Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 95

EIGINKONA ANGUILIKS
85
kölluðu ,,Þrumuvagninn“), eða
á sleðanum, sem dreginn var
af grænlenzku hundunum okkar
fjórum. Síðastliðinn vetur lögð-
um við okkur til „skidoo“ (eins-
konar vélsleða á skiðum), og
við eigum áfram hundana okkar
til vara. Til sumarsins höfum
við fengið 42ja feta bát.
Rankinflói hefur verið eins
konar peningagjá i Keevvatin-
héraði, og öðlaðist þá heppilega
aðstöðu þegar mikið magn af
nikkelmálmi fannst þar í klett-
unum. Nikkelvinnslan þar var
fyrsti iðnaðurinn á Norðurslóð-
um, sem notaði Eskimóa engu
siöur en hvita menn við vinnsl-
una, sumir beztu námumenn-
irnir fengu allt upp í 650 doll-
ara laun á mánuði.
Síðastliðið haust var námunni
lokað, og starfsliðið og áhöld
flutt suður. Að jafnaði voru um
600 manns í Rankin (500 Eski-
móar og 100 hvítir menn); nú
eru þar 450.
Simasamband okkar er þannig
gert, að hermannasímastrengur
er lagður á milli um það bil
tólf heimila og skrifstofa. Sím-
skeyti eru send þráðlaust — þeg-
ar góð skilyrði eru; næsta sjón-
varpstæki er i 6. húsi frá okkur
—- Hudsonflóafélagið hérna á
eitt slikt tæki — en þar næsta
tæki er í mörg hundruð mílna
fjarlægð. Þegar maður hefur van-
izt því, að áætlunarflugvélin
komi með póstinn jafnskjótt og
veðurskilyrðin leyfa (sem get-
ur komizt upp í tvær vikur),
finnst manni Rankin alls ekki
mjög afskekktur staður. í litla
en kraftmikla stuttbylgju út-
varpstækinu okkar, getum við
heyrt rokktónlist frá Winnipeg,
Eskimóaútvarp frá Grænlandi
og enskt útvarp frá Moskvu.
í Rankin koma menn á öllum
timum dagsins. Húsið okkar er
eins og járnbrautarstöð — þar
er alltaf einhver, sem á leið um
í verzlunarerindum eða aði fara
í heimsókn. Mæður sinna börn-
um sínum i stofunni hjá okkur.
Ungir piltar koma með vinkonur
sínar og rafmagnsgítara, til þess
að draga sig svolitið eftir þeim
án vitundar fjölskyldunnar.
Laugardagsltvöldin eru
skemmtikvöld i Rankin. Fyrst
tökum við um stund þátt i fer-
dansi Eskimóa, sem fram fer í
skóla stjórnarinnar, og er ég
venjulega eina hvíta manneskj-
an i salnum. Því næst förum
við og leikum hingo í félags-
heimilinu. En venjulega endum
við kvöldið á því, að fara aftur
í dansinn — þar er meira fjör.
Þegar hlýrra er í veðri förum
við í útileguferðir með öðrum
Eskimóafjölskyldum. En þegar
Batiste fór í skemmtilegustu ferð-
irnar á veturna til að veiða eða