Torfhildur - 01.04.2007, Page 20

egar gestur minn kemur inn í eldhúsið tekur hann fyrst
eftir Esjunni.1 Glugginn er stór og þótt við sitjum inni
leita samræðurnar út. Við rýnum í ódýrt en sterkt
kaffið og reynum að segja eitthvað gáfulegt. Einhvern-
veginn beinast samræðurnar að eðli hlutanna,
sannleika og hinni vísindalegu aðferð. Það er eins og Esjan
sitji þarna hjá okkur. Abstrakt konsept og þó ekki, sann-
leikurinn virðist vera innan seilingar en við vitum ekki hvernig við
eigum að höndla hann. Við þegjum. Ég dreg fyrir gluggann og tek
málið fastari tökum. — Viltu mjólk út í þetta? spyr
ég og teygi mig eftir fernunni.
Ef til vill er til einhverslconar sannleikur.
Að minnsta kosti veit ég um ótal ófullkomnar
nálgunarleiðir að honum. Hver slóð er ólík annarri
og þótt þær leiði að sama fyrirbrigðinu getum við
komist að mj ög ólíkum niðurstöðum eftir því hvaða
slóð við fetum. Þetta á bæði við um þokukenndar
hugmyndir, eins og ást eða efnasambönd, og
ýmislegt sem mér sýnist eiga sér sterkari stoð í
raunheiminum, eins og mjólk í fernu eða jafnvel
Esjuna. Það þýðir þó ekki að ég skilji mjólk. Bara
það að væri hún fjall þá liti hún allt öðruvísi út eftir
því úr hvaða átt væri litið. Ég held að við vanga-
veltur af þessu tagi sé auðveldara, og að sumu leyti
gagnlegra, að ræða eitthvað áþreifanlegt úr hvers-
deginum frekar en óhlutbundin hugtök. Sóknin
að sannleilcanum getur byrjað heima í eldhúsi.
Sölvi Úlfsson
stundar nám í
bókmenntafræði.
Greinin er unnin
úr ritgerð sem
hann gerði í nám-
skeiðinu Þættir úr
sögu menningar-
Ég þakka Ástráði Eysteinssyni yfirlestur, allt rugl skrifast samt auðvitað á rriig.