Morgunblaðið - 01.08.1986, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. ÁGÚST 1986
Með Grínurum
og Spaugurum
í Þrautakeppni
Á flipp og metasvæði lands-
mótsins, þar sem keppt er í
ýmsum þrautum, hitti blaðamað-
ur frískan hóp úr Skátafélagi
Sólheima. Félagið skiptist í tvo
Hér er verið að keppa um hvor
flokkurinn getur komið fleirum
fyrir á litlum kassa og eru
Spaugarar hér komnir með sex
manna á kassann.
flokka Spaugara og Grínara og
var ekki annað að sjá en að það
væri réttnefni þar sem mikil
kæti ríkti í þrautakeppninni.
Fyrsta þrautin fóist í því að kasta
lassó yfir staur og gekk það
hvorki né rak hjá hvorugum
flokknum þrátt fyrir glæsilegar
tilraunir.
Næst var keppt um hvor flokkur-
inn gæti troðið fleirum á lítin pall
og stóðu Spaugarar sig langtum
betur, komu sex manns á pallinn
með því að standa þétt saman en
Grínarar aðeins þremur. Þá
spreyttu menn sig á jafnvægislist
á rá og var þar þyngsta þrautin
að mæta manni á miðri leið og reyna
að komast framhjá honum. Enduðu
þessar tilraunir flestar með að báð-
ir aðilar duttu af ránni og fengu
mjúka lendingu á þýfðu túninu.
„Þau eru búin að vera mjög
spennt að komast á mótið. Þau
pluma sig vel, blanda geði við aðra
á mótinu, taka þátt í dagskrá af
krafti og skemmta sér hið besta,"
sögðu þeir Guðjón Sigmundsson og
Guðmundur Pálsson sem að félag-
inu standa ásamt Einarí Daníels-
syni. „Skátafélag Sólheima
stofnuðum við í október í fyrra og
er þetta fyrsta skátafélag á landinu
fyrir fatlaða. Þetta kom þannig til
að við félagamir unnum saman i
sumarbúðum skáta á Úlfljótsvatni
í fyrra sumar og fannst þegar við
réðum okkur sem starfsmenn á
Sólheimum í fyrrahaust að upplagt
væri að heQa þama skátastarf.
MikiII áhugi reyndist fyrir þessu og
em fímmtán af fjörutíu vistmönnum
í skátafélaginu. Starfið hefur verið
Glæsilegar tilraunir voru gerðar til að koma lassó yfír staur en án árangurs. Morgunbia&a/Börkur
gróskumikið. Við höfum fundi einu
sinni í viku þar sem á dagskrá em
sögur, söngur grín og gleði. í vetur
fómm við tvisvar í útilegu á Úlf-
ljótsvatn og í vettfangsferð um
öryggismál þar sem við heimsóttum
meðal annars Landhelgisgæsluna,
Slökkvistöðina og Hjálparsveit
Skáta. Að loknu landsmóti mun
félagið svo vinna ötulega að undir-
búningi íþrótta- og ^ölskyldumóts
Sólheima sem haldið verður 29-31
ágúst.
Það er mikil þörf á félagslífí í
þessum dúr fyrir fatlaða hér á landi
og emm við þar aftarlega á mer-
inni á miðað við hin Norðurlöndin.
Okkur hefur gegnið vel að sníða
skátastarfið að þörfum félagsins í
Sólheimum og hafa þær stórkost-
legu viðtökur sem við höfum fengið
hvarvetna létt starfíð mikið.“
Gróskumikið starf hefur verið hjá Skátafélagi Sólheima í vetur en
félagið er það fyrsta sem stofnað er fyrir fatlaða hér á landi. Hér
má sjá stofnendur félagsins og foringja þá Guðmund Pálsson og
Guðjón Sigmundsson spreyta sig á jafnvægislist.
„Halda þeir að við
séum fakírar sem
sofum á hraunnibbum?“
Hrefna Tynes rifjar upp atburði af landsmótum fyrri ára
Ég hafði verið skáti í 19 ár, og aldrei farið á iandsmót. Hvernig
gat það átt sér stað? Ósköp einfalt mál, fyrstu 10 árin var ég skáti
norður á Siglufirði, engin landsmót. Næstu 7 árin, þar með talin
styijaldarárin í Noregi var skátahreyfingin fljótlega bönnuð, hún
var þyrnir í augum nazista, sem vildu láta hana sameinast ungnaz-
istahreyfingunni. En nei sögðu forystumenn skátahreyfingarinnar.
Þar með var lagt haid á eignir skátafélaga. Ailt var tekið, skáiar,
tjöld, útbúnaður, skátabúningar, merki, bækur og peningar, litlu var
hægt að koma undan.
Allt bannað að viðlagðri þungri
refsingu. Foringjar voru látnir
mæta hjá „yfírvöldum" og skrifa
undir yfírlýsingu þess eðlis, að þeir
myndu ekki halda skátafund eða
neitt annað sem flokkaðist undir
skátastarf. Bannað var að syngja
þjóðsönginn, flagga með norska
fánanum og halda hátíðlegan þjóð-
hátíðardaginn.
Ég hugsaði þeim þegjandi þörf-
ina, þegar ég var að skrifa undir
þetta. Afhenti fundargerðarbókina
með nafnalista, skipti síðan pening-
unum á milli stelpnanna, tók
fánann, sem ég var nýbúin að gefa
félaginu, og hann ekki kominn á
blað, geymdi hann öll stríðsárin og
gaf hann félaginu, sem stofnað var
áður en við fórum heim til íslands.
Þetta tókst af því að lögreglustjór-
inn á staðnum lokaði augum og
eyrum, þegar hann mögulega gat.
Skátahreyfingin bönnuð, engar
eignir, ekkert landsmót.
Tveim árum eftir heimkomuna
var haldið landsmót á Þingvöllum
1948, stórt og glæsilegt mót. Páll
Gíslason fyrrv. skátahöfðingi var
mótstjóri.
Að sjá tjaldborgina og alla fán-
ana inn á leirunum var ógleymanleg
sjón. Veðrið var líka dásamlegt —
allt var stórkostlegt, og svo þessi
magnþrungna sameiningartilfinn-
ing, skátar frá mörgum þjóðum,
sama skátaheitið, sömu lögin, sama
markmiðið. Þetta gleymist ekki
þeim sem einu sinni fá að upplifa
það. Ég viðurkenni að skátahug-
sjónin náði tökum á mér strax í
upphafi.Bræðralag, getur nokkur
bent á betri lausn daglegra vanda-
mála?
Auðvitað gerðist margt skemmti-
legt, það gerist á öllum mótum.
Stelpumar í skátaskólanum höfðu
æft af kappi, bæði skátakunnáttu
sína og einnig skemmtiatriði. Þær
vildu helst verða skjaldmeyjar áður
en þær færu á mótið, það kostar
II: fl. próf og 6 sérpróf, þar á með-
al Hjálp í viðlögum.
Helgi Ess kom til mín einn dag-
inn, og spurði hvort ég ætti ekki
eitthvað í fórum mínum til að hafa
á varðeldi. Ég sagðist eiga hálfkar-
aðan brag undir Palavú-lagi. „Það
er gott, ég get klárað hann," sagði
Helgi. „Ég kann hvort eð er ekkert
annað lag.“ Þegar leið að því að
stóri varðeldurinn í Hvannagjá ætti
að fara að byrja kemur Eiríkur
Frá Landsmótinu 1948. Frá hægri Helgi Tómasson, skátahöfðingi,
Wilson aðalframkvæmdastjóri Alþjóðabandalagana, Sigurgeir Sig-
ursson, biskup, Guðrún Pétursdóttir, biskupsfrú og Hrefna Tynes.
Jóhannesson, í daglegu tali nefndur
Eiríkur Jóh. Hann segir mér að
Skarphéðinn Össurarson úr
Keflavík ætli að syngja svo sniðug-
ar vísur sem Helgi Ess hafí látið
hann hafa. Ég fór til Skarphéðins,
það tísti í honum, þegar hann sagði
að þar væri svo sniðug vísa um
mig. „Þú syngur ekkert fyrr en ég
er búin að búa til vísu um Helga."
Ég varð að hafa hraðan á og
klambra einhveiju saman um
Helga. Eiríkur kom með mér og
gætti þess að eg yrði ekki ónáðuð.
Þá kemur Helgi og segir: „Hvað
eru þið að gera? Á ég að hjálpa
ykkur?“ „Nei, þakka þér fyrir, þetta
er að verða búið, Skotamir eru
bara að gera mig ærða, þeir eru
héma hinu megin við homið að æfa
sig. Það var allsstaðar verið að æfa
sig.“ Össi kom. „Hvar er ljóðið?"
Það skríkti í honum, hann var reglu-
legur brandarakall. Hann sagði
alltaf, ef einhver sagði eitthvað
sniðugt: „Nú verður gaman f
Keflavík eftir hálfan mánuð," þá
færi hann að skilja fyndnina og
færi að hlæja. En, nú, já skátalíf
hefur margar hliðar. Þama komu
forsetahjónin, kliðurinn þagnaði,
þau vom færð í bláu skikkjumar,
hátíðleikinn breiddist yfír þingheim.
Nú gat a|lt hafíst. Söngur upp-
hófst, hrópin bergmáluðu á milli
klettanna. í lokin komu Norðmenn-
imir í ljós uppi á klettabrúnunum,
allvígalegir að hætti víkinga,
stukku og hlupu um allt með ópum
og óhljóðum. En enginn féll fyrir
vopnum þeirra. Deginum lauk með
bræðralagssöngnum og kvöld-
söngnum eins og venjulega.
Eg fer nú að hugsa, því í ósköp-