Kjarnar - 01.05.1954, Qupperneq 32

hringi aftur snemma í fyrramál-
ið.“ Þau kvöddust, hún lagði
heyrnartólið á og fór fram í eld-
hús til þess að hita kjötseyði
handa Michael.
Hvernig hafði þetta eiginlega
komizt svona langt á milli henn-
ar og Georgs? í fyrstu var það
sennilega hin augljósa aðdáun
hans, sem hún fékk ekki stað-
izt. Og svo hafði hann alltaf ver-
ið reiðubúinn til þess að stytta
henni stundir, þegar Michael
var að vinna á flugvellmum.
Michael hafði fundizt það ágætt,
að hún þyrfti ekki að sitja ein
heima og láta sér leiðast. En
samt hafði það komið henni á
óvart, þegar Georg kyssti hana
í fyrsta sinn. Hún hafði veitt
nokkra mótspyrnu, en hann
verið svo ástfanginn og hrifinn
af návist hennar, — og henni
hafði fundizt hún svo einmana!
... Hvernig hafði hún nokkru
sinni getað látið sér detta í hug,
að það væri ást!
★
Anna fór upp með heitt kjöt-
seyðið. Michael sat í stólnum,
var með köldu og augsýnilega
veikur. Hún kraup á kné við
hlið hans og reyndi að koma
ofan í hann kjötseyðinu. Vissi
hann nokkuð um, hvað farið
hafði á milli hennar og Georgs?
Nei, annars mundi hann hafa
talað um það og boðið henni
skilnað. Það hlaut að vera eitt-
hvað annað, sem gekk að hon-
um.
Allt í einu stirðnaði hann upp
og lagði frá sér bollann. Flug-
vélardynur barst að eyrum
þeirra. Hver vöðvi í líkama hans
strengdist, þar til hljóðið dó út
aftur.
„Má ég ekki hringja eftir
lækni? Þér líður svo illa,“ sagði
hún blíðlega.
„Nei, ég veit bezt sjálfur, hvað
að mér er. Enginn læknir get-
ur hjálpað mér. Ég verð góður
á morgun. Það er þetta skakka-
fall með bílinn, sem hefur farið
í taugarnar á mér, af því að ég
hugsa ekki um annað en reynslu-
flugið.“
„Michael, þú getur ekki flogið
á morgun. Ég hringi til Born og
segi honum, hvað komið hefur
fyrir og að hann verði að fresta
fluginu.11
„Láttu það eiga sig,“ sagði
hann og fékk sér vindling. Rödd
hans var hörð og gremjuleg.
Hún tók bollann og gekk til dyr-
anna. Alltaf rakst hún á ósýni-
legan múr, þegar hún reyndi að
nálgast hann. Hún lokaði hljóð-
lega dyrunum og fór inn til sín.
Þau höfðu hvort sitt svefnher-
bergi. Michael hafði viljað það,
„því að ég sef svo illa.“
Hún gat ekki sofnað. Hugsan-
irnar hringsnerust í höfði henn-
30
Kjamar — Nr. 35