Torfhildur - 01.04.2007, Page 47

Grímur - smásacja
til baka með stuttu, skerandi hljóði. Ég stend á fætur og sný plötunni
við.
|
„Hvenær á hún að eiga?“ spyr ég eins kæruleysislega og mér er
unnt.
„í vor. Einhverntímann í lok apríl eða byrjun maí.“ Hann ekur
sér aðeins til 1 sófanum. „Við vorum náttúrulega búin að vera að
reyna þetta í svolítinn tíma, án árangurs. Vorum eiginlega búin að
gefast upp.“
Hann er þreytulegur að sjá og í þessari slærnu birtu í kjallar-
anum finnst mér hann hafa óþarflega mikla bauga undir augunum.
Man satt að segja ekki til þess að hafa séð hann svona illa til hafðan
lengi. Kannski eru þetta bara skuggar af nefinu á honum og auga-
brúnum, hann hefur ansi miklar augabrúnir.
„Er Alma ekkert að spá í þessu?“ spyr hann. Ég yppi öxlum.
„Jújú,“ svara ég, „þetta kemur alltaf reglulega upp í umræðuna.“ I
Ég horfi stíft niður í glasið í höndunum á mér og sný því svo það
myndast myntugræn hringiða fýrir augunum á mér. „En við höfum
svosem ekkert efni á því,“ segi ég svo eins og mér til afsökunar. Mér
finnst einkennilegt að tala um barneignir eins og nýtt sjónvarp eða
heimabíó. Hef sjálfur alltaf staðið í þeirri trú að mín börn eigi eftir
að koma bara þegar þau koma. Ekkert sérstakt skipulag í kringum
það.
„Ertu enn að skrifa?“ spyr hann.
Ég glotti og játa með semingi, veit vel hvert þessi umræða
stefnir.
„Og gengur ekkert að selja þetta í tímarit?“ spyr hann áfrarn.
„Svona upp og ofan,“ svara ég og yppi enn öxlum, eins og mér
sé nokkuð sama um þetta þó það fari í raun mikið í taugarnar á mér
hve treglega gengur að koma þessu frá mér.
„Þú verður að koma einhverju skipulagi á þetta ef þú ætlar að
gera eitthvað af viti,“ segir Leifur og rennir augunum upp vegginn
við hliðina á sér og hinkrar aftur við grímuna. Ég svara bara játandi,
veit að það er auðveldast.
„Hvernig datt ykkur eiginlega í hug að skiptast á þessum
grímum,“ spyr hann allt í einu upp úr þurru. Mér finnst hann