Úrval - 01.04.1964, Blaðsíða 140
130
ÚRVAL
kynnu að samlagast þeim alger-
lega, segja skilið við sinn enska
arf og trúarhiti þeirra myndi
kulna út. Einnig ólu þeir með
sér þrá útiagans til þess að geta
stígið á jarðarskika og sagt hik-
laust: „Þetta er mín eign“.
Og þrátt fyrir hrakspár um
hungur, sjúkdóma og pyndingar
af hendi villtra Indíána, tóku
þeir því að lokum ákvörðun um
að stofna nýlendu í Nýja Heim-
inum.
Eftir þessa ákvörðun safnað-
arins tók við þriggja ára tíma-
bil hættulegs samningamakks. í
Englandi reyndi Brewster ásamt
öðrum að afla konunglegra
einkaréttinda yfir landi vestan
hafs. Eitt sinn sendi Jakoh kon-
ungur útsendara sina til þess
að taka Brewster fastan, eftir
að liann hafði gefið út bók, þar
sem veitzt var gegn stefnu kon-
ungs i trúmálum. Brewster fór
þá huldu höfði (enda var honum
síðar smyglað um borð í Muí-
hlómið), þar eð liann vissi full-
vel, hvað fyrir lionum lægi, ef
liann næðist. Skozkur prestur
liafði verið sektaður um 150.000
dollara fyrir svipaða yfirsjón;
einnig hafði hann verið húð-
strýktur og settur i gapastokk
tvisvar sinnum, annað eyrað
hafði verið skorið af honum,
skorið af nefi hans og andlit
hans brennimerkt með stöfunum
S.S. (upphafsstöfum orða, er
merkja uppreisnarseggur), og að
siðustu hafði hann verið dæmd-
ur í lífstiðarfangelsi!
En að lokum tókst að telja kon-
ung á að veita einkaréttindin,
að vísu ekki söfnuðinum sjálfuin
heldur lilutafélagi Thomasar
Westons, er var fjárhagslegur
bakhjarl nýlendustofnunarinnar.
Fréttirnar bárust fljótt til Hol-
lands, og það varð því að taka
ýmsar erfiðar lokaákvarðanir i
slcyndi.
Nokkrir giftir menn kusu að
leggja upp i ferð þessa án eig-
inkvenna sinna. Aðrir ákváðu
að taka eiginkonuna með, en
skilja sum börnin eftir. Aðrir
tóku alla fjölskylduna með sér.
Svo fór að lokum, að 10 karl-
menn, 11 konur og 19 börn stigu
upp i sikjabátana hollenzku, sem
ílytja áttu þau út í „Speedwell“,
og siðan skyldi haldið á stefnu-
mótið við Maiblómið i South-
amptonhöfn í Englandi.
Það var örlagaþrungið augna-
blik, er sikjabátarnir sigldu burt
frá Leyden. Útlögunum fannst
þessi langa fyrirhugaða ferð að
vissu leyti magnþrungin dá-
semd, þesi ferð til ókannaðra
landssvæða, er biðu þeirra í
3000 mílna fjarlægð. Þessi ferð
minnti á söguna um Móses og
drottin, sem leiddi sina útvöldu
þjóð til hins ókunna lands.