Morgunblaðið - 30.01.1982, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. JANÚAR 1982
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. JANÚAR 1982
21
IMtogtisiÞIafrffr
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Að-
alsiræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 100 kr. á mánuöi innanlands. I lausasölu 6 kr. eintakiö.
Samdráttur
þjódarframleidslu
Ef verðbólKuhraðinn á að nást niður í 30% á síðara hluta ársins,
eins ok ríkisstjórnin lætur í veðri vaka, telja fagaðilar að ríkis-
stjórnin verði að skerða verðbætur launa á seinni hluta ársins um
8—10%, eða öllu meira en gert var 1. marz á sl. ári, sagði Friðrik
Sophusson, varaformaður Sjálfstæðisflokksins, í útvarpsumræðu um
„þorrabakka ríkisstjórnarinnar".
Af hverju fer ríkisstjórnin ekki hina sömu leið og á sl. ári, ef það er
rétt, sem hún heldur fram, að hún hafi gefið góða raun(?), spurði
Friðrik. Svarið er að árangurinn var ekki meiri en sá, að nú standa
spár til meiri verðbólgu en ríkisstjórnin tók við í öndverðu. Ríkis-
stjórnin þorir ekki að taka á vandanum nú af ótta við sveitarstjórn-
arkosningarnar. Kommúnistar, sem hafa staðið hvorki sjaldnar né
oftar en 10 sinnum að vísitöluskerðingu á liðnum árum, þora ekki
annað en geyma viðlíka gjörning fram yfir sveitarstjórnakosningar.
Þessvegna skal nú nota skattpeninga almennings til að greiða niður
verðbætur á laun hans um gamalkunnan vísitöluleik.
Olafur G. Einarsson, formaður þingflokksins, sagði m.a., að ná
mætti niður verðbólgu um 12—18 stig, ef vinstri skattaukar frá 1978
yrðu felldir niður og samsvarandi niðurskurður gerður á ríkisútgjöld-
um. Með þessum hætti mætti færa til fjármuni, frá ríkishítinni, til
fólks og fyrirtækja, sem ættu í vaxandi erfiðleikum með að láta tekjur
mæta útgjöldum, þrátt fyrir meinta „niðurtalningu“.
Hvert mannsbarn veit að atvinnulíf hefur lamazt í valdatíð þessarar
ríkisstjórnar, enda hefur verið þrengt svo að atvinnuvegunum, sem
haldið er gangandi með einskonar kreppulánum, að atvinnuöryggi,
sem tekizt hefur að tryggja um langt árabil, hefur verið stefnt í
verulega hættu. Þessi aðför að atvinnuvegunum er um leið aðför að
verðmætasköpun og þjóðartekjum — og þar með lífskjörum almenn-
ings í bráð og lengd.
Þjóðarframleiðsla og þjóðartekjur standa í stað, jafnvel dragast
saman í ár, sagði Ólafur G. Einarsson. Það er þesskonar „niðurtaln-
ing“ seih er einkenni allra vinstri stjórna. Sú innihaldslitla skýrsla
óljósra markmiða en smátækra gjörða, sem við ræðum nú, er „ómerki-
legt plagg, og það jaðrar við dónaskap að leggja það fram með þessum
dramatíska hætti fyrir hv. Alþingi".
Ræda, sem vekur
upp spurningar
Fróðlegt var að kynnast viðhorfum Friðjóns Þórðarsonar, dóms-
málaráðherra, til stöðu efnahagsmála og stjórnmála í ræðu
þeirri sem hann flutti í útvarpsumræðunum í fyrrakvöld. í ræðu
þessari sagði dómsmálaráðherra, að það væri „skýlaus krafa okkar
sjálfstæðismanna", að fyrirheit í stjórnarsáttmála um að meginverk-
efni ríkisstjórnarinnar væri að treysta íslenzkt efnahags- og atvinnu-
líf yrðu efnd. Friðjón Þórðarson hefði varla orðað þetta svo, ef ekki
væru efasemdir í hans huga um, að við þessi fyrirheit yrði staðið.
Dómsmálaráðherra sagði ennfremur í ræðu sinni: „Það verður að
viðurkennast, að þær ráðstafanir, sem nú hafa verið kynntar, bera
allsterkan keim af úrræðum til skamms tíma. Þær eru þó studdar í
trausti þess, að um sé að ræða áfanga á réttri leið." Þessi ummæli
benda til, að það hafi orðið ráðherranum nokkurt umhugsunarefni,
hvort hann gæti yfirleitt stutt þessar ráðstafanir. Enda bætir hann
við: „Vonir manna um álíka stórt skref í verðbólguhjöðnun og varð á
sl. ári hafa brugðizt í bili.“
Friðjón Þórðarson segir í ræðu sinni, að stjórnin hafi „sæmilega"
vegnað, það sem af er. Ráðherrann tekur ekki sterkt til orða. Og hann
bætir við: „Sé þessi efnahagsmálapakki, sem svo er nefndur, veginn og
metinn, mun hann varla vekja ótta nokkurs manns. Miklu fremur
vonbrigði þeirra, sem vilja taka fastar á og leggja eitthvað af mörkum
til þess að meginstraumar þjóðmála hnigi til réttrar áttar." Þessi orð
verða tæplega skilin á annan veg en þann, að dómsmálaráðherra sé í
hópi þeirra, sem vildu taka fastar á og urðu fyrir vonbrigðum.
Ijoks segir dómsmálaráðherra í ræðu sinni, að markmið ríkisstjórn-
arinnar í verðbólgumálum á þessu ári náist ekki „átakalaust". Og hann
bætir við: „Betur má ef duga skal.“ Síðan setur ráðherrann fram
ákveðna kröfu um að „þegar í stað“ verði hafizt handa um frambúðar
úrræði í efnahagsmálum.
Ræða Friðjóns Þórðarsonar er, pólitískt séð, einhver athyglisverð-
asta ræða, sem ráðherra í núverandi ríkisstjórn hefur flutt um langt
skeið. Hún vekur upp ágengar spurningar — sem framtíðin ein getur
svarað.
Magnús Pétursson hagsýslustjóri:
Engin niðurstaða um niður-
skurð komin frá ríkisstjórn
Fækkun utanlandsferða, minnkun yfirvinnu og aksturskostnaðar í dæminu
„MÉK vitanlega er ekki búið
að ganga endanlega frá þessu.
I»etta er búið að vera hjá ríkis-
stjórninni í nokkra daga og
engin niðurstaða komin frá
þeim,“ sagði Magnús Péturs-
son hagsýslustjóri, er Mbl.
spurði hann hvenær tillaga eða
frumvarp um boðaðan niður
skurð upp á 120 millj. kr. á
ríkisútgjöldum kæmi fyrir
sjónir almennings.
Vegna yfirlýsingar fjármálaráð-
herra, Ragnars Arnalds, í útvarps-
umræðum í fyrrakvöld, um að spara
eigi í ríkisútgjöldum hvað varðar
utanferðir, spurði Mbl. Höskuld
Jónsson ráðuneytisstjóra í fjár-
málaráðuneytinu, hvernig staðið
yrði að slíkum sparnaði. Hann sagði
það ákvörðunaratriði ríkisstjórnar-
innar. Hann hefði ekki fengið í
hendur neinar ákveðnar tillögur um
þetta, ríkisstjórnin hlyti að taka þá
ákvörðun, einnig hvað varðar
sparnað í aksturskostnaði og yfir-
Stafsfólk bankanna:
vinnu hjá hinu opinbera, en það eru
hugmyndir sem einnig hafa verið
ræddar í þessu sambandi.
Höskuldur sagði aðspurður að
utanlandsferðir væru í lágmarki
hvað varðaði fjármálaráðuneytið.
Þrátt fyrir fjölmörg tilefni til þátt-
töku íslendinga á fundum og ráð-
stefnum ýmissa alþjóðasamtaka,
hefði fjármálaráðuneytið ekki þann
starfsmannafjölda að unnt væri að
sjá af honum til slíkra ferða. Þetta
væri atriði sem áreiðanlega yrði at-
hugað sérstaklega hjá hverju ráðu-
neyti fyrir sig að sögn Höskuldar,
en auðvitað mætti fækka ýmsum
utanlandsferðum og nefndi hann
sem dæmi þing Sameinuðu þjóð-
anna og bætti við að mjög margar
utanlandsferðir heyrðu beint undir
Alþingi. Um takmörkum yfirvinnu
sagði Höskuldur aftur á móti, að
ekki ætti að verða erfiðleikum
bundið að minnka yfirvinnu, en það
þýddi um leið að fækka þyrfti verk-
efnum.
Sparnaður í aksturskostnaði hins
opinbera, minnkun yfirvinnu og
fækkun utanlandsferða eru hug-
myndir sem fram hafa komið.
Þá er Mbl. kunnugt um að við
meðferð fulltrúa Framsóknar-
flokksins og Alþýðubandalagsins á
niðurskurðardæminu í fjárveitinga-
nefnd hefu r verið rætt um „flata-
prósentu" annars vegar, þ.e. að
skorið hefur verði niður með ákveð-
inni prósentutölu og hins vegar
niðurskurð með tiltekinni upphæð á
einstaka fjárlagaliði. Flataprósenta
hefur verið nefnd 6% á sjóði og
framkva'mdir.
Nú þegar er lagaheimild fyrir 50
milljón króna niðurskurði á fjárlög-
um, en til að ná 120 millj. kr. dæm-
inu þurfa ráðstafanir til að koma til
að ná 70 milljónum til viðbótar. Það
er einníg ákvörðunaratriði stjórn-
valda, hvort þeir nýta nú 50 millj.
kr. heimildina eða geyma hana þar
til síðar.
Meðallaun kvenna 28% lægri en karla
— konur eru 64% starfsfólksins og karlar 36%
í NIÐURSTÖÐIJM könnunar, sem
gerð var fyrir ráðstefnu um jafnrétti í
bankakerfinu, sem Samband ís-
lenzkra bankamanna hélt í gær, segir
m.a. að konur séu 64% af starfsfólki
bankanna, en karlar 36%.
Þar segir einnig að meðallaun
kvenna séu 28 prósentum lægri en
meðallaun karla. Meðalaldur
kvenna sem starfa í bönkum er 5,56
árum lægri en karla eða 17,29 pró-
sent. Meðalstarfsaldur kvenna er 49
prósent styttri en karla.
Meðallalsmenntun bankamanna
1981 er samkvæmt könnuninni:
Háskóli:
Karlar: 7,35 mán. Konur 0,33 mán.
Stúdentspróf:
Karlar: 15,6%. Konur: 10,2%,
Verslunarskóli:
Karlar: 12,1%. Konur: 7,9%.
Samvinnuskóli:
Karlar: 9,1%. Konur: 1,6%.
Hvers
Mér kemur þetta svo sem ekki
við. Og þegar ég var formaður
Rithöfundasambands íslands,
var ekkert um þetta rætt. Þá
höfðum við áhuga á þýðinga-
sjóðnum, sem síðar varð að veru-
leika. En kannski er þetta við-
kvæmt mál, sem ekki má orða á
prenti fremur en önnur þau mál,
sem eru að einhverju leyti hég-
ómleg. Ég læt mér það í léttu
rúmi liggja. Það, sem ég á við, er
þetta: A hverju ári er úthlutað
svonefndum bókmenntaverð-
launum Norðurlandaráðs og nú
síðast fékk Svíinn Sven Delblanc
75 þús. d.kr., að mér skilst. Tveir
menn velja bækurnar í hverju
Norðurlanda um sig — og svo er
byrjað að greiða atkvæði á sam-
eiginlegum fundum. Þetta er
kannski eina aðferðin til að út-
hluta verðlaununum, ég veit það
ekki. En hitt er óþolandi, að ís-
lenzkir höfundar sitja ekki við
sama borð og erlendir starfs-
bræður þeirra, að þeim Finnum
undanskildum sem skrifa ekki á
sænsku. Verk Islendinganna
þarf að þýða á eitthvert annað,
norðurlandamál, þó að frumtext-
inn sé e.t.v. hafður eitthvað til
hliðsjónar. Við getum ekki látið
bjóða okkur upp á þetta öllu
lengur. Þetta er ekki jafnræði.
Við eigum að óska eftir því, að
dómnefndin sé þannig skipuð að
í henni sitji þeir menn einir, sem
hafa næga undirstöðuþekkingu
til að dæma íslenzk rit á frum-
málinu. Þeir eru ýmsir á Norð-
urlöndum. Auk þess mætti
spyrja: hvers vegna ekki að snara
íslenzkum ritum á einhverja
heimstunguna, ef nauðsynlegt er
að þýða þau? íslenzkan er á há-
tíðlegum stundum talin gullald-
armál allra Norðurlanda og hví
eigum við þá ekki heimtingu á,
að íslenzk rit séu dæmd af eigin
ágæti, en ekki af misjöfnum þýð-
ingum. Auk þess er vita ómögu-
legt að þýða ýmislegt það, sem
bezt er í íslenzkum bókmenntum
á önnur mál. Hvenig hefðu menn
staðið að vígi, ef Einar Bene-
diktsson hefði lifað nú á dögum?
Engum hefði dottið í hug að
senda ljóð hans í hráum þýðing-
vegna hornrekur?
Einar Benediktsson
um í keppnina, enda vonlaust.
Öll dýrustu blæbrigði snillings-
ins færu forgörðum í slíkri með-
ferð. Eða ljóð Tómasar Guð-
mundssonar? Þau væru ekki
hlutgeng í þessari keppni nema í
hans eigin búningi. Þetta hlýtur
hver maður að sjá. Óbundin ljóð
eru auðveldari viðureignar en
þau hefðbundnu, en eigum við þá
að taka þátt í keppni, sem ýtir
undir fráhvarf frá sérstöðu
okkar og fornum hefðum? Form-
byltingin var nauðsynleg. En
hún á ekki að ryðja rótgróinni
menningu úr vegi, heldur endur-
nýja hana. Það hafa óbundnu
ljóðin gert, sem betur fer. Við
eigum að varðveita hvort
tveggja, gamalt form og nýtt.
Rækta það og láta ljóðmálið
njóta víxláhrifanna.
Það getur líka orðið okkur
dýrkeypt að eltast við bók-
menntasmekk á Norðurlöndum,
ensk, þýzk eða frönsk áhrif eru
að mínu mati eftirsóknarverðari,
a.m.k. í ljóðlistinni. Fyrir nú
utan það, að allt hið fínasta í
óbundna skáldskapnum íslenzka
fer forgörðum í þýðingum. Nema
því aðeins, að ljóðin séu endur-
sköpuð í meðferð danskra,
norskra eða sænskra meistara á
Tómas Gudmundsson
borð við Magnús Ásgeirsson. En
þá ætti þessi útlendi „Magnús
Ásgeirsson" að fá verðlaunin, en
ekki íslenzka ljóðskáldið sem
hann þýddi.
íslenzkir rithöfundar eiga að
hafa þann metnað fyrir hönd
tungu sinnar og listar, að verk
þeirra séu metin á sömu forsend-
um og önnur verk norræn. Það
er raunar lágmarkskrafa. Ég
þykist vita, að nokkrum verkum
íslenzkum hafi verið komið á
framfæri á Norðurlöndum vegna
þessarar samkeppni, en þýð-
ingasjóðurinn er til þess að ná
sama markmiði með minni til-
færingum.
Islenzka er norræn tunga, e.k.
móðir þeirra skandinavísku
tungumála (og mállýzkna) sem
frændur okkar nota til að gera
sig skiljanlega. En hvers á ís-
lenzkan þá að gjalda, að vera
þessi hornreka? Allt öðru máli
gegnir um finnskuna. Hún er
ekki norrænt mál frekar en
eistneska eða ungverska, og eng-
in ástæða til að krefjast þess af
norrænum bókmenntamönnum,
að þeir kunni hana til að dæma
um skandinavískar bækur. Auk
þess skrifar fjöldi finnskra rit-
höfunda á sænsku, en þeir sem
skrifa á finnsku, eru svo sam-
grónir sænskri menningu, að
litlum vandræðum veldur. Bæk-
ur þeirra eru líka þýddar á
sænsku af frábærum höfundum,
sem byggja á ómetanlegum arfi
ræktaðrar menningar. Islenzkir
rithöfundar eiga heimtingu á að
vera ekki í norrænni bók-
menntasamkeppni settir á bekk
með þeim rithöfundum, sem
hafa aldrei skrifað stakt orð á
norræna tungu. Eða hví skyldu
þá Grænlendingar og Samar
ekki eiga aðild að þessari
keppni? Og hvers eiga Færey-
ingar að gjalda? Auðvitað ættu
þeir að fá að taka þátt í henni og
leggja fram verk sín á sinni
norrænu þjóðtungu, ekki síður
en nýnorsku skáldin, svo að
dæmi séu tekin. Eina færeyska
skáldið, sem hlotið hefur verð-
launin, skrifar á danska tungu
— og hlaut þau sem danskur
höfundur. Þess ættum við að
minnast, þvi að Heinesen vildi
ekki koma til Islands og taka við
verðlaununum vegna þess að það
mátti ekki flagga með færeyska
fánanum.
Við eigum að gera kröfu til að
þessu fyrirkomulagi verði
breytt. Ég veit það tekur tíma,
en að því verður að stefna. Ann-
ars endar það með þvi, að verð-
launin verða veitt í gustukaskyni
— og þá með þeim hætti sem
norskur bókmenntafræðingur
sagði í Aftenposten um daginn,
að keppnin stæði nú á milli Del-
blanc og norska ljóðskáldsins
Stein Mehren — eða þá að dóm-
nefndin færi af þjóðernisástæð-
um („nasjonale hensyn") eftir
reglunni: Nú er röðin komin að
þér.
Halda menn svo, að slík skrif
hafi ekki áhrif?
Mér er til efs að þessi ágæti
bókmenntafræðingur hafi lesið
staf af því, sem íslenzku skáldin
í keppninni, Guðbergur Bergsson
og Hannes Pétursson, hafa skrif-
að á tungu forfeðra hans — og
Snorra.
Matthías Johannessen
T3
Gunnar Thoroddsen
Ronald Reagan
Margaret Thatcher
Helmut Schmidt
Bob Hope
Sjónvarpsþáttur í þágu Samstöðu
Gunnar Thoroddsen, Czeslav Miloz,
Frank Sinatra meðal þeirra sem koma fram
HINN frjálsi vestræni heimur varö
harmi lostinn þegar pólska stjórnin
greip til þess örþrifaráös 13. des-
ember sl. aö lýsa yfir herlögum í
Póllandi og banna starfsemi óháöra
verkalýösfélaga. Ákveðiö var, aö
30. janúar skyldi veröa dagur Sam-
stöðu og í dag, laugardag, standa
verkalýösfélög beggja vegna Atl-
antshafsins fyrir mótmælafundum,
Samstööu til stuönings, og pólska
þjóöin á hugi milljóna. Yfirmaöur
upplýsingaþjónustu Bandaríkjanna,
Charles Z. Wich, fékk þá hugmynd
aö gera sjónvarpsþátt sem sýndi
„hlýhug allra þeirra sem meta frelsi
gegn kúgun í Póllandi". Þátturinn
„Let Poland be Poland" veröur
sýndur á sunnudag. Honum veröur
sjónvarpaö um heimsbyggöina um
gervihnetti og býst Wich viö aö yfir
200 milljón manns horfi á hann.
Wich kallaöi þáttinn „stórfeng-
legasta sjónvarpsþáttinn í sögu
veraldar" þegar hann kynnti hann
fréttamönnum. Leiötogar um 14
landa, þar á meðal Gunnar Thor-
oddsen, Ronald Reagan, Margaret
Thatcher og Helmut Schmidt, munu
flytja stutt ávörp og sýndar verða
myndir frá mótmælafundum og af
lífi í Póllandi. Pólskir listamenn,
Romulald Spasovsky, fyrrverandi
sendiherra í Bandaríkjunum, og
sovézki hljómsveitarstjórinn Rostr-
opovich munu koma fram. Auk
þessa munu þekktir leikarar og
skemmtikraftar, svo sem Frank
Sinatra, Bob Hope, Kirk Douglas,
Charlton Heston, Barbra Streisand,
Glenda Jackson og Orson Wells,
koma fram í þættinum.
„Let Poland be Poland” mun
taka 90 mínútur. Voice of America
stendur fyrir gerö þáttarins, en
framleiöandinn, Martin Pasetta,
setur hann saman.
Hann hefur reynslu af gerö meiri-
háttar skemmtiþátta og sá til dæm-
is um 24. Oscarsverölaunaafhend-
inguna. Efni, sem Voice of America
setur saman, má ekki flytja í
Bandaríkjunum lögum samkvæmt. I
þessu tilfelli hefur þingið veitt und-
anþágu, svo aö bandaríska þjóöin
geti notiö þáttarins og hefur PBS,
eina sjónvarpsstöðin sem ekki hef-
ur auglýsingar réttinn á þættinum.
Spurning hefur vaknaö í Evrópu
eins og til dæmis á Bretlandi hvort
rétt sé aö taka þáttinn til útsend-
ingar. Margar stöövar hafa fyrir
reglu aö sýna ekki efni, sem stjórn-
völd framleiða, en „Let Poland be
Poland“ er framleiddur á vegum
bandarísku stjórnarinnar. Þaö hef-
ur veriö bent á, aö flestallir þjóöar-
leiötogarnir sem koma fram eru
hægrisinnar og fæstir listamann-
anna eru kunnir fyrir stjórnmála-
skoðanir sínar. Óttast margir aö
þátturinn minni um of á skemmti-
kvöld í Hollywood-stíl, en veröi ekki
til þess aö sýna einhug á Vestur-
löndum og geri ekki hinu alvarlega
og sorglega ástandi í Póllandi rétt
skil.
íbúar Póllands og annarra landa
í Austur-Evrópu munu aö sjálfs-
ögöu ekki sjá þáttinn. Voice of Am-
erica, Radio Free Europe og Radio
Liberty munu útvarpa honum í heild
á stuttbylgju og einnig þýöa kafla
úr honum og flytja á yfir 40 tungu-
málum. Þátturinn veröur alvarlegs
eðlis, en þó munu væntanlega
margir vilja heyra hann eöa sjá, og
þó hann nái ekki til þeirra sem hann
fjallar um, heyra þeir kannski af
honum og fá stundarhuggun undir
hæl hervaldsins.
ab
Borgardómur Reykjavíkur:
6805 mál þing-
fest í fyrra
í FYRRA var 531 skilnaðarmál afgreitt hjá Borgardómi
Reykjavíkur. Fjöldi skilnaða hefur nokkuð staðið í stað síð-
ustu þrjú árin eftir að hafa náð hámarki 1975. Það ár voru
724 skilnaðarmál afgreidd hjá Borgardómi, árið 1976 voru
þau 652 og 561 árið 1977.
Árið 1978 var 531 skilnaðarmál
afgreitt hjá Borgardómi og enn
lækkaði talan árið 1979. Þá voru
504 skilnaðarmál afgreidd hjá
dómstólnum. Árið 1980 var talan
mjög svipuð, þeim fjölgaði um
þrjá en fjölgaði svo aftur heldur í
fyrra og voru skilnaðir þá jafn-
margir og 1978.
Á síðastliðnu ári voru 6805 mál
þingfest fyrir Borgardómi Reykja-
víkur og fjölgaði þingfestingum
um 105 miðað við árið 1980. Af-
greidd mál voru 6566. Þann 1.
janúar síðastliðinn tóku í gildi lög
þar sem sjó- og verzlunardómur
var lagður niður. Hann hafði ekki
til meðferðar mikinn fjölda mála,
árið 1981 voru þingfest 178 mál.
Afgreiðsla mála við Borgardóm-
araembættið 1981 (tölur innan
sviga eru sambærilegar við árið
1980).
Dómsmál: Dæmd 301 (1312)
Áskorunarmál 3688 (3822)
Sætt 432 (458)
Hafin 737 (664
6158 (6236)
Munnlega flutt: Dæmd 194 (203)
Sætt 89 (93)
Hafin 116 (92)
Vitnamál 9 (3)
Eiðsmál 0 (2)
Kjörskrármál 0 (49)
Afgr. mál alls 6566 (6678)
Þingfestingar 6805 (6700)
Hjónavígslur 193 (192)
Könnunarvottorð 193 (192)
Leyfi til skilnaðar að borði og sæng 176 (187)
Skilnaðarmál 531 (507)
Sjóferðapróf 30 (32)
Dómkvaðning matsmanna 68 (103)
Málum afrýjað til Hæstaréttar 48, (59)