Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 33
AT.4 U TA BA XIXX' MA NOLE TE
23
læra. Eitt sinn, er hann var
staddur á nautabúi skammt frá
Cordova, þegar verið var að
prófa upplagið í villtum kvígum,
fékk hann sína fyrstu prófraun.
Var hann þar látinn fást við
kvígu, sem þótti efnileg. í stað
þess aS nota snögga snúninga
eða víkja snöggt til hliSar, stóS
hann grafkyrr og beindi kvíg-
unni rólega fram hjá sér með
rauða klæðinu (muleta), fram og
aftur, hvaS eftir annað, með
þvi að láta hana leita sín í klæð-
inu. Jafnvel eftir að hún hafði
sært hann ofur lítið með horn-
inu, vildi hann ólmur halda á-
fram. „Þetta er bara skárra,
sagði hann á heimleiðinni, „við
skulum ekkert minnast á það
við mömmu.“ Þá var hann 13
ára.
16 ára gamall yfirgaf hann
skóla sinn og slóst i för með
gamansömum nautabönum, sem
ferðuðust um og höfðu trúð-
sýningar með kálfum í stað
nauta. Hans hlutverk var samt
alvarlegt — hann átti að fást
við kröftugt ungt naut — en á-
horfendurnir hlógu samt. „Hann
er svo sorgmæddur á svip eins
og við 3. flokks jarðarför,“ sagði
einn gagnrýnandi háðslega, „og
hann er á vöxt eins og órekinn
nagli.“
Ári síðar komst hann í sam-
band viö uppgjafanautabanann
Camará, sem gerðist þjálfari
hans. Camará var svo fróður um
naut, að menn sögðu um hann,
að hann hlyti að hafa átt kú
fyrir móður. Hann jós þekkingu
sinni og reynzlu yfir liinn unga
byrjanda, og árið 1939 var ég
á áhorfendasvæðinu og sá hvern-
ig Manolo var orðinn útfarinn
nautabani. Eftir að haf’a vakið
hrifningu i Sevilla og Barce-
lona, sigraði hann sjálfa höfuð-
borgina, Madrid, með áhlaupi.
„Aldrei í sögu nautaatsins hefur
sézt slíkur nautabani, slikur
glæsileiki og yndisþokki,“ ritaði
einn gagnrýnandinn.
Vegna hinna gífurlegu vin-
sælda sinna tók Alanolo liærri
greiðslur en nokkur nautabani
á undan lionum. Á átta arum
vann hann sér inn meira en
fjórar milljónir dollara. Sem
forseti sambands nautabana
beitti hann áhrifum sinum til
að hækka einnig laun annarra
nautaatsmanna. Hann greiddi
okkur aðstoðarmönnum sínum
vel, sýndi okkur að hann kynni
að meta aðstoð okkar. Hann
bjó í skrautlegri íbúð með móð-
ur sinni og tveimur systrum,
átti nolckra bíla og tvo búgarða.
En þótt liann virtist lifa glæsi-
legu lífi, var það hinn mesti
þrældómur. í átta mánuði á ári
eða meira, vorum við á sifelld-
uin þeytingi. Hann kom oft fram