Úrval - 01.11.1962, Blaðsíða 41

ÖGLEYMANLEGUR MAÐUR
57
— þannig er oftast með mann-
inn.
Ég trúi þvi a'ð ráðskonan sé
enn að bjarga flugum; og gagn-
vart almættinu erum við öll flug-
ur.
3.
Meðan hún lifði lét hún sér
ekki nægja að bjarga venjulegum
flugum frá drukknun. Hún hafði
einnig á framfæri sínu skara af
köttum — og rottur. Iiettirnir
voru fósturbörn hennar, ef svo
má að orði komast án háðungar,
og rotturnar nutu verndar henn-
ar eins og allt líf.
Þessir kettir voru villtir og hálf-
villtir um allt þetta stóra drauga-
iega hús — Korpúlfsstaði — og
í útihúsunum. Kvöld eftir kvöld,
viku eftir viku, mánuð eftir mán-
uð, ár eftir ár — til hinztu stund-
ar — fór hún á fund þeirra og
færði þeim gjafir.
Þegar ég var barn fór ég með
henni nokkrum sinnum og bar
matarböggla, lagði þá við fætur
hennar á einhverjum staðnum,
og dró mig svo í hlé. Þá komu
þeir til hennar úr öllum áttum,
loðnir og ófrýnilegir, sumir með
kettlinga með sér, og gerðu matn-
um skil.
Þeir horfðu á hana óttalaust,
og sumir struku sér upp við fæt-
ur hennar eins og heimiliskett-
ir. Hún reyndi ekki að strjúka
þeim með lófunum, stóð bara
kyrr og beið þess að ílátin tæmd-
ust.
Löngu seinna — þegar ég var
unglingur ■— fór ég nokkrum
sinnum einn með mat handa
þeim, en varð ekki var við þá.
Hún sagði mér að skiija ílátin
eftir, því hún mundi sækja þau
seinna. Enginn hefði getað fengið
mig til að fara á suma þessa staði
i myrkri og einveru — nema
hún.
í eldhúskjallaranum voru tvö
eða þrjú tóm herbergi eða
geymslur. Þar dvöldu ævinlega
nokkrir kettir, sem höfðu hænzt
að henni og hætt útlegðinni, sem
þeir voru fæddir í, og tekið upp
menningariega lifnaðarhætti. Þá
hefur áreiðanlega aldrei iðrað
þess — slíkt var atlætið. Til
dæmis má geta þess, að á veturna
hitaði hún vatn á flöskur, sem
hún klæddi í prjónasokka — til
þess að þeim yrði ekki kallt i
bælum sínum.
Auk þessa hafði hún tvo ketti
inni i svefnherbergi, en það hafa
sennilega verið heimiliskettir frá
upphafi.
4.
Heimurinn álítur gæzku sam-
bland veikleika og bilunar. Sann-
leikurinn er líka sá, að flestir