Morgunblaðið - 31.01.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 1992
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANDREA LAUFEY JÓNSDÓTTIR,
Austurbrún 2,
áður Njarðargötu 37,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 28. janúar. Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og vinkona,
BERGUÓT STURLUDÓTTIR,
Yrsufelli 11,
Reykjavik,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
föstudaginn 31. janúar kl. 15.00.
Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Elfar Berg Sigurðsson, Guðfinna Sigurbjörnsdóttir,
Sigurrós Berg Sigurðardóttir, Ingimar Hólm Ellertsson,
Kristín H. Berg Martino, Anthony Martino Jr.
Sturla Berg Sigurðsson, Dagný Gioría Sigurðsson,
Lilja Rut Berg Sigurðardóttir, Pálmi Sveinsson,
Hera Garðarsdóttir, Árni Hansen,
barnabörn, barnabarnabörn
og Magnús Þórðarson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANN ELÍAS WEIHE,
verður jarðsunginn frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardag-
inn 1. febrúar kl. 14.00.
Guðjón Weihe, Erla Snorradóttir,
Helena Weihe, Egill Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur faðir okkar, fósturbróðir og afi,
JÓN MÁR GESTSSON,
Hringbraut 119,
verður jarðsunginn frá Dómkírkjunni föstudaginn 31. janúar
kl. 13.30.
Kolbrún Jónsdóttir,
Áslaug Jónsdóttir,
Jón Már Jónsson,
Guðlaug Gunnarsdóttir
og barnabörn.
Eiginmaður minn, + faðir og stjúpfaðir,
KRISTJÁN KNÚTSSON,
Aðalstræti 8,
Reykjavík,
verður jarðsungínn frá Fossvogskirkju mánudaginn 3. febrúar
kl. 15.00. Kristín Friðrika Jónsdóttir,
Þórey Kristjánsdóttir, Jóhanna Kristjánsdóttir, Jón Egill Bergþórsson, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
séra RAGNAR BENEDIKTSSON,
lést af slysförum 19. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Sigfríður Nieljohníusdóttir,
Guðmundur B. Ársælsson,
Jónína Nieljohníusdóttir,
Lárus Guðmundsson
og fjölskyldur.
Lára Guðjónsdóttir
Akranesi - Minning
Fædd 24. október 1904
Dáin 27. janúar 1992
í dag er kvödd frá Akranes-
kirkju mín góða vinkona Lára. Hún
var löngu tilbúin að kveðja og því
þakkarefni að hún þarf ekki að
bagsa meira þessa heims. En um
nokkur árabil hefur hún verið á
sjúkrahúsi þar sem heilsu hennar
hefur verið að smá hraka.
Hún var fædd á Grundarhóli í
Bolungarvík, dóttir hjónanna Guð-
jóns Guðmundssonar sjómanns og
Hansínu Hannesdóttur húsmóður.
Lára ólst upp í Víkinni eins og
hún sjálf nefndi jafnan sínar æsku-
stöðvar. í Víkinni lærði hún fyrst
og fremst að vinna og vinna mik-
ið. Sá lærdómur kom henni vel á
langri vegferð ásamt óþijótandi
vestfirskri seiglu.
Til Akraness flutti Lára 28 ára
gömul með foreldrum sínum, en
af átta systkinum fluttust fimm
þeirra til Akraness.
Eftir að til Akraness var komið
hóf hún störf hjá Haraldi Böðvars-
syni og vann upp frá því ýmist við
fyrirtæki Haraldar eða á heimilum
íjölskyldunnar allt þar til starfs-
kraftar þrutu.
Fyrir 18 árum kynntumst við
vinkonurnar Lára og ég. Þau kynni
hófust með því að tengdafaðir
minn heitinn og Lára tóku þá
ákvörðun að hún réðist til heimilis-
starfa hjá mér, en þá var fjölskylda
mín að flytja í hús sem Lára hafði
lengi verið í. Ég, ung konan, neit-
aði þessari ráðstöfun harðlega, en
á mig var ekki hlustað, sem betur
fer. En skemmst er frá því að segja
að frá fyrsta degi tókst með okkur
traust vináttusamband. Engin mér
óskyld manneskja hefur verið mér
betri en Lára, engin sýnt mér jafn
takmarkalausa umhyggju og óeig-
ingirni, hef ég þó kynnst tugum
góðra manna og kvenna. Sú vin-
átta sem Lára sýndi mér og mínu
fólki var án þess að hún ætlaðist
nokkum tíma til nokkurs í staðinn.
Það má segja með sanni að frá
Láru fékk ég allt fyrir ekkert. Það
var sama hvað lítið gert var fyrir
hana, hversu lítill greiði henni var
gerður var viðkvæðið: „Hveijum á
ég þetta að þakka nema þér.“ Jafn-
vel það sem himnafaðirinn hafði
úthlutað henni átt hún til með að
þakka mér kærlega fýrir. Þetta
vora auðvitað afar hagstæð býtti
fyrir mig sem þetta ritar.
Sonum mínum var hún eins og
best verður á kosið, enda sérstak-
lega barngóð. Hún gladdist yfir
nýjum fjölskyldumeðlimum og
sagði oft, farðu nú að eiga stelp-
una á meðan eitthvað gagn er í
minni vinnu. Mér tókst að vísu
ekki að verða við þeirri áskorun
hennar. En í hvert skipti sem eitt-
hvað var rætt um einhvern sona
minna sagði hún: „Hann er ekki
hvað sístur þessi drengur.“ Lýsir
það hug hennar til þeirra.
Það sem var mest áberandi í
fari hennar var nægjusemin og
nýtni þegar hún sjálf átti í hlut.
En stórkostlegur höfðingsskapur
við aðra og þá var ekkert til spar-
að. Þá var ekkert nógu gott.
Hún var lágvaxin, grönn og
kvik í hreyfingum. Þekkti ekki fyr-
irbrigðið leti. Henni lá aldrei hátt
rómur, varð gjarnan utan við sig
í ijölmenni og feimin.
En við tvær áttum margar góð-
ar stundir og hlógum oft innilega
saman, því hún sá vel það spaugi-
lega í kringum sig. Stundum feng-
um við okkur sherrytár í eggjabik-
ar, þá sagði hún mér frá löngu liðn-
um dögum í Víkinni, frá móður
sinni sem hún dáði mjög, frá mynd-
arlegu sjómönnunum sem vildu
dansa við hana forðum daga.
Lára giftist ekki og eignaðist
ekki börn. En hún átti fallegt heim-
ili á Sunnubraut 19, í skjóli bróður
síns og mágkonu. Börn Þórarins
bróður hennar og afkomendur
þeirra sýndu henni ávallt mikla
ræktarsemi.
Við ijölskyldan á Vesturgötu 32
kveðjum gamlan og góðan félaga
um leið og við þökkum henni allt
það sem hún var okkur.
Ingibjörg Pálmadóttir.
Bergljót Sturlu-
dóttir - Minning
Hún amma okkar, Bergljót
Sturludóttir, er farin og var fljót
í heimanbúningi eins og hún var
vön.
Þannig hefur það alltaf verið,
hún var aldrei að tvínóna við hlut-
ina og sagði líka ætíð meiningu
sína, hver sem í hlut átti. Hrein-
skilni og dugnaður var hennar
aðalsmerki og eins hitt að vera
ekki með neitt víl, þó á móti blési.
Allir vissu líka að ef hún bauð hjálp
sína lagði hún ekki hangandi hönd
á plóginn og eins hitt að hjálpsemi
hennar var okkur ætíð auðfengin
og þá heldur ekki innheimt daglaun
að kvöldi, því það er mála sannast
að við þurftum tæpast að orða það
sem vantaði, svo hún ekki reyndi
að bæta úr.
Það sem við kemur veraldlegu
hliðinni og þeim þáttum sem mölur
og ryð fær grandað er hægt að
nefna ótal dæmi um, en það er nú
svo skrítið að þeir hlutir skipta
ósköp litlu máli þegar verið er að
kveðja.
Hitt er svo miklu verðmætara
t
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna fráfalls
JÓNS EINARSSONAR
frá Tungufelli.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Suðurlands fyrir góða
umonnun.
Einar Jónsson
og fjölskylda.
Lokað
eftir hádegi í dag, vegna jarðarfarar
AÐALSTEINS HALLGRÍMSSONAR.
Lögmannsstofan, Síðumúla 31,
Þorsteinn Eggertsson hdl.
VANDAÐAR
ÚTFARARSKREYTINGAR
fP)lóm (S2
Mjstmunir
BORGARKRINGLUNNI
SÍMI687075
sem ekki er hægt að leggja á mál
og vog — vináttuna — hjartahlýj-
una, já og ástina sem var alltaf
hægt að sækja til ömmu og auðvit-
að er það þar sem við skuldum
henni mest.
Auðvitað trúa allir því að það
sé ætíð nógur tími til þess að gera
upp það sem maður skuldar sínum
nánustu fyrir umhyggju og blíðu,
já og gleðina og hláturinn sem
þeir hafa gefið manni en svona fór
nú hjá okkur að tíminn með henni
varð ekki nógu langur til að koma
þessu að, en við gerum það núna
og þökkum fyrir allt.
Einhver sagði að þar sem hjarta-
rýmið er nóg, þar skorti aldrei
húspláss, sannarlega var það þann-
ig hjá ömmu og aldrei varð þröngt
um okkur í hjarta hennar, sama
hvað fjölskyldan bætti við mörgum
barnabörnum og barnabarnabörn-
um, aliir voru boðnir velkomnir og
öilum vísað til sætis við háborðið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Barnabörn og barna-
barnabörn.
Minningarkort
Bandalags íslenskra skáta
Sími: 91-23190
GE5ŒI
1