Torfhildur - 01.04.2007, Page 79

Með einlægnina að vopni
lög, en á eftir þeim er hápunkturinn, það er lagið „Atoms for Peace“.
Titillinn er vísunin í ræðu Eisenhowers árið 1953. Söngur Yorkes
er engu líkur. Raddblærinn dregur upp blendnar tilfinningar, ein- \
hverskonar „hvað er málið?“ tilfinningu og skrýtna tegund af reiði.
Næstu lög eru með töluvert tilfinningaþrungnari textum og tón- J
listin eilítið lágstemmdari. En þvert á móti er það „anti-klímax“,
heldur endar platan á laginu „Cymbal Rush“ sem er eitt af einlægari
raflögum með söng sem íyrirfinnst. Það er einmitt galdurinn við
The Eraser. Thom Yorke tekst hér að notast einungis við tölvur í |
tónlistarsköpuninni, og í leiðinni er hann fullkomlega einlægur og j
samkvæmur sjálfum sér í ádeilu sinni. The Eraser er góð plata, en ekki
snilldarverk; hún er einsleit á köflum, en mjög þægileg og áhugaverð
hlustunar. Söngvari einnar þekktustu og bestu hljómsveitar tón-
listarsögunnar stígur hér fram, laus við allan hégóma og hroka, með
lítið og persónulegt verk. Plötunni væri best lýst sem ákveðinni við- |
bragðsrödd. Rödd sem segir okkur að ástandið sé slæmt, og tími til
kominn að bregðast við því. Yorke fylgdi The Eraser ekki eftir með
neinum tónleikum. Boðskapurinn er aðalatriðið, og honum er náð í
gegn með tónlistinni. Titillinn á plötunni er eflaust kaldhæðni, því
Yorke er ekki kominn til þess að stroka okkur og hugsanir okkar
út, eins og valdamenn samtímans gera, heldur er hann kominn til
þess að vekja okkur til vitundar og umhugsunar, með einlægnina að
vopni.