Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 36

26
ÚRVAL
ur. „Þarna sérðu hvaða raggeit
ég er!“
Rétt áður en við lögðum af
stað á sýninguna, baðst Manolo
fyrir frammi fyrir lítilli styttu
af guðsmóður. Siðan dró hann
hring af fingri sér, eins og hann
ávallt gerði, og fékk mér hann
til varðveizlu. Hann var gjöf
l'rá kvikmyndastjörnunni Gilbert
Roland, vini hans, og var letrað
innan í hann: „Sonur minn,
vertu ekki hræddur.“
Á sýningunni voru 10000 á-
horfendur, þar á meðal aðdá-
endur hans víðsvegar að frá
Spáni. Þeir fögnuðu honum
lítils háttar í viðureigninni við
fyrsta nautið. En Dominguin var
ákaft hylltur fyrir snöggar og
skrautlegar sveiflur með herða-
slái sínu; mannfjöldinn var á
hans handi.
En er Manolo mætti öðru nauti
sínu, sýndi liann einhverja
hina álirifamestu og glæsileg-
ustu frammistöðu á ævi sinni.
Fimmtán sinum í röð beindi
hann nautinu fram lijá sér án
þess að flytja sig um einn þuml-
ung. Að því búnu sneri hann
bakinu við og lét Iiornin strjúk-
ast við hrygginn á sér. Stjórn
hans á nautinu var svo ósvilcin
og tilgerðarlaus, hann hélt því
svo miklu nær sér en Doining-
uin og framkoma hans svo róleg
og tíg'ulleg, að allur áhorfenda-
skarinn reis á fætur og æpti —
eins og svo áður — fyrir Mano-
lete.
Er hann þannig hafði sýnt,
hve fullkomna stjórn hann hafði
á nautinu, kom Manolo út að
girðingunni til þess að fá sverð-
ið lijá mér. Þjálfari lians hafði
veitt því atliygli, að þetta naut
beitti hægra horninu i árásum
sinum. „Gættu að þvi,“ sagði
hann við Manolo, „og stingdu
hann frá hlið.“
En Manolo hristi höfuðið.
„Nei, það er aðeins til ein að-
íerð.“
Eins og hann ávallt g'erði á
„úrslitastundinni,“ beygði hann
sig yfir hægra hornið með rauða
klæðið í vinstri hendi til þess
að halda hornunum niðri. En
um leið og hann keyrði sverðið
milli lierðablaða nautsins, beitti
það skyndilega liægra horninu.
Það hitti Manolo i lærkrikann
og þeitti honum hátt á loft.
Mannfjöldinn æpti og allir hinir
nautabanarnir þustu inn á svið-
ið til þess að lokka nautið burt
með sveiflandi klæðum. Ég hljóp
einnig' þangað og þreif í rófuna
á nautinu til þess að draga það
burtu. En þegar ég sá, hve hræði-
legt sár Manolo hafði hlotið
féll ég í yfirlið.
Aðeins örfáum sekúndum sið-
ar, um leið og Manolo var lyft
upp af vellinum, féll nautið