Úrval - 01.11.1962, Blaðsíða 145

Á FARALDS FÆTI UM TIBET
að ná fótfestu á klakastöllunum.
Og þótt þeir skiptu byrðunum,
mun þunginn, sem þeir klifu með
upp einstigið í hvort skipti, hafa
numið allt að sextíu kílóum.
Loks náðum við upp á hábrún.
Burðarkarlarnir hámuðu í sig
flatkökúr, bakaðar úr maís, og
öxluðu síðan aftur byrðar sínar.
Þessar maiskökur eru þeirra eina
fæða, en þegar kemur á áfanga-
;stað, reykja þeir ópíum, sem
virðist á einhvern óskiljanlegan
hátt auka þeim þrek og þol
líkamlega, um leið og það veitir
þeim andlega hvíld. í rauninni
er það þeim eins konar algleym-
islyf, og að sjálfsögðu þeim sjálf-
um verst að verða að grípa til
þess, þótt ekki verði þeim láð
það. Líf þeirra er eins og þrælk-
aðra burðardýra, ópfumreyking-
arnar eina ánægjan, sem þeim
veitist.
Okkur varð ekki svefnsamt í
veitingakránni næstu nótt;
veggjalýsnar sáu fyrir þvi. Það
er nóg af slikum sníkjudýrum í
Kína, og gekk mér verst að venj-
ast flónni. Lúsinni venst maður
hins vegar fljótt, en i Kína er
hver maður og í hvaða stétt sem
hann er, grálúsugur og þykir ekki
tiltökumál. Eins er þetta hvar-
vetna í Tibet — þar er ekki
nokluir lífsins leið að verjast
lúsinni, enda ekkert algengara en
að ferðamennirnir og gestirnir
161
bregði sér á lúsaveiðar, þegar
setzt er að á gististað ■— einu
veiðarnar, þar sem maður út-
hellir sínu eigin blóði, eins og
Bretinn komst að orði.
Kangting er með rettu kölluð
„hliðið að Tíbet“. Sennilega er
það óvíða í heiminum, sem landa-
mæri eru svo alger — landfræði-
lega, menningarlega, þjóðernis-
lega og trúarfarslega.
Á leiðinni milli Ya-an og Kang-
ting fer maður eingöngu um kín-
versk þorp, heyrir ekki orð mælt
á öðru máli en ldnversku, sér
ekki önnur musteri en kínversk.
og' rekist maður á Tíbetbúa í Yra-
an, er hann þar á ferðalagi, í
kaupsýslu'erindum, og vill kom-
ast sem fyrst aftur til síns heima
uppi í fjalldölunum.
En um leið og kemur vestur
fyrir Kangting, hefur maður
kvatt Kína. Þar heyrir maður
ekki annað en tíbetisku, sér ekki
aðra en Tíbetbúa, jafnvel lands-
Jagið er allt annað, Búddatrúin
segir hvarvetna til sín í hinum
ytri trúarmerkjum, og lama-
klaustrin koma í stað muster-
anna.
Kínversk mynt er ekki í um-
ferð þarna, en þeir fáu Kínverj-
ar, sem þar hafast við, eru annað
hvort embættismenn, hermenn
eða smákaupmenn, sem virðast
þarna útlagar í framandi landi
og meðal framandi þjóðar —