Goðasteinn - 01.09.2001, Qupperneq 72

Goðasteinn 2001
þess tekið. Heyrði ég samferðamenn
hans segja frá því að eitt sinn þegar
þeir voru nokkrir að koma frá Veiði-
vötnum og fóru yfir Tungná á svo-
nefndu Bjallavaði á vörubíl þegar bíll-
inn festist í miðri ánni, en þeir voru
með bát á palli bílsins. Enginn þeirra
treystist til þess að komast í land á
bátnum nema Magnús á Leirubakka.
Hann reri bátnum í land og bjargaði
með því hinum. Höfðu þeir taug með-
ferðis svo hægt var að draga þá sem
voru í bílnum í land. Tveir þeirra fóru
svo gangandi niður að Galtalæk að fá
aðstoð við að ná bílnum úr ánni.
Magnús var búinn að vera við sjóróðra
í Selvogi og kunni því áralagið.“
Mikilvæg réttindi í Veiðivötnum
Hér víkur Einar að því að Sigurður
afi sinn á Leirubakka, faðir Magnúsar,
muni ekki hafa átt hlut í veiðifélagi
Veiðivatna, eða „Vatnanna“ eins og þau
voru nefnd af sveitungum. Hafi Arni
áður sagt sér hvernig það atvikaðist að
hann eignaðist þann hlut, sem voru
mikil hlunnindi fyrir hvern jarðeiganda
í þessum hreppum. Þennan hlut fékk
hann keyptan hjá Sigríði móður Arna
þegar Sæmundur maður hennar féll frá.
Við fráfall hans hafi orðið að sundra
heimilinu eins og oftast var eina úrræð-
ið þegar svo stóð á á þeim tíma. Var þá
haldið uppboð eða axsjón eins og það
var kallað. Rétt áður en að því kom
seldi Sigríður móðir Árna Sigurði á
Leirubakka vatnaréttinn. Árni segir að
hinir bændurnir hafi með engu móti
viljað hleypa honum inn í félagið og
töldu sig eiga forkaupsréttinn og fannst
þeim þegar of margir fyrir í félaginu.
„Man ég“, segir Árni; „að upp úr sauð
um þetta mál milli móður minnar og
þeirra félagsmanna. Tók móðir mín þá
nokkuð stórt til orða og var Olafur í
Austvaðsholti fyrir svörum að hálfu
þeirra bænda sem töldu sig eiga for-
kaupsréttinn. En orð móður minnar
voru látin standa, en hún var þá nýbúin
að ganga frá kaupunum við Sigurð á
Leirubakka um sinn hlut í Vötnunum.
Það var svo strax um haustið að Magn-
ús sonur Sigurðar á Leirubakka fór
með bændunum í fyrsta sinn til Vatn-
anna og má fullyrða að hann hafi unnið
hugi allra sem í þeirri veiðiför voru.
Hann var það skarpduglegur og
skemmtilegur. Man ég að Jón í Holts-
múla sagði að ekki þyrfti að kvarta yfir
að hafa hann með, þó óvanur væri.
Skapaðist þarna góður kunningskapur
milli þessara manna, held ég að þeim
hafi öllum þótt vænt um Magnús og þá
ekki síst Jóni í Holtsmúla. Lór Jón
síðan á hverju ári í heimsókn á Leiru-
bakka og hélt þeim sið á meðan báðir
lifðu.“
Sigurður á Leirubakka
Árni segist muna eftir Sigurði á
Leirubakka föður Magnúsar. Var hann
þá með gæðinga sína en hann hafði
gaman af að eiga góða hesta.
„Þegar ég sá hann,var hann orðinn
nokkuð fullorðinn maður en var hinn
reffilegasti, hár og myndarlegur maður.
Magnús sonur hans var nokkuð lægri
maður en vel á sig kominn og myndar-
-70