Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 126

116
ÚRVAL
honum gefiS, og svo hlýtur hann
aS hafa fengið góða tilsögn og
hafa alizt upp hjá góðu og
menntuSu fólki.
II.
Þegar viS Þórður Sveinsson
sáumst fyrst í gamla pósthúsinu,
þar sem nú er lögreglustöð
Reykjavíkur, haustið 1907, vor-
um við báðir fremur gráir og
guggnir eftir legu í vondum
mislingum, er hér gengu þá.
Þessi veiki hafði ekki heimsótt
landið i um það bil 25 ár og
lagSist þungt á flesta einkum
fullorðna. Við vorum æði þunn-
ir á vangann og valtir á fótum,
ég hafði verið veikur i nær þvi
þrjár vikur og þó varla vinnu-
fær, er ég þó fór til starfs ai'tur.
Ég held að þessi vesöld hafi
dregið okkur saman til skjóts
kunningsskapar, en annars féll
mér Þórður strax afar vel í
geð, svo að sjaldan hef ég hitt
mann, er mér geðjaðist betur að
þegar i stað. Þórður var brjóst-
góður maður og sá, að mér leið
illa, það var honum nóg til að
sýna mér vinsemd og alúð. Við
vorum þar einir okkar liðs lijá'
þessum veraldarvönu mönnum,
sem allir höl'ðu fengið misling-
ana sem börn. Að visu var Þórð-
ur eltki annar eins heima-
alningur og ég, því að hann hafði
alizt upp í kaupstað og stundað
búðarstörf um hríð. -— Hann
náði sér miklu fyrr eftir veik-
indin, þvi að ég var marga mán-
uði lasinn, enda Þórður heilsu-
hraustur á þeim árum, þótt ég
hafi nú lifað liann i 25 ár. Mér
þótti ákaflega vænt um að hafa
þennan góða og göfuga jafnaldra
minn við hlið mér i starfi. Ég
fann það þá þegar og þó raunar
fremur siðar, að hann var ein-
lægur vinur minn þegar i stað.
Hann talaði kjark i mig, er þess
þurfti, ó sinn sérstaka hátt. Við
höfðum sömu sultarlaunin og
litum á hvorn annann sem jafn-
ingja án þess að metast á um af-
rekin. Ég skal fúslega játa það,
aS ég leit upp til Þórðar Sveins-
sonar og taldi hann og' tel enn
mér meiri mann aS flestu leyti.
Við unnum saman i pósthúsinu
hátt á sjöunda ár. Furðar mig
enn, að við skyldum þrauka þar
svo lengi. En þá voru auðvitað
aðrir timar og siöir en nú. Laun-
in voru afar lág og vinnutími
óhæfilega langur. Hvað mig
snerti, held ég, að mig liafi eink-
um skort framtak og áræði að
fara í annað starf, svo og að
mér tókst að ná i talsverða auka-
vinnu sem umboðsmaður fyrir-
tækja úti á landi. ViS Þórður
keyptum okkur báðir verzlunar-
leyfi (borgarbréf var það þó
kallað). Kostaði það þá 550 kr.
og gilti til allrar verzlunar, lieild-