Morgunblaðið - 01.08.1986, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. ÁGÚST 1986
23
„Krakkarnir alsælir
í svona veðri“
Litið inn í fjölskyldubúðir
Fjölskyldubúðir Iandsmótsins eru hinar reisule-
gustu og virðist sem margir hafi nýtt sér nálægðina
við höfuðborgina og búið í Viðey landsmótsvikuna.
„Ég er búin að vera hér með tvö böm, Bjöm Þór og
Katrínu Ösp, alla vikuna og maðurinn minn, Gunnar,
sótt vinnu í bæinn. Krakkamir eru alsælir að vera héma
í svona veðri," sagði Sigrún Jónsdóttir, gamall Dalbúi.
„Já, við erum bæði gamlir skátar og hef ég oft komið í
Viðey á Landnemamót. Ég er nú farin að starfa aftur í
skátunum eftir nokkurt hlé og er í nýja St. Georgsgildinu
Straumur þar sem starfa eldri skátar. Við tökum að
okkur ýmis verkefni, sjáum til dæmis um fjölskyidubúðim-
ar fyrir þetta mót og komum fyrir erlendum skátum sem
langar að dvelja á íslenskum heimilum eftir mót.“
„Þetta er í fyrsta skipti sem ég mæti í fjölskyldubúðir
enda var ég ekki fjölskylda þegar síðasta mót var hald-
ið,“ sagði Ragnar Harðarson sem við hittum ásamt konu
hans, Kristjönu Grímsdóttur, en bæði starfa i St. Georgs-
gildinu. „Nú emm við hér með dætur okkar tvær, Heiðdísi
þriggja ára og Hugrúnu Ingu tveggja ára, báðar upprenn-
andi skátar. Sú eldri hélt því fram strax eftir setningu
mótsins að nú væri hún orðin skáti. Við ætlum að dvelja
hér meira eða minna alla vikuna."
„Það eru 2000 skátar í sextán félögum í Færeyjum, og tökum við þátt
í fjórum erlendum mótum i sumar. Þetta er í fyrsta skipti sem ég
kem til íslands, hér er gott veður og landsmótið vel heppnað og
skemmtilegt.“ Sólbjörn Jensen skáti frá Fuglafirði í Færeyjum.
Skátastarf í Færeyjum
er í örum vexti
Rætt við Sólbjörn Jensen frá Fuglafirði
Færeyingar hafa jafnan mætt vel á landsmót íslenskra skáta og
fer fyrir hóp þeirra að þessu sinni Sólbjörn Jensen frá Fuglafirði.
„Við komum með Norrönu þrettán skátar og fórum norðurleiðina
hingað suður. Þetta er í fyrsta skipti sem ég kem til Islands, hér
er gott veður og landsmótið finnst mér vel heppnað og skemmti-
legt. Við sleppum við að elda sem er óvenjulegt um mót enda
mættum við með potta, pönnur og prímusa,“ sagði Sólbjörn.
Aðspurður um skátastarf í Fær- í eyjunum. Sjálfur er Sólbjöm ylf-
eyjum sagði hann að það væri í ingaforingi félagsins i Fuglafírði.
miklum blóma og örum vexti. „Eg er mikið með þá í leikjum strák-
Skátafélög væru á sextán stöðum ana og svo förum við í útilegur í
og teljast félagsmenn alls vera 2. næstu eyjar , gönguferðir og báts-
000 talsins sem er stór prósenta ferðir," sagði hann. „Sumarstarf
fyrir ekki fjölmennari þjóð. Sagði skáta í Færeyjum snýst mest um
hann að þarna væri miklu að þakka að fara á mót erlendis og erum við
að síðastliðin þijú ár hafa tveir með þátttakendur á mótum í Nor-
menn verið í fullu starfí við yfirum- egi, Svíþjóð, Bretlandi og hér i ár.“
sjón og skipulagningu á skátastarfi
unum var ég beðin að „hripa
eitthvað niður á blað“. „Þú hlýtur
að muna svo margt“. „Já ætli það
ekki," sagði ég. Eg bjóst alls ekki
við þessum ósköpum. Það streyma
ekki aðeins minningamar, þær
flæða. Ég hugga mig við það að
Morgunblaðið er stórt, og það er
þá kannski hægt að láta einhveija
skæruliða- og stríðsfréttina bíða,
hér er nefnilega á ferðinni Friðar-
boðskapur. Allir eru jafnréttháir.
Hveiju skiptir það þó einhver sé
svartur, brúnn, gulur, rauður eða
hvítur? Hveiju skiptir þjóðerni eða
það hvort menn klæðast strápilsi,
dulu eða gallabuxum? Þetta fer allt
eftir því hvar maðurinn er fæddur,
alinn upp o.s.frv. Annars finnst mér
allir vera komnir í samskonar galla-
buxur. Þær voru eins í Reykjavík
og í Jerúsalem, og „made in Hong
Kong“ fæst allstaðar. Það sem
máli skiptir: Gera menn nógu mikið
til að efla frið, samúð og skilning?
Það er lóðið.
Man ég enn frá skátamótinu í
Vaglaskógi. Þar vom 40 ungar
skátastúlkur, bandarískar, og tveir
foringjar, sem voru eins og klipptar
út úr tískublaði og tipluðu þama
um á háhæluðum skóm. Það var
óborganlegt upplitið á Tryggva
Þorsteinssyni, félagsfor. á Akureyri
og mótstjóra, þegar allt liðið birt-
ist, því með þeim fylgdi stór herbíll
með öllum útbúnaði fyrir herdeild
og 2 kokkar. Aldrei hafði þvílíkt
sést á skátamóti. Mér duttu í hug
orð skáldsins:.. „og aldrei varð hún
orðlaus á ævinni, nema þá“. Eftir
mikið snakk fram og til baka sagði
Tryggvi þeim að fara með herdeild-
„Það var allstaðar verið að æfa sig fyrir stóra varðeldinn sem var
að hefjast í Hvannagjá og varð ég að hafa hraðann á að klambra
saman vísu um Helga til að geta borgað fyrir mig.“
Fánaborg á landsmótinu á Þingvöllum 1948.
ina á bakvið þar sem þeir sæjust
ekki frá tjaldbúðunum. Það mega
þeir eiga greyin að við sáum þá
aldrei fyrr en síðasta daginn, það
kólnaði snöggt og rigndi svo þeir
hituðu te ofan í hvem sem hafa
vildi. Litlu stelpurnar skrifuðu heim
til sín og fannst mikið til koma en
eitt skrítið, það mátti ekki tína
blóma á Islandi nema þau væm
næstum dauð.
Ég ætla ekki að lýsa þvi þegar
ég fór með þær í Námaskarð, Dúi
Björnsson og annar skáti frá Akur-
eyri fóm með sem leiðsögumenn,
allir áttu að ganga í halarófu en
það vildi koma hlykkur á rófuna
og oft varð að kalla „farið var-
lega“, foringi þeirra var mikil
kunningjakona mín, hún var yndæl-
is kona en henni gekk illa að
komast áfram í hrauninu á háhæl-
uðum skónum. Bretarnir vom aftur
á móti svo vel skóaðir að það var
engu líkara en þær ætluðu að ganga
suður. Foringjar þeirra bjuggu hjá
mér þegar til Reykjavíkur kom, þær
villtust eitt kvöldið þegar þær ætl-
uðu að fara út á Nes og líta á
sólarlagið, þá vom þær allt í einu
komnar út á öskuhauga, þær hlógu
mikið að því en ég bað þær að segja
engum að ég hefði hent þeim á
haugana.
Man ég vel þegar komið var að
staðnum þar sem átti að setja upp
tjaldbúðimar á Hreðavatnslands-
mótinu og Bretarnir spurðu hvers-
konar tjaldhælar væm notaðir á
íslandi, þá sagði einhver „halda
þeir að við séum einhverskonar
fakírar sem sofum á hraunnibbum“,
en allt upplýstist og allir fara heim
reynslunni ríkari hvort sem komið
er til okkar eða við fömm til þeirra.
Síðasta landsmótið sem ég var á
var haldið á Úlfljótsvatni, sem öllum
skátum ber saman um að sé dýrðar-
innar staður. Við vorum 3 gamlir
skátar, Eiríkur Jó., Óskar P. og ég,
sem vomm gestir, voram bara upp
á stáss og þurftum ekkert að gera.
Það er kannski ekki það besta sem
gömlum skátum er boðið upp á að
hafa ekkert að gera en öllum þótti
gaman að bjóða okkur í mat og
vera hugguleg og sæt og við slógum
til, brostum og vomm líka hugguleg
og sæt. Nú vom amerísku skátam-
ir alveg eins og hinir, elduðu sinn
mat og nutu þess að fá að vera
með og morgunverðurinn var ein
lumma með sírópi. Þegar við Óskar
komum í boðið ... við litum hvort
á annað, enginn hafragrautur, ekk-
ert rúgbrauð með kæfu. Þegar ég
var boðin í mat í fjölskyldubúðimar
kom Örlygur Rieter með alla litlu
krakkana úr búðunum í halarófu á
eftir mér, þau börðu tmmbur en
það voru potthlemmar og sleif eða
skeið, ég kom mér í röðina og áfram
var gengið og sungið. Þetta er gam-
an enda hef ég starfað með þremur
ættliðum, mikið að maður skuli
ekki var orðin elliær fyrir löngu.
Það er gott að vita til þess að mað-
ur á vini einhversstaðar í öllum
heimsálfum. Skátar stofna til vin-
áttutengsla og em landsmótin stór
þáttur í því starfi.
Ég óska íslenskum skátum til
hamingju með sitt nýja lýðveldi og
þetta glæsilega landsmót, og óska
þess að skátahreyfíngin á Islandi
bæði eflist og blómgist.