Úrval - 01.09.1969, Blaðsíða 48

Úrval - 01.09.1969, Blaðsíða 48
46 ÚRVAL trúar byrjað að velta því fyrir sér, hvernig æti að orða hana. ÓGNUN UM YFIRVOFANDI EYÐILEGGINGU f herbergi sínu í Borgarkránni var hinn 26 ára gamli Edward Rutl- edge frá Suður- Karólínu einnig að vakna. Hann var gagntekinn af ó- sveigjanlegri andúð og fyrirlitningu á sjálfstæðisyfirlýsingunni. Þ. 7. júní hafði Riehard Henry Lee, sem var Virginíumaður eins og Jeffer- son, borið fram þingsályktunartil- lögu, þar sem því var lýst yfir, að „þessar sameinuðu nýlendur væru og ættu með réttu að vera frjáls og sjálfstæð ríki“. Rutledge hafði þá sprottið á fætur og ausið fyrirlitn- ingu sinni yfir þessa hugmynd. Hann hrópaði, að þetta væri „hvat- vísleg framkvæmd, gerð í blindni". Hann sagði, að slíkt gæti aðeins leitt tvennt af sér og væri hvort tveggja slæmt. Hann sagði, að þann- ig kæmist óvinurinn að fyrirætlun- um Ameríku og þetta gerði hina óhræddu þjóð „hlægilega í augum erlendra stórvelda." Á óðali einu í um 5 mílna fjar- lægð frá Philadelphiu var jafnvei enn voldugri óvinur sjástæðisins nú að rísa úr rekkju. Það var hinn 43 ára gamli John Dickinson, stjórn- málaleiðtogi Pennsylvaníu. Fjrrir ári hafði Dickinson tekizt að kveða niður næstum hjálparlaust sívax- andi stuðning manna við sjálfstæð- ishugmyndina. Honum tókst að fá þingið til þess að senda þess í stað bænarskjal til Georgs III. Bretakon- ungs, þar sem Hans Hátign var beðinn um að bæta úr ýmsu því, sem Ameríka hafði ástæðu til þess að kvarta yfir. Konungur hafði að vísu skellt algerum skollaeyrum við bænarskjali þessu af algeru tillits- leysi, en Dickinson áleit samt, að sjálfstæðisyfirlýsingu mætti nú líkja við, að „hús lítillar fjölskyldu væri eyðilagt að vetrarlagi en annað hefði verið útvegað.“ Þannig hafði Dickinson tekið höndum saman við Rutledge í and- stöðuni gegn þingsályktunartillög- unni þ. 7. júní. Eftir þriggja daga deilur höfðu þingmenn samþykkt málamiðlun. Þingið skipaði Jeffer- son að byrja að orða slíka yfirlýs- ingu, en því var jafnframt lýst yfir, að ekki yrði um neina atkvæða- greiðslu um sjálfstæðisyfirlýsingu að ræða fyrr en 1. júlí. Álitið var, að þá væru meiri líkur á, að mikill meirihluti fengist um samstöðu i málinu. Báðir deiluaðilar gerðu sér góða grein fyrir því, að þörf væri á mjög miklum meirihluta, svo miklum, að hann nálgaðist algera samstöðu. John Dickinson hafði þegar ógnað John Adams frá Massachusetts með vopni, sem gæti gert alla sjálfstæð- ishugmyndina að fáránlegri fjar- stæðu. John Adams var einn opin- skáasti sjálfstæðissinninn. „Fallizt á okkar málstað," hafði Dickinson sagt hörkulega „því að annars mun- um við slíta tengslin við nýlend- urnar í Nýja Englandi.“ Yrði slík ákvörðun tekin í hinni voldugu Pennsylvaniu, kynnu nýlendurnar New York, New Jersey, Maryland og Delaware að fara sömu leiðina. Sjálfstæði kynni því að eyðileggja
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.