Goðasteinn - 01.09.2001, Síða 76

Goðasteinn 2001
vildu taka nýfædda barnið, Hrefnu, og
ala það upp.
„Ég man að þegar mamma var
jörðuð gekk pabbi með séra Ofeigi
vestur hlaðið í Skarði og var hann þá
að ræða þetta við prestinn og Ieita álits
hvort hann ætti að láta telpuna til þeir-
ra. Líka vissi ég að hann ræddi það mál
við fleiri sveitunga sína.“ Allir ráð-
lögðu honum eindregið að taka þessu
boði, enda var þetta efnaheimili og
kunnugt fólk og Guðmundur bróðir
Valdimars var giftur Kristínu systur
Einarlínu, en þau bjuggu lengst af á
Frakkastíg 24 í Reykjavík. Varð það úr
að Magnús flutti þessa nýfæddu dóttur
sína fyrir framan sig á hesti suður að
Þjórsárbrú þar sem fósturforeldrarnir
komu og tóku á móti henni. Hafði hann
búist við að þar væri um fóstur- en ekki
kjörbarn þeirra að ræða. Var hann því
mjög óviðbúinn þegar hann fékk til
undirskriftar ættleiðingar- og afsals-
skjöl fyrir faðerni telpunnar. Sagði
hann síðar að sín fyrstu viðbrögð hefðu
verið að fara aftur til baka og heim
með barnið, en tilhugsunin um kjör þau
sem biðu hennar hjá sér samanborið
við aðbúnað og uppeldisskilyrði hjá
velstæðum barnlausum hjónum hefðu
ráðið því að hann skrifaði undir það að
gefa dóttur sína. Hefðu það verið þyn-
gst spor á sinni ævi að því er hann
myndi að snúa heim aftur og eiga hana
ekki lengur. En mikil bót í máli var að
telpan var strax upplýst um hverjir
væru hennar raunverulegu foreldrar og
hafði hún gott samband við fjölskyld-
una.
Heimilinu haldið saman
Einar segist ekki geta fullþakkað
föður sínum það að hafa reynt að halda
heimilinu saman í stað þess að sundra
því eins og oft var óhjákvæmilegt á
þessum tímum. Hafi það þó reynst
erfiðleikum bundið fyrstu árin eftir að
móðir þeirra dó. Hafi faðir sinn reynt
að fá konur úr sveitinni til að sjá um
heimilisstörfin en sem ekki varð til
langframa fyrr en seinni kona hans,
Jóhanna Jónsdóttir frá Minni-VöIIum,
kom á heimilið.
Sigrún Sigurðardóttir, systir Magn-
úsar kom til þeirra að Leirubakka og sá
um heimilið einn sumartíma. Kunnu
þau því vel, enda reyndist hún þeim
systkinum alla tíð sem best hún gat.
Einar segir að það hafi verið þeim öll-
um mikils virði að fá að alast upp sam-
an og finna til samstöðu bæði í gleði og
sorg.
Einar segist muna að sveitungar hafi
talið föður sinn afburða sláttumann,
enda hafi hann ætlast til mikils af þeim
bræðrunum þegar þeir gátu farið að
vinna að bústörfum. Einar segist líka
muna að haft hefði verið eftir bónda í
Landssveit, Jóni í Húsagarði, þegar
rætt var um dugnað Magnúsar á Leiru-
bakka, að þótt Magnús væri duglegur
og harðsækinn væri hann ekki nema á
við aðra höndina á Einarlínu konu
sinni. Hefur þetta verið meðan hennar
naut við..
Líklegt er að öll börn þeirra hjóna
hafi erft líkamsburði og þrek foreldra
sinna. Minnist Einar sérstaklega Huldu
systur sinnar í því sambandi. Var það
-74