Torfhildur - 01.04.2007, Síða 65

Viðtal viðAndra Snæ Magnason
Hvciðfinnstþér skemmtilegast að skrifa?
Það er ekki beinlínis skemmtilegt að skrifa. Það getur verið rosalegt
torf að skrifa. Það er skenmitilegast þegar maður er kominn af stað.
En samt ekki. Ég skrifa í rosalegum rispum, formlegu skriftar-
tímarnir eru stuttir. Eða þannig, þeir koma kannski og svo skrifa ég
ekki í langan tíma, nema bara tölvupóst og bull. í Draumalandinu
voru kaflar sem var mjög erfitt að skrifa því þeir voru svo alvarlegir
og ég hugsaði með mér hvað ég væri að þvæla mér í. Ég var svo
hræddur; leið ekkert vel með þær upplýsingar sem ég var með.
Það getur verið algjör pína þegar maður lendir í að vera kannski
búinn með 99’ prósent af bókinni en einn staður ætlar ekki að skila
sér. Það þarf að brúa ákveðið bil sem ætlar ekki að brúast. Ég lenti
í þessu með Bláa hnöttinn. Þá fór ég í göngutúr, ég labbaði alla leið
upp í Árbæ frá Glaðheimunum og til baka. Rétt áður en ég kom heim
kom týnda brúin. Þetta var þar sem Gleðiglaumur er að taka æskuna
af aðalpersónunnm og ég var að reyna að finna hvernig hann gæti
farið að því. Gæti hann látið þau inn í geimskip og þegar þau kæmu
út væri æskan farin? Það hefði verið svolítið eins og kynferðislegt
ofbeldi. Ég þurfti sem sagt að ná að gera dramatíska senu þannig að
hún væri bæði súrrealísk og spennandi. Það eru þannig brýr sem er
gaman að finna.
Það er gaman að ánetjast þessum lífsstíl og vera ekki að
vinna venjulega vinnu. Þetta er samt ekki venjulega gaman. Svo
þegar bókin er tilbúin þá veit maður ekkert hvort maður sé auður á
landi eða hvað tekur við. Þetta er ákveðið ástand. Þetta er að minnsta
kosti skemmtilegra en að vinna í banka.
StjómarAndri markaðnum?
Þegar Andri Snær var í háskólanum tók hann þátt í
Ijóðasamkeppni. Greinarhöfundur hafði heyrt þess getið
að afþví væri ansi sniðug saga og bað Andra að segja sér
hana.
„í dómnefndinni voru Óskar Árni Óskarson, sem er einn af okkar
fremstu hækuþýðendum, Sveinn Yngvi Egilsson sem kenndi mér og