Dagblaðið Vísir - DV - 09.11.1988, Blaðsíða 29

MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 1988.
29 .
dv______________________________________________________________________________________LífsstOI
Skrapmíðar:
Þeir fiska sem róa
Fastur liður hjá mjög mörgum ís-
lendingum er að kaupa sér skrap-
miða. Þótt það sé oftast ekki beint
ákveðið með fyrirvara lætur fólk
verða af því að kaupa sér miða um
leið og þaö fer að kaupa í matinn, út
í sjoppu o.s.frv. Yfirleitt er ekki farin
sérferð eftir skrapmiðum en sölu-
staðimir, a.m.k. í þéttbýli, eru svo
margir að sífellt er verið að minna
okkur á tilvist miðanna.
Skýringin á þessum vinsældum
miðanna er sjálfsagt sú að spilafíkn-
inni og spenningnum er svalað svo
til samstundis. Það kemur strax í ljós
hvort maður vinnur eða ekki. Nú
segir fullorðna fólkið ekki lengur við
börnin: „Við skulum bíða þangað til
tíunda þegar dregið verður í happ-
drættinu.“ Nú segja bömin hins veg-
ar: „Mamma, átt’ekki fimmtíukall?"
Ungir sem aldnir
DV fór nýlega í Kringluna og tók
púlsinn á „skraphreifum" íslending-
um. Við htum inn í Happahúsið sem
er við einn innganginn - þar sem
eflaust flestir fara um. Umferðin við
þetta htla sölugat, þar sem fólk á öll-
xun aldri kemur og reynir að freista
gæfunnar, var stanslaus. Svo virðist
sem fólk komi helst við þarna þegar
það er búið að versla - kemur með
innkaupavagninn, leggur frá sér
pinkla og pakka og „fær sér einn“
eða fleiri.
Sumir létu fimmtíukah duga. Aðrir
keyptu fleiri miða, t.d. keyptu tveir
tíu stykki fyrir fimm hundruð krón-
ur. Annar þeirra skrifaði meira að
segja ávísun fyrir upphæðinni. Þetta
er nokkuð alvarlegt mál.
Þama var fólk á öhum aldri. For-
eldrar komu meö böm og leyfðu
þeim að skrapa, unglingsstúlkur
komu við og lögðu eitthvað af sínum
takmörkuðu vasapeningum í miða
og gamla fólkið lét sig ekki vanta.
Marta Hauksdóttir var að skrapa
lukkutríómiða við innkaupavagn-
Magni Sigurðsson hjálpar dóttur sinni, Steinunni, að skrapa. Frænka þeirr-
ar stuttu vann nýlega hálfa milljón svo það er til mikils að vinna.
DV-myndir KAE
„Ég verð nú hérna í allan dag með
þessu áframhaldi. Ég vinn bara kók-
flöskur aftur og aftur. Þá er nú betra
að fá sér bara annan miða og skipta
á sléttu," sagði Marta Hauksdóttir
þar sem hún stóð við innkaupavagn-
inn sinn.
Þótt vasapeningarnir dugi ekki fyrir geislaspilara má reyna að vinna eitt-
hvað á eina af fimm tegundum skrapmiða. Þetta eru Guðrún Linda, Anna
Karen og Gunnhildur, 14 ára.
Við Happahúsið var stöðug umferð. Sumir keyptu bara fyrir fimmtiu- eða hundraðkail, aðrir borguðu með ávísun
og fengu bunka.
inn. „Nú fæ ég kók einu sinni enn,
æth ég verði ekki héma í ahan dag,“
sagði hún. Marta sagði að hún væri
ekkert spennt fyrir kókvinningunum
sem sífeht komu upp á miðunum sem
hún keypti. „Ég vh miklu frekar bara
fá mér annan miða, það kemur út á
eitt. Annars vann vinkona mín upp-
þvottavél á svona miða svo það er th
einhvers að vinna. Nei! nú kemur
upp möguleiki á Stöð 2,“ sagði Marta
og tók th við að merkja miðann sem
sendur er th Eiríks Fjalars sem dreg-
ur út vinning fyrir þá sem höfðu
fengið þennan möguleika á miðann
sinn.
Sandra litla
fékklOþúsund kr.
Nú komum við auga á htla stúlku
sem skrapaði ákaft af happaþrennu-
miöa með mynt í hendinni. Þetta var
Sandra htla Matthíasdóttir. Hún hélt
miðanum upp að vegg og hafði auð-
sjáanlega gert þetta áður. Sandra var
í fylgd með afa sínum og ömmu sem
sögðu að sú stutta hefði eitt sinn
unnið 10 þúsund krónur á happa-
þrennumiða og ekki nóg með það -
systir hennar hafði fengið fimmtíu
þúsund. Það er því th mikhs að
vinna.
Magni Sigurðsson var líka aö
kaupa miða með htlu dóttur sinni,
Steinunni. Lánið hafði ekki leikið við
þau en mágkona Magna hafði nýlega
dottið í „pottinn” og fengið hálfa
mihjón.
Ef smávinningar koma upp kaupir
fólk yfirleitt miða aftur fyrir and-
virðið. 50 til 500 hundruð króna vinn-
ingar eru greiddir út á sölustað. Þá
er reynt að halda spennunni áfram.
Á sölustöðum skapast oft skemmti-
leg andrúmsloft. Fólk fylgist hvað ^
með öðru. Sumir kaupa miða og
skrapa í „leyni“ - öðrum er sama
hvort aðrir fylgjast með.
Á þekktum vinnustað í borginni
kemur starfsfólk alltaf saman í síð-
degiskaffinu á föstudögum og byijar
að skrapa. Þá fer einn og kaupir heht
búnt af miðum og svo er byijað -
sameiginlegir miðar, sameiginleg
spenna, gleði og vonbrigði. En allir
eru að freista gæfunnar. Þeir fiska
sem róa.
I sveitinni
Eldra fólk, bæði hér á landi og er-
lendis, er ákaflega gjamt á að takai
þátt í margs konar meinlausum sph-
um. Þetta fólk hefur betri tíma en
aðrir og fær að vissu leyti lífsfyllingu
við aö taka þátt í einhveiju sem er
spennandi.
En hvemig skyldi skrapmiðafyrir-
komulagið vera th sveita? Ekki er
hægt að kaupa miða úti í fjósi. Einn
viðmælenda DV „úr sveitinni" segist
ahtaf kaupa miða þegar hún er á
ferðinni (í kaupstað). „Ég held nú að
flestir á bæjunum í kring fái sér miða
þegar svo ber undir. Þetta kemur
staðinn fyrir happdrættismiða sem '
maður veit oft ekkert um eftir aö
búið er að borga þá. Og meö þessu
er staðfest strax hvort maður vinnur
eða ekki - maður tekur út gamanið
eða skúfíelsið strax. Auk þess er fólk
oft með þessum miðakaupum að
styrkja björgunarsveitina í sínu
byggðarlagi. Þaö má líka segja að
verið sé að athuga hvort hægt sé að
vinna fría verslunarferð með skrap-
miða.“
-ÓTT
Sandra hafði nýlega unnið tiu þús-
und krónur. Hún er ekki há í loftinu
en alvön að skrapa með mynt.
Tíðarandi