Torfhildur - 01.04.2007, Qupperneq 153

Spilað eftir eyranu
skylt við djass — og notuðu sem grunn að spunum sínum. Þáþekktist
líka að algerlega ný lög væru samin yíir hljómagangana að þessum
gömlu smellum; þannig var bíbopplagið „Ornithology“ eftir Charlie
Parker ekkert annað en ný og tormelt laglína samin við hljómana
að hinu sykursæta „How High The Moon“ eftir Morgan Lewis, og
óteljandi laglínur voru sömuleiðis samdar við söngleikjasmellinn „I
Got Rhythm“ eftir George og Ira Gershwin. Þó að grunnefniviðurinn
hafi þannig ef til vill verið flestum kunnuglegur urðu lögin yfirleitt
algerlega óþekkjanleg í meðförum bíbopparana; þau urðu að ein-
hverju sem ekki hafði áður þekkst. í þessu samhengi mætti líta svo á
að afar persónuleg útfærsla djassarans Joss Moodys áþeim þölmörgu
hlutverkum sem hann leikur sé nokkurs konar framlenging á
sköpun hans á tónlistarsviðinu. Freistandi er jafnvel að líta svo á
að líf Moodys sé nokkurs konar spuni sem leikinn er jafnóðum eftir
eyranu; lesandinn dáist að hugmyndaauðgi hans og fimi líkt og ef I
um tónlistarflutning djassvirtúósa væri að ræða.
Sá lestur á Trumpet sem hér hefur verið notast við — að finna
hliðstæður á milli sjálfsmyndar Moodys og djasstónlistar — er
engan veginn tæmandi túlkun á jafnmargbrotnu og snilldarlega
uppbyggðu verki og skáldsaga Kays er, enda hefur fjölmargt verið
áhugavert um bókina skrifað í sambandi við femínisma, hinsegin-
fræði og eftirlendufræði, svo fátt eitt sé nefnt. Engu að síður er fróðlegt
að setja Joss Moody í samhengi við þá tónlistarhefð sem hann kemur
úr, ekki síst í ljósi þess að Kay segist sjálf í viðtölum hafa leitast
við að fanga tónfall djassins í skrifum sínum og hafi talið sig vera
undir áhrifum frá ævisögum ýmissa frægra djasstónlistarmanna.14
„A girl is jazz music“ var í upphafi þessarar greinar haft eftir
trompetleikaranum Cootie Williams og eftir lestur á Trumpet er
erfitt að mótmæla því, í það minnsta í þessu ákveðna tilfelli.
14 Bold Type: An Interview With Jackie Kay.