Úrval - 01.09.1969, Blaðsíða 20

18
ÚRVAL
neinar vélbyssur, og hann segir, að
við höfum enga möguleika á að
halda vörðunum í hæfilegri fjar-
lægð án þeirra.“
Eufemio bölvaði í sand og ösku,
en nú var hann kominn það langt
áleiðis, að það varð ekki aftur snú-
ið. „Við höfum yfirbyggða vörubíl-
inn og tvær skammbyssur,“ sagði
hann. „Okkur tekst þetta núna —
eða við deyjum þá við þessa tilraun
okkar.“
Hin voru á sama máli. Flótta-
fólkið frá borginni Guantánamo
vildi ekki lifa áfram á Kúbu frem-
ur en fólkið frá Havana. Það voru
hafnarverkamenn, múrarar, stúd-
entar og landbúnaðarverkamenn, og
þeir voru allir reiðubúnir að hætta
lífi sínu til þess að sleppa frá Kúbu,
þar sem þeim fannst lífið þar vera
orðið óþolandi.
„BEYGIÐ YKKUR NIÐUR!“
Það var enn þá dimmt, þegar Del-
gado ók út úr Guantánamoborg
með um 130 farþega í einni kássu í
bílnum. Hann vissi, að hinir þraut-
þjálfuðu kúbönsku verðir fyrir ut-
an bandarísku flotastöðina voru ekki
alveg eins varkárir að degi til, og
því beygði hann út af þjóðveginum
og beið svolitla stund. Þegar fyrsta
skíma dögunarinnar birtist hálftíma
síðar, hélt hann áfram í áttina til
Caimanera. Vegurinn var þrjár ak-
reinar á breidd og lá fram hjá
flotastöðinni. Fjórum mílum fyrir
utan Caimanera kom hann auga á
flotastöðina. Hún var í um mílu
fjarlægð til hægri. Hann ók með-
fram henni. Þar voru kúbanskir
verðir í varðstöðum sínum með
mílufjórðungs millibili. Hann at-
hugaði varðstöðvarnar og verðina
vandlega í leit að veikasta hlekkn-
um. Hann valdi árásarstaðinn vand-
lega og hélt síðan inn í Caimanera.
Þar spurði hann vegfaranda einn
til vegar. Hann bjó til eitthvert
heimilisfang á stundinni. Maðurinn
tilkynnti honum, að þar væri eng-
inn slíkur staður. Þá sneri Delgado
sömu leið tilbaka.
Sólin var komin hátt á loft og
hellti niður heitum geislum sínum,
er hann nálgaðist aftur staðinn, sem
hann hafði valið til árásarinnar.
Hann hægði eins lítið á sér og
mögulegt var, er hann beygði
skyndilega út af veginum og stefndi
beint á gaddavírshindrunina, sem
Kúbumenn höfðu komið upp úti
fyrir flotastöðinni. f afturspeglinum
kom Eufemio auga á 8 hermenn,
sem tóku á rás frá næstu varðskýl-
um. Hann steig bensíngjafann í botn.
Vélbyssukúlur þutu fram hjá bíln-
um. Og nú sprakk einn hjólbarðinn.
Delgado barðist örvæntingarfullri
baráttu við að halda fullri stjórn á
bílnum, er hann hentist yfir óslétt
svæði með 60 mílna hraða. En svo
var heppnin ekki lengur með hon-
um, þegar hann átti eftir mílufjórð-
ung að gaddavírshindruninni. Þá
fór bíllinn út í skurð og stanzaði.
Hann stökk út og hrinti upp hurð-
unum aftur í. „Hlaupið í áttina að
girðingunni!" hrópaði hann. „Beyg-
ið ykkur niður! Beygið ykkur nið-
ur!“
YFIR GIRÐINGUNA OG í GEGN
Þeir Delgado og Jorge Pérez, sem
var gamall vinur hans frá Havana,