Helgarpósturinn - 24.06.1987, Blaðsíða 15

hungri."
Norðmennirnir í Sachsenhausen fengu
annað slagið matarpakka frá norska,
sænska og danska Rauða krossinum.
Leifur fullyrðir að án þeirra hefði honum
aldrei tekist að halda lífi til vors 1945.
Hann naut þess að Þjóðverjar héldu að
hann væri Norðmaður. En þrátt fyrir
þessar matarsendingar hríðhoraðist
hann þann tíma sem hann dvaldi i
Sachsenhausen.
„A morgnana vorum við vaktir upp
klukkan fjögur og reknir út í liðskönnun.
Að telja allar þessar þúsundir var mikið
verk og tók venjulega 1—2 klukkustund-
ir, bæði kvölds og morgna. Við urðum að
standa alveg hreyfingarlausir. Það var
mikil áreynsla, ekki síst á veturna þegar
frosthörkur voru miklar. Við vorum illa
búnir og sumir hverjir skólausir, einkum
eftir að fjölga tók í búðunum. Maður varð
oft alveg tilfinningalaus af kulda. Erfiðast
var þetta þó fyrir þá veikustu og þá sem
komnir voru á efri ár.“
ÞEIR VORU SÍÖSKRANDI
Iðnlærðir fangar áttu þess stundum
kost að fá þolanlega vinnu í búðunum.
Skrifstofu- og verslunarmenn voru hins
vegar notaðir í erfiðisvinnu og mátti Leif-
ur lengst af gera sér að góðu það hlut-
skipti. Hann segir að oft hafi þeim ekki
gefist tími til að rétta úr sér „því þeir voru
síöskrandi yfir okkur: „Los! los! los!...“
Við vorum vaktir klukkan 4 á morgn-
ana og eftir að liðskönnun hafði farið
fram var unnið sleitulaust til klukkan 6 á
kvöldin. í hádeginu var að vísu gert hlé í
„Þennan vetur var ég orðinn
svo máttfarinn af næringar-
skorti að ég átti orðið erfitt
með að standa uppréttur
MM
viðtal Garðar Sverrisson mynd Jim Smart
HELGARPÓSTURINN 15