Morgunblaðið - 29.03.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. MARZ 1979
kafr/NU

(I)
4'^tí

GRANI GÖSLARI
Hann er dálítið undarlegur
þessi sem keypti íbúðina á
fjórðu hæð. Einn daginn heils-
ar hann manni innilega, en nú
lætur hann eins og hann þekki
mann ekki.
Þetta er í fyrsta skipti, sem ég heyri Mínútuvalsinn leikinn á
hálftíma!
Ef þú nennir ekki að leika
kókoshnetu-leik —, hvað eigum
við þá að gera?
„Fimmtudagurinn
almennur frídagur?”
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í úrspilsæfingu vikunnar virðast
fjórir spaðar vera besta lokasögn-
in. En sagnir hafa ekki tekist sem
best í þetta sinn.
Norður—suður á hættu og hafa
alltaf sagt pass en austur gaf.
Vestur
S. 105
H. 3
T. ÁD10852
L. KG103
Austur
S. ÁG9864
H. ÁG
T. KG9
L. 62
Lokasögnin er fimm tíglar í
vestur og norður spilar út hjarta-
kóng. Hvaða möguleika telur þú
bestan til að skrapa saman ellefu
slögum?
Ef litið er á spaðalitinn einan og
sér út af fyrir sig er auðséð, að
getur gefið fullt af slögum. En
gallinn er, að sé farið út í að svína
fyrir hjónin og suður kemst að
spilar hann laufi og við lendum í
lítt öfundsverðri aðstöðu. Einnig
er hugsanlegt að spila ekki
spöðunum og treysta á rétta lauf-
íferð og gefa þannig aðeins einn
slag á á hvorn svörtu litanna.
Báðar þessar aðferðir eru
haldur aumir kostir. Utspilið
tökum við eðlilega en spilum þá
hjartagosa og látum spaða af
hendinni.
Norður
S. 32
H. KD106
T. 76
L. ÁD987
COSPER

© PIB
rr A
t
- COSPER.

Nú er ég búin að klippa litlu systur og hún er líka
orðinn strákur!
Heill og sæll Velvakandi góður.
Mig langar að biðja þig að birta
þetta greinarkorn óstytt.
— Hún setti segulbandið sitt í
gang á fimmtudagskvöldið var
vegna þess, að það komu óboðnir
gestir. Svo slökkti hún á sjónvarp-
inu á föstudagskvöldið og hlustaði
á útvarpsleikritið.
Hvernig væri nú að fá svona
auglýsingu, segjum einu sinni í
viku? Mikið væri það skemmtileg •
tilbreyting frá hinni margtuggnu
og leiðu þulu í sjónvarpinu, er
hljóðar eitthvað á þessa leið:
— Hún kveikti ekki á sjónvarp-
inu sínu um kvöldið — hún ýtti
bara á takka og fór að gera annað
(En sú drift). Svo kveikti hún á
myndsegulbandinu á fimmtudag-
inn.
Hvers vegna á fimmtudaginn
spyr ég? Er fimmtudagurinn
almennur frídagur? Sei, sei, nei,
langt í frá. Áðurnefnd sjónvarps-
auglýsing mun eiga við fimmtu-
dagskvöldin. Og enn spyr ég. Er þá
einskis að njóta á fimmtudags-
kvöldunum annars en endurflutts
sjónvarpsefnis af myndsegulbönd-
um?? Ójú, svo sannariega, því að
einmitt þá er oft flutt eitthvert
besta efni fjölmiðlanna, nefnilega
útvarpsleikritin. Hafi útvarpið
heiður, þökk og sóma fyrir mjög
gott leikritaval og ágætan flutning
síðastliðinn vetur eins og reyndar
oft áður. Þessu til sönnunar ætla
ég að nefna leikrit eins og „Lindi-
tréð“ eftir John B. Priestley (í
fyrra var endurflutt afbragðsleik-
ritið „Þau komu til ókunnrar
borgar" eftir sama höfund). „Skip-
in“, „Þrjár álnir lands" (gert eftir
sögu Leos Tolstojs), „Indælis fólk“
eftir William Saroyan (áður hafa
einnig verið flutt mjög góð leikrit
eftir sama höfund), „Helgur mað-
ur og ræningi" eftir Heinrich Böll,
„Mávurinn" eftir Anton Tsékov,
það gamla góða leikrit „Apa-
kötturinn" og nú síðast ágætt
sakamálaleikrit, sem hét „Óvænt
úrslit“, ef ég man rétt.
Hér hefur aðeins fátt eitt verið
nefnt þeirra ágætu leikrita, sem
útvarpið hefur flutt á þessum
vetri. Gaman væri að fá endurflutt
hið frábæra leikrit Max Frisch
„Nun singen sie wieder" eða „Og
enn byrja þau að syngja" eins og
mig minnir, að það hafi verið
nefnt í íslenskri þýðingu á sínum
tíma. Áður hefur útvarpið flutt hið
ógleymanlega leikrit „Andorra",
eftir sama höfund og fíeiri leikrit
hans. Gaman væri að fá „Eðlis-
fræðingana" eftir Dúrrenmatt í
endurflutningi svo og leikrit
Arthurs Millers eins og „Allir
Vestur
S. 105
H. 3
T. ÁD10852
L. KG103
Austur
S. ÁG9864
H. ÁG
T. KG9
L. 62
Suður
S. KD7
H. 987542
T. 43
L. 54
Norður fær slaginn og spilar
örugglega trompi. Og fyrir hendi
eru nægilega margar innkomur í
borðið á tromp til að hægt er að
fríspila spaðalitinn en hann þarf
þó helst að skiptast 3—2. Spaðaás,
spaði trompaður, tromp á gosann
og annar spaði trompaður. Nú bíða
tilbúnir spaðaslagir í borðinu,
trompkóngurinn er innkoman og
spilið er unnið.
Það var eins gott, að sagnirnar
mistókust því fjórir spaðar tapast
alltaf, eins og spilið liggur.
■
|l
Eftir Ellen og Bent Hendel
armnar Jóhanna Kristjónsdóttir snéri á íslenzku^
9
að vekja mcð þeim öryggis-
kennd á ný.
— Getið þið sagt mér,
hvernig nokkur mannvera get-
ur verið svona sjúkleg? segir
Dorrit sem er gift yflrlætislitl-
um hókara og á þrjú börn þótt
hún sé ekki nema tuttugu og
fjögurra ára gömul.
— betta er ekki eins og
maður — heldur eins og dýr,
segir Janne og kinkar ákaft
kolli. — Það ætti að skera
undan honum. En þið gctið
bókað að náist hann verður
hann úrskurðaður í gcðrann-
sókn og þar verður komist að
þeirri niðurstöðu að hann hafi
átt erfiða bernsku og hann sé
ekki sakhæfur og eigi að gefa
honum möguleika með því að
láta hann vera á góðu hæli á
kostnað rfkisins og okkar
skatthorgaranna. Er þetta ekki
alltaf svona sem það endar.
Hinar kinka kolli og þær
rétta smákökufatið á milli sín.
— Og svo einn góðan veður-
dag sleppur hann út og endur-
tekur þetta, bætir Janne við
dramatískri röddu. — Kannski
verður það cin af okkur í næsta
sinnið...
Þær grípa andann á lofti, orð
hennar vekja hjá þeim óhug og
þegar dyrabjöllunni er hringt í
sömu andrá hrökkva þær allar
óþyrmilega við.
Janne er ekki beinlínis
hrædd, cn þó er hún dálítið
skelkuð. Hún rís á fætur og
gcngur fram. Skilur dyrnar
eftir opnar. Bara til öryggis.
Hái horaði lögregluforinginn
stendur fyrir utan.
— Má ég tala við yður
augnablik?
Hann stoppar snögglega þeg-
ar hann kemur inn í stofuna og
sér konurnar þar samankomn-
ar.
— Afsakið, segir hann — ég
vissi ekki...
— Það er allt í stakasta lagi,
segir Janne og hýður honum
sæti. — Við sátum hérna og
vorum að ræða um þennan
voðalega atburð. Hvað gerið
þið við morðingjann þegar þið
finnið hann?
Logregluforinginn lyfti
brúnum.
— Leiðum hann náttúrlega
fyrir rétt býst ég við.
— Og látið hann íá skilorðs-
bundinn dóm, segir Lis, Ijós-
hærð ung stúlka háófrfsk.
Rödd hennar er hranaleg.
— Það er ekki í verkahring
lögreglunnar að kveða upp úr
með j)að. Við látum dómstólana
um það, leiðréttir Mortensen
hana kuldalega.
— Má ekki bjóða yður kaffi
með okkur? spyr Janne og
rýmir á borðinu. í barnaher-
bergi hið næsta stofunni heyr-
ast barnaraddir sem hækka sig
hressilega og ein kvennanna
hraðar sér þangað til að reyna
að miðla málum.
Lögregluforinginn hefur enn
á ný tekið fram skrudduna
sfna.
— Búið þið allar hér í hverf-
jnu?
Þær kinka kolli og Morten-
sen heldur áfram:
— Þá getum við slegið sex
flugur í einu höggi. Ég þarf að
tala við alla þá íbúa sem voru
heima hjá sér í morgun. Eigum
við að byrja á yður frú
Christensen?
Ilann lítur á Janne sem er að
hella í hollann hans.
— Hafið þér farið út úr
húsinu í dag?
— Nei, það hef ég ekki gert,
nema að ég fór út á Beykiveg
eftir að logreglan var komin.
— Hafið þér verið innan-
dyra að öðru leyti.
- Já.
— Hafið þér séð eða heyrt
eitthvað óvenjulegt?
— Janne hristir höfuðið.
Lögregluforinginn sem er
skarpur mannþekkjari verður
var við það að sú ófrfska gýtur
augunum til stöllu sinnar í
hópnum og sú svarar augna-
ráði hennar með smágrettu.