Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 78
68
URVAL
Árið 1547 ákvað liann loks
að kvænast og stofna heimili.
Settist hann þá að i smábænum
Salon i Provence, og' um sama
leyti tók hann að leggja stund
á spádóma. Því hefur verið
fram haldið, að hann hafi beitt
ýmsum töfrabrögðum og galdra-
kúnst i sambandi við spádóma
sína — setið á þrifættum stól
og grúskað i gömlum djöfla-
skræðum, eins og doktor Faust.
Vafalaust hefur hann einhverja
nasasjón haft af slíkum skrudd-
um, en varla heldur meir, og
linig'a að þvi sterk og augljós
rök. Fyrst og fremst var hann
sanntrúaður kaþólikki, en eins
og kunnugt er mega þeirrar
trúar menn alls eklci við nein
slik fræði fást. Og í öðru lagi
segist honum sjálfum þannig í
formálsorðum að spádómsbók
sinni, en þeim beinir hann til
Cesars, sonar sins. „Þess bið
ég þig, að þú leggir aldrei stund
á það grúsk, sem veldur þvi,
að likaminn visnar, en tortímir
sálinni .. . Margar slikar skræð-
ur, þær sem haldið hefur verið
leyndum öldum saman, hef ég
litið og lesið, en gripizt af slíkri
skelfingu við það, sem gerast
mætti síðar, hef ég borið þær á
bál, og skaut þá upp logum bjart-
ari og meiri en af eðlilegum
ekli, svipað og af sprengi-
dufti...“
Nei, Nostradamus hefur á-
reiðanlega látið sér það nægja,
að vera skyggn og forvitri —
hann hefur verið gæddur i ó-
venjulega ríkum mæli þeim hæfi-
leikum, sem enn er að finna
með ýmsum þjóðflokkum —-1. d.
allmörgum íslendingum — sjötta
skilningarvitinu, sem gerir
mönnum fært að sjá fram i tim-
ann.
Nostradamus sagði sýnir þær,
sem hann fékk, í ljögurra visu-
orða erindum, eitt hundrað
talsins i hverjum flokki. Komu
fyrstu þrír flokkarnir út árið
1555, en sjö flokkar þrem árum
síðar — alls eitt þúsund erindi,
þar sem sagt var fyrir það, sem
koma ætti.
Við höfum þegar athugað eitt
af þessum erindum og veitt því
athygli, að myrkur er sá kveð-
skapur nokkuð og að mörgu leyti
torráðinn. En Nostradamus var
tilneyddur að kveða þannig.
Hefði einhver Sovétborgari gerzt
til þess fyrir nokkrum árum að
segja fyrir dauða Stalins, þá er
að minnsta kosti eitt vist í þvi
sambandi, — að sá hinn sami
Sovétborgari hefði ekki þurft að
kemha hærurnar.
Og hefði Nostradmus sagt það
fyrir beinum orðum, að konung-
ur Frakklands, Hinrik II, væri
maður feigur og lýst dauða hans
nákvæmlega í einstökum atrið-