Frjáls verslun - 01.10.1946, Side 4

Markaðshorfur á íslenzkum fiski í Ameríku
Viðtal við Sverri Júlíusson.
Sverrir Júlíusson, útgerðarmaður í Ke£lavík,
form. Landssambands íslenzkra útvegsmanna, er
nýlega kominn heirn, eftir 8 mánaða dvöl í
Bandaríkjunum og Kanada. „Frjáls Verzlun"
hefur snúið sér til Sverris og innt hann tíðinda
úr ferðalaginu.
— Hvað vita þeir um okkui, þarna fyrir vestan?
Herseta Bandaríkjamanna hér og hin stór-
auknu viðskipti okkar vestanhafs hafa orðið til
þess að auka þekkingu Bandaríkjamanna á landi
okkar og þjóð. Rakst ég t. d. oft á menn, sem
sögðust hafa átt bróður, frænda eða vin í banda-
ríska setuliðinu á íslandi. Einnig hitti ég menn,
sem þekktu til þess, að hingað hefði verið flutt
mikið af amerískum vörum á stríðsárunum, a.
m. k. miðað við fólksfjölda íslendinga. Svo hitti
maður nú líka fyrir fólk, sem trúði því í hjart-
ans einlægni, að hér byggju eintómir Eskimóar,
eða fólk á svipuðu menningarstigi.
— Hvernig gengur að selja íslenzka fiskinn
til Bandaríkjanna?
— Eins og kunnugt er, seldu íslendingar allar
sjávarafurðir sínar árin 1940—44 til Englands, og
árið 1944 voru aðeins 300 tonn af hraðfrystum
fiski, sem íslendingar höfðu til ráðstöfunar á
aðra markaði. Árið 1945 jókst þetta magn upp í
1000 tonn, auk nokkurs magns af ódýrari fisk-
tegundum, svo sem ufsa og steinbít, sem munu
hafa verið seldar til hersins.
Það er því ekki fyrr en í byrjun þessa árs, sem
alvarlega eru tök á að pakka hraðfrystan fisk
hér, við hæfi amerískra neytenda, og þegar ég
fór frá New York í byrjun september s. 1., mun
Sverrir Júlíusson.
liafa verið búið að selja þar í landi ca. 2000 tonn
af hraðfrystum fiski, á þessti ári. Þá lágu þar
óseld ca. 450 tonn, sem svo hafa selzt þar síðan,
auk þess sem seinna voru send um 150 tonn með
leiguskipum. Þetta magn er talsvert minna en
menn gerðu sér almennt vonir um að liægt yrði
að selja strax á þessu ári í Bandaríkjum N.-Ame-
ríku, og mun það m. a. stafa af því, að stærsti
farmurinn, sem fór vestur, kom þangað ekki fyrr
en fiskveiðar voru byrjaðar frá fiskiborgum
Norður-Ameríku, en þær byrja þar síðari liluta
marzmánaðar. Svo er alltaf mikið af vatnafiski
á boðstólum, þegar fram á vorið kemur. Bezti
markaðstíminn fyrir okkur ætti að vera mánuð-
irnir nóv.—marz, hvern vetur. Og nú er í ráði
að senda Brúarfoss vestur í byrjun desember,
með farm af ísfiski, og mun það vera það sem
eftir er af fiskinum, sem verkaður hefur verið
fyrir Ameríkumarkaðinn.
— Er sá farmur seldur?
— Nei, svo mun ekki vera. En eftir því, sem
ég bezt veit, er talsverð eftirspurn eftir fiski þar
FRJÁLS VERZLUN
164