Frjáls verslun - 01.10.1946, Síða 17

Menn toldu ekki lengur, — tíndust burt
og tóku sér önnur víf.
En til voru ýmsir þeirra þó(
sem þrdðu hana allt sitt líf.
Hún hló, er hún stóð þar eftir ein,
að auðninni var þó hvimleitt mein;
en lundin var „stór og stíf".
Nú sí-sniglast hennar biðla börn
í búðinni af fíkjuþrá.
En kvinnan í svörum er stirð og stutt
og stuggar þeim hart sér frá. —
En stundum, er köld við hélu og húm
hún háttar á kvöldin eín í rúm, .
þá tindra henni tár á brá.
FRJÁLS VERZLUN
177