Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 52
Nýjar uppgötvanir í líffræði opna nú clyr ýmissa hulinna dóma,
svipta burt hulu, er hvílt hefur yfir eðli lifsins og
framvindu þess á jörðu vorri.
Hin ný/a líffræði
Eftir Worren Weaver.
ÞESS ER NÚ mjög
að vænta, að fyrir
þær fjölmörgu hug-
myndir, sem nú eru
uppi á sviði líffræð-
innar, og alla þá nýtízku til-
raunatækni, sem þar er um að
ræða — en þetta tvennt helzt
yfirleitt i hendur — verði þess
ekki langt að bíða, að tiltæki-
leg lausn finnist á mörgum þeim
vandamálum, sem lifandi verur
eiga við að stríða.
Fram að þessu hefur reynzt
ólijákvæmilegt að athuga hvern
sjúkdóm og taka hann til með-
ferðar sem sérstætt fyrirbæri.
Það er ekki óliklegt að það
eigi eftir að breytast, áður en
langt um líður. Ég ætla að nefna
nokkur dæmi því til sönnunar.
Við höfum lengi vitað, að viss-
ar líkamsfrumur, hvítu blóð-
lcornin svokölluðu, eru gæddar
þeim eiginleika. að geta myndað
„mótefni" — efni, sem getur
lialdið innrás „framandi" eggja-
hvítuefna í skefjum og gereytt
henni. Líkamanum er sem sé
gefinn sá undraverði hæfileiki,
að hann getur sjálfur skilgreint
aðvifandi efni, og skorið úr þvi
hvort þau eru honum ,,söm“
— og þar með velkomin, eða
„ósöm“ og þvi óvelkomin.
Auk þessa hæfileika er líkam-
um og gefið athuganakerfi, sein
rannsakar frumurnar. Eru það
heiðarlegar og venjulegar frum-
ur og „samar“ honum, eða
framandi frumur? Þessar fram-
andi frumur geta borizt að, t.
d. við skurðaðgerð, ef reynt er
að græða á viðkomandi hörund
af öðrum eða jafnvel að græða
í liann hffæri úr öðrum. En
frumur geta lika orðið „ósamar“
líkamanum þannig, að frumur,
sem áður hafa hagað sér á allan
hátt eðlilega og verið honum
„samar“, taki allt i einu að liaga
sér afbrigðilega og gera eins
42
Think Ma g.