Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 59
ELDSKIRN EODBY LITLA
49
vantaði tvær vikur upp á að
vera ellefu ára, bjó við O-götu,
en handan við götuna stóð stór
bcnzíngeymir. Klukkan var sjö
eftir hádegi 24. janúar, 1961,
og hann var að horfa á sjón-
varpið með 14 ára gömlum bróð-
ur sínum, Edward, og 12 ára
gömlum leikfélaga, Herman Hol-
combe að nafni. Faðir hans,
sjómaður, var úti á sjó, og móð-
ir hans hafði rétt áður brugð-
ið sér út í næstu búð. Tveir
etdri bræður hans voru ekki
heima þetta kvöld.
Þátturinn, sem þeir voru að
horfa á, var alveg að verða bú-
inn, þegar drengirnir fundu
megna benzínlykt. Eldfimt benz-
ínið hafði lekið úr geyminum
og yfir götuna. Allt í einu mynd-
aðist sprenging í uppgufuninni.
Stórar eldtungur sleiktu glugga-
rúðurnar og þrengdu sér inn
um opna gluggana. Drengirnir'
jirír þutu í áttina til útidyranna.
Eddie hélt ojiinni flugnanet-
liurðinni, þegar önnur spreng-
ing hristi og skók húsið. Eld-
tungurnar læstu sig í bak hans.
Hluti af netinu í hurðinni bók-
staflega bráðnaði í hitanum og
varð að engu.
Drengirnir hlupu. Eddie hras-
aði og datt. Herman sagði: „Ég
skal vera hjá lionum.“ Bobby
hrópaði: „Ég næ i hjálp.“ Hann
hljóp sem fætur toguðu niður
götuna, og eldurinn lék um hann
allan.
Strax og sjúkrabílarnir komu
á vettvang, var farið með Eddie
og Bobby í Texas-Barnaspítal-
ann. Hermann, sem var minnst
brenndur, var færður í annað
sjúkrahús.
Það, sem mætti augum Dr.
Alice Miller, er hún geklc inn
á slysavarðstofu Barnaspitalans,
var drengur, sem helzt leit út
eins og sótraftur. Hann hafði
lulla meðvitund og gat svarað,
er spurningar voru lagðar fyrir
hann. Dr. Miller komst að raun
um, að 98% af líkama Bobby
var brenndur, 70% þriðja stigs
brunasár 20% annars stigs og
8% fyrsta stigs. Aðeins iljar
hans höfðu sloppið undan eld-
inum. (Stórkostleg þriðja stigs
brunasár hafa nær þvi yfirbug-
andi áhrif á blóðið sem og alla
aðra likamshluta. Mjög fáir hafa
nokkru sinni lifað af 50% þriðja
stigs brunasár.)
Allur hryggur Bobby, liðamót-
in öll, og beinin í höndum, hand-
leggjum, fótum og leggjum lágu
ber. „Hvernig i ósköpunum ætl-
arðu að finna skinn til þess að
hylja allt þetta,“ spurði einn
samstarfsmaður Dr. Millers.
Móðir drengsins, sem fengið
hafði taugaáfall, heyrði einhvern
segja: „Það skeður kraftaverk,
ef þessi drengur lifir.“ Dr. Mill-