Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 161

151
LANDNEMARNIR AF „MAÍBLÓMINlJ“
Edward Winslow, hinn nngi
foringi landnemanna frá Ley-
den, bauðst til þess að fara sem
sendiboði á fund Indiánanna.
Hann klæddist brynjuplötum
sinum, tók sér sverð og byssu
i hönd og þrammaði síðan til
fundar við hinn mikla Massa-
soit.
Þegar Winslow staðnæmdist
frammi fyrir ættarhöfðingjanum,
rétti hann honum nokkra hnífa,
koparkeðju með gimsteini í
brúsa af brennivíni og dálitið
af kexi og smjöri. Massasoit tók
þegjandi við gjöfunum, mjög
virðulegur á svip. Siðan liélt
Winslow stutta ræðu og skýrði
Massasoit frá því, að Carver
landsstjóri færi þess á leit, að
Massasoit kæmi til Plymouth til
þess að semja um frið og við-
skipti.
Massasoit skipaði 20 af striðs-
mönnum sinum að skilja eftir
boga sína og örvar og fylgja sér.
Þegar Indíánarnir náðu til út-
jaðars hins litla landnemabæjar,
mætti þeim þar hópur 6 vopn-
aðra manna, sem mynduðu heið-
ursvörð. Standish var ákveðinn
í að láta þessa fáu liermenn sýna
sem glæsilegasta framkomu, líkt
og striðshetjum sæmdi, svo að
slíkt mætti hafa áhrif á Indíán-
ana. Og honum tókst að setja
á svið stórkostlegan sjónleik.
Heiðursvörðurinn gekk á undan
ættarhöfðingjanum og stríðs-
mönnum hans að ófullgerðu
húsi, en þar var þeim boðið til
sætis á sessum á grænu teppi.
Svo birtist Carver landsstjóri,
eftir að koma hans hafði verið
tilkynnt með trumbuslætti og
lúðrablæstri, og landstjóranum
fylgdi annar heiðursvörður.
Carver landsstjóri kyssti á
hönd Massasoits, og ættarhöfð-
inginn galt i sömu mynt. Borið
var fram nýtt kjöt og brenni-
vín. Eftir að Massasoit hafði
snætt, kveikti hann i pípu, sog-
aði að sér reykinn nokkrum
sinnum og rétti síðan hvítu
mönnunum hana. Svo tóku þeir
að ræða friðarsamninginn.
Þeim tókst að semja um gagn-
kvæma aðstoð án minnstu erfið-
leika, og er þessi samningur
hreinasta fyrirmynd slikra
samninga. Tveir þýðingarmestu
liðir hans hljóða svo:
Þegar menn þeirra koma
til okkar, eiga þeir að skilja
eftir boga sína og örvar. Sama
eigum við að gera við vopn
okkar, þegar við komum til
þeirra.
Ef einhver fer að ófyrir-
synju með stríði gegn honum,
mnnum við koma honnm til
hjálpar. Ef einhverjir fara
með stríði gegn okkur, muii
hann lijálpa okkur.
Þessi samningur átti eftir að