Kjarnar - 01.05.1954, Síða 28

hástöfum, en allt í einu skildist
honum, að ekkert hljóð kom frá
sprungnum vörum hans! Hljóð-
ið var aðeins hið innra með hon-
um, í huga hans. Hann hafði
misst málið! Sál hans gat hróp-
að Erica hátt og oft. Það var
hróp í eilífðinni — heyrðist
ekki í veröld tímans.
Hann hneig snöktandi niður
á stein. Þegar Ijóst væri orðið
af degi, ætlaði hann að finna
hana. Hvað sem fyrir kæmi,
yrðu þau að mæta örlögunum
saman. Þau höfðu sjálf tekið þá
ákvörðun.
— Ég get ekki verið hjá þér,
elskan mín!
Dag nokkurn hafði hann
hringt heim til hennar frá Cam-
bridge og minnt hana á að hann
hefði lofað að leika fyrir hana
hljómplötur sínar með Asíu-
tónlist. Hún hafði játað því með
tregðu, því að allt, sem minnti
hana á árin tvö í Austurlöndum
með Sidney Carstairs, hafði ver-
ið henni kvalræði, eins og hún
sagði honum síðar.
Maður henanr var nú í Banda-
ríkjunum, og þau höfðu í hyggju
að skilja. Henni var því áríðandi
að aðhafast ekki neitt það, sem
vakið gæíi slæman grun um
framferði hennar.
En eftir að þau höfðu hlustað
á hina einkennilega hrífandi,
26
fábreyttu tónlist tímunum sam-
an, hafði John talað til hennar
eins og karlmaður talar til
þeirrar konu, sem hann girnist
án heilabrota eða ótta við þau
bönd, sem máske binda þau
hvort um sig öðrum örlögum.
Erica Carstairs hafði hlustað
á hann án þess að grípa fram í
og án þess að hafa augun af
andliti hans. Stuttu síðar reis
hún á fætur. Hún veitti enga
mótspyrnu þegar hann tók hana
í faðm sér, en lagði kinn sína
við vanga hans.
— Þetta er skakkt af mér,
elskan mín. Ég get ekki verið
hjá þér!
Hann vissi ekki ástæðuna.
Þau höfðu fengið sér ennþá eitt
glas, og þegar hún fór, hafði
hann haldið, að það væri fyrir
fullt og allt.
En viku síðar hringdi hún og
stakk upp á leiðangri til Tíbet,
svo að hann gæti tekið þar upp
þá tónlist, sem hann hafði
dreymt um svo lengi til dokt-
orsvarnar sinnar. Þetta var lagt
fram sem hver önnur ferðaá-
ætlun; peningamálin þurfti ekki
að ræða, því að hún var dóttir
efnaðs manns. En John hafði
í fyrsta skipti orðið var við
næstum ofsalega óþolinmæði í
hinni undurfögru rödd henn-
ar. Næstu nótt flugu þau til
Rómar, fyrsta áfangastaðar
Kjarnar — Nr. 35