Úrval - 01.12.1965, Blaðsíða 22

20
ÚRVAL
bandarísku þegnar að vinna að
lausn þessa vanda. Sumir þeirra
krækja sér ef til vill í brezkan
ríkisborgararétt, líkt og Elizabeth
Taylor. En brezka þingið hefur alls
ekki verið fáanlegt til þess að skatt-
leggja brezka þegna, sem búsettir
eru erlendis.
En skattarnir í Bretlandi sjá fyrir
því, að Peter Ustinov og Noel Cow-
ard, sem heimilisfastir eru í Vaud
í Sviss, og Richard Burton, sem
telst eiga heimili í Genf, munu ekki
flytja heim til gamla Bretlands,
nema þess gerist algerlega þörf,
t.d. til þess að berjast fyrir drottn-
inguna og föðurlandið. Þau Orson
Welles, Charlie Chaplin, Maria
Schell, William Holden, Mel Ferr-
er, Audrey Hepburn, Sophia Loren,
Deborah Kerr, Valenti og fjöldi
annarra minni spámanna og spá-
kvenna, hefur komizt að raun um,
að svissneska loftslagið á mjög vel
við þau. Það er aðeins einn Sviss-
lendingur í öllum þessum hóp, en
það er Maria Schell.
Strangt eftirlit er haft með dval-
arleyfum og erfitt að fá þau. En í
Ticino njóta peningarnir mikillar
virðingar, hvort sem það eru pening-
ar Aga Khans, Sheiksins af Ku-
wait eða Pritz Thyssens. Hafi hið
stórauðuga fólk hin „réttu“ sam-
bönd og fengur sé álitinn í búfestu
þess í Sviss, getur það einnig oft
komizt að sérstöku samkomulagi
um skattana, þ.e. útlendingar geta
samið um skattaupphæðina í sumum
kantónunum. Svissneskir skatt-
heimtumenn hafa aldrei séð neina
ástæðu til þess að vera um of ein-
strengislegir eða bundnir við laga-
bókstafinn fram úr hófi. Einn mað-
ur, sem gekk frá slíkum samningum
við þá, hefur lýst þeim á þennan
hátt: „Maður labbar inn til þeirra
með svissneska lögfræðingnum
sínum og segir þeim, að maður hafi
5 milljónir svissneskra franka í
árstekjur. Maður segist ætla að
leggja alla þessa peninga inn í
svissneskan banka. Síðan lofar mað-
ur að eyða a.m.k. 2 milljónum í
kantónunni. Þeir trúa manni, þegar
þeim verður hugsað til alls rekst-
urskostnaðarins, skemmtisnekkj-
unnar á vatninu, bifreiðanna, þjón-
ustufólksins og einbýlishúsa á
svæði, þar sem hver ekra kostar 250.
000 dollara, allra vinkvennanna og
sníkjudýranna. Síðan nefnir maður
það án þess að blikna, að maður kæri
sig ekkert um neitt „röfl“ út af
sköttum og maður sé reiðubúinn til
þess að borga t.d. 50.000 á ári. Hafi
maður nógu sterka samningsaðstöðu,
getur maður komizt að samningum
við þá.“ Yfirvöldum kantónunnar
finnst sem áviningur sé þeirra meg-
in við samningsgerðina, þegar þeim
verður hugsað til þess, hvað við-
skiptavinurinn býður á móti, því
að han gæti annars tekið upp á
því að fara í frumskógaleiðangur
eða setjast að vestur á Jamaica —
og tekið alla peningana sína með
sér.
Margir auðkýfinganna halda mik-
ið upp á „númersreikningana." Slík-
ur reikningur tryggir algera leynd
jafnt innan bankans sem erlendis.
Þannig reikningar komust í tízku,
þegar óháð endurskoðun hófst í
svissneskum bönkum á fjórða áratug
þessarar aldar. Endurskoðendurnir,