungum steinsieggjum og
tréfleygum, sem voru bleyttir, svo
að þeir þrútnuðu og sprengdu
klettana. Síðan hafa þeir vafaiaust
verið settir á trésleða, sem lágu
á sívöium viðarkubbum, og dregn-
ir hina löngu leið. Prófessor Atkin-
son hefur gizkað á, að það mundi
taka 1500 hrausta karla a.m.k.
hálft sjötta ár að flytja alla stein-
ana á völtum til Stonehenge. Þeg-
ar þangað var komið, tóku við
hópar verkamanna, sem hjuggu
til steinana og slípuðu þá, en það
hafði ekki verið gert við neina
byggingu á öldunum á undan.
Fornleifafræðingarnir hafa fundið
allt að 30 kílógramma þungar
sleggjur, sem notaðar voru til að
brjóta af stærstu ójöfnurnar.
Sandsteinninn sem síðan var slíp-
að með, hefur verið dreginn fram
og til baka af hópum manna, á
svipaðan hátt og þegar sagað er
með stórviðarsög. Loks voru litlir
steinhamrar notaðir til að ná burtu
síðustu ójöfnunum. Reiknað hefur
verið út, að 50 verkamenn hafi
orðið að strita 10 tíma á Jag, 7
daga vikunnar í nærri þrjú ár til
að ljúka við steinana.
Áður en hinir fornsögulegu
byggingameistarar gátu byrjað að
reisa þessar nýju byggingar, urðu
þeir að fjarlægja blágrýtisstein-
anna úr Stonehenge II og reyndu
síðan að finna miðpunkt hrings-
ins með því að taka mið frá út-
veggjunum. (Ekki munaði nema 60
cm að þeim tækist það). Þá hafa
þeir mælt út hring með 15 m rad-
íus og grafið 30 holur umhverfis
hann, og var hver þeirra höfð
mátulega djúp til þess, að stein-
súlurnar stæðu allar jafnháft upp
úr jörðinni, þótt lengdarmunur
þeira sé allt að hálfum öðrum
metra. Síðan hafa súlurnar verið