Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 40
30
ÚRVAL
„En þið verðið að gera svo
vel að hætta að ganga í þessum
leðurúlpum um nokkurt skeið.
Þegar þið liafið hlotið viður-
kenningu i skólanum eða í ungl-
ingasamtökunum, megið þið
fara í þær aftur, ef þið hafið
þá nokkra löngun til þess. En
þangað til er það bannað.‘
Dómarinn hefur fylgzt ná-
kvæmlega með þessum átta
drengjum síðan. Enginn þeirra
hefur lent í neinu klandri. Þeir
hafa ailir tekið miklum fram-
förum, bæði í skóla og starfi.
Þeir hafa ekki sýnt neina hneygð
til að státa sig af hárlubba eða
öðru þess háttar.
Obermiller dómari er 39 ára
að aldri. Hann er borinn og
barnfæddur i Whiting, sonur
oliuhreinsunarverkamanns, og
hefur lokið lögfræðinámi við
Notre Dameháskólann. Hann er
ekki unglingadómari, heldur
bæjarstarfsmaður, en hefur
dómsetu eitt eða tvö kvöld
i viku. Hann var til þess kjör-
inn árið 1960, eftir að hann
hafði rætt málin við safnaðar-
félög og kvenfélög, og haldið
þar fram þeirri skoðun sinni,
að meginástæðan fyrir því, hve
margir unglingar lentu á villi-
götum, væri sú, að allur heimilis-
agi væri úr skorðúm. Hann hét
því, að hann skyldi taka málin
föstum tökum, ef hann yrði kos-
inn. Og liinar óvenjulegu refsing-
ar, sem hann beitir, sýna og
sanna, að hann stendur við lof-
orð sín.
Oberxniller dómari vakti fyrst
á sér athygli utan heimabæjar
síns, þegar unglingadómstóllinn
fól lionum til meðferðar síðast-
liðið ár mál þriggja drengja,
sextán, fimmíán og seytján ára,
sem gerzt liöfðu sekir um of
hraðan akstur og önnur hrot á
umferðarlöggjöfinni í hil, sem
þeir höfðu tekið að láni, og
auk þess um drykkjuskap á al-
mannafæri. Þegar þeir þremenn-
ingar Iiöíðu vei'ið leiddir fyrir
dómarann, Iiallaði einn þeirra
sér fram á borðið, dró saman-
vöðlaða seðla upp úr vasa sínum
og mælti liranalega við dómar-
ann: „Allt i lagi... Hvað verð-
ur þetta há sekt? Hvaðl heimtið
þið mikið?“
„Setztu,“ skipaði dómarinn.
Siðan sneri liann sér að hinum
i réttarsalnum. „Réttai'höldum i
málinu verður frestað til fimmtu-
dags,“ sagði hann. „Og þá vil
ég, að foreldrar þessara drengja
mæti ineð þeim i réttinum.“
Þremenningarnir mættu aftur
í réttarsalnum að kvöldi fimmtu-
dagsins. Þegar dómarinn beindi
spurningu að einum þeirra, en
hann brást illa við, og móðir
hans vildi svara fyrir hann, kall-
aði piltur hranalega til hennar,