Úrval - 01.12.1965, Blaðsíða 82

r
OHDRAPÚMKH
SEM FESTIR TANNGÖMINN,
DREGUR ÚR EYMSLUM,
LÍMIST VIÐ GÓMINN,
ÞARF EKKI AÐ SKIPTA DAGLEGA
SNUG er sérstaklega mjúkur
plastic-púðí, sem sýgur góminn
fanstan, þannig að þér getið
talað, borðað og hlegið án
taugaóstyrks. SNUG er ætlað
bæði efri- og neðrigóm. — Þér
getið auðveldlega sjálf sett púð-
ann á, hann situr fastur og
hreinsast um leið og tennurnar.
— SNUG er skaðlaus tannholdi
og gómnum. Endist lengi og þarf
ekki að skipta daglega.
Snug
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
J.Ó. MÖLLER & CO.
Kirkjuhvoli, Sími 16845.
insins í Tuscarawasánni í nokkrum
fjarska. I gegnum opnar dyrnar á
kofa föður hans sást grilla í rauð-
an loga eldstæðisins, og yfir því
bogruðu móðir hans og systur, því
að þetta var byrjun fyrsta Snjó-
mánaðarins, nóvembermánaðar.
Stóruin flögum af viðarberki hafði
verið dreift á gólíið, og á þeim vai;
gamla, viðkunnanlega fletið hans
og gamli, slitni bjarnarfeldurinn,
sem han breiddi yfir sig á næt-
urnar.
Heimþráin náði heljartökum á
honum, og hann sat þarna hreyfing-
arlaus og grét.
ORÐSENDINCr FRÁ. CUYLOGA
Himinninn var fremur þungbúinn
morguninn þegar þeir yfirgáfu
Muskingumárkvíslarnar. Um hríð
lá ieið þeirra um stíg þann, sem
drengurinn og faðir hans höfðu
þrætt til tjaldbúðanna.
Vonir „Sanns Sonar“ glæddust að
nýju. Það var alveg' eins og hann
væri í raun og veru að snúa heim.
Þegar þeir komu að vegamótunum,
fannst drengnum sem hann yrði að
æpa upp, þótt hann héldi aftur af
sér. Þarna stóð gamall hlynur. Ein
grein hans benti í austur til Penn-
sylvaníu, og hún var alveg visin.
Hinum megin benti allaufguð grein
í áttina til stígsins, sem lá heim til
þorpsins hans. Það var sem ilskór
drengsins vildu æða af stað eftir
þeim stíg. Hann reyndi að slíta sig
lausan og hlaupa af stað eftir stígn-
um heim, en Del ýtti honum áfram
í hina áttina.
Það var sem myrkrið steyptist
yfir sálu hans. En allt í einu heyrði