Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 41

IIANN DEKRAR EKKI VIO . . .
31
að hún skyldi halda sér saman.
Þá reis Obermiller dómari úr
sæti sínu.
„Hvað er langt síðan, að þér
hafið flengt þennan strák?“
spurði hann föður drengsins.
„Aldrei — þér hafið sem sagt
cildrei flengt hann?“
Að svo mæltu sneri dómarinn
sér að varðstjóranum. „Látið lög-
regluþjónanna leggja pilt á grúl'u
og halda honum. Síðan rassskell-
ið þér hann berum lófa. Látið
hann hafa fimmtán skelli og það
svikalaust. Kannski það kenni
honum, að vera svolitið hæversk-
ari í svörum við móður sína.“
Lögregluþjónarnir gerðu eins
og þeim var boðið; strákur
spriklaði sem hann gat, en varð-
stjórinn rassskellti hann að skip-
un dómarans. Félagar stráks,
sem höfðu komið i réttarsalinn
fyrst og fremst til þess að vera
vitni að því, þegar þessi hetja
þeirra sýndi dómaranum i tvo
heimana, risu úr sætum sinum
og laumuðust hljóðlega á brott.
Það sem eí'tir var, svöruðu
þeir þremenningarnir spurning-
um Obermillers dómara hæ-
versklega. Ilann dæmdi þá til
að bragða ekki áfengi og eiga
reglulega tal við sig. Að sögn
námsstjórans i Whiting, sækist
þeim nú vel námið, og valda
þeir kennurum sínum engur
erfiðleikum.
„Peningarnir eru þessum
stráklingum algert aukaatriði,“
segir Obermiller dómari. „Ef ég
dæmi einhvern þeirra í 25 doll-
ara sekt, fer hann rakleitt heim
til foreldra sinna og krefur þá
uin peningana.“ Þess vegna
dæmir hann þá ekki i fjársekt-
ir, heldur til erfiðrar vinnu eða
náms ákveðinn tíma; dæmir þá
ef til vill til að lesa ákveðið
efni, sem hann telur þeim til
góðs.
„Átta laugardagar á strönd-
inni,“ er ein af venjulegustu
refsingunum, sem Obermiller
dómari beitir þá unglinga, sem
eitthvað smávægilega hafa af
sér brotið. Áður hafði bæjarfé-
lagið greitt árlega svo þúsundum
dollara skipti fyrir að halda
baðströndinni sómasamlega
hreinni, hreinsa burt flöskur
dósir, glerbrot og annað rusl,
sem baðstrandargestir skyldu
þar eftir. Obermiller dómari
stjórnar nú sjálfur þeirri hreins-
un og sér svo um, að hún sé
vel af hendi leyst. Þangað fer
hann á laugardögum, hverju sem
viðrar, og fyrir hvöt hans og
lægni verður hinum ungu söku-
dólgum það jafnvel metnaðar-
mál að gera það sem bezt. Það
hefur komið fyrir, að hann færi
þess á leit við feður, sem liann
taldi, að ekki hefðu sýnt börn-
um sínum gott fordæmi, að þeir