Úrval - 01.09.1969, Blaðsíða 115

BARNI LINDBERGS RÆNT
113
sínum, og Walsh umsjónarmaður
sannaði á hana nokkrar mótsagnir.
Við yfirheyrslu hinn 9. júní brast
hún í krampakenndan grát, svo
hætta varð við svo búið.
Daginn eftir tólc Violet Sharpe
inn eitur og var látin, þegar lækn-
ir kom á vettvang. Sjálfsmorð þetta
var að sjálfsögðu talið benda til,
að Violet hefði verið í vitorði með
barnsræningj unum.
En kvöldið eftir kom ungur mað-
ur, Ernest Miller að nafni, til skrif-
stofu Walsh og lýsti yfir, að hann
væri sá, sem farið hefði í kvik-
myndahúsið með Violet. Hann
nefndi ennfremur nöfn þeirra
tveggja, sem þau höfðu verið í
félagi með. Það undarlega var, að
hann kvaðst geta svarið fyrir, að
Violet hefði allan tímann vitað nafn
hans.
Leitað var staðfestingar á játn-
ingu Millers, og kom í ljós, að frá-
sögn hans var sannleikanum sam-
kvæm. Walsh sagði ráðvilltur við
blaðamennina: „Ég fæ ekki skilið,
hvers vegna Violet kaus heldur að
svipta sig lífi en láta nafn Millers
uppi, ef hún var saklaus að barns-
ráninu.“
SÓKNIN HERT
Allt sumarið neitaði Schwartz-
kopf deildarstjóri að veita fleir-
um aðgang að gögnum þeim, sem
hann hafði safnað saman. En samt
barst ýms vitneskja út, og einn af
þeim, sem notfærðu sér það, var
duglegur yfirlögregluþjónn frá New
York, James Finn að nafni.
Finn hafði sínar persónulegar
ástæður til að blanda sér í Lind-
bergs-málið svonefnda. Við hina
glæsilegu móttöku Lindbergs í New
York eftir Atlantshafsflugið fræga
hafði Finn verið i lögregluvarðliði
því, sem sett var flugkappanum til
verndar. Lindberg hafði veitt þess-
um duglega lögreglumanni athygli
og fljótlega eftir barnsránið beðið
hann um aðstoð sína.
Finn, sem fékk ekki fremur en
aðrir aðgang að plöggum Schwarz-
kopfs, neyddist til að bíða, unz tíð-
indin bárust um, að lausnarféð væri
greitt. Eftir það lá tvennt ljóst fyr-
ir: raðnúmer pe.ningaseðlanna og
frásögn Condons um viðskiptin við
John.
í júnímánuði létt Finn dagblöð-
unum í té lýsingu Condons á John:
30—35 ára gamall, 175 sentimetrar
á hæð, kraftalega vaxinn, talar með
skandinaviskum eða þýzkum fram-
burði, vegur 68—72 kílógrömm
hörundslitur ljós, háralitur ljós eða
skollitur, augun möndlulaga og
snör, ennið hátt og kinnbein fram-
standandi.
Eftir 2. apríl, er lausnarféð var
greitt, kom stöku sinnum einhver
af seðlunum fram hjá fyrirtækjum
og bönkum. Undir éins og fregnir
af því bárust til löjgreglunnar var
staðurinn merktur á veggkort í
skrifstofu Finns, og reynt var að
gera einhverjar ráðstafanir. Næst-
um allir seðlarnir höfðu verið af
verðgildinu 5 og 10 dalir, og óger-
legt hafði reynzt að rekja, hvaðan
þeir komu.
Meðan merkingarnar eða títu-
prjónarnir á veggkortinu urðu
smátt og smátt fleiri eftir því sem
vikurnar liðu, án þess nokkur ár-