Frjáls verslun - 01.10.1946, Qupperneq 32

— qriðland eda oígahn 'óttur ?
Eftir Henry Steele Commager.
Höfundur þessarar greinar er þrófessor i sögu
við Columbia JJniversity og einn af fremstu
sagnfrœðingmn Bandaríkjanna. Hann er með-
ritstjóri timaritanna A m e r i c an S c li o l ar
ogScholastic M a g a z i n e og hefur ritað
allmargar bœkur um ameriska sögu. Lesendur
greinarinar hafi i huga þjóðerni höfundarins,
því að hann talar þar fyrst og fremst frá sjónar-
miði heimalands sins.
Óneitanlega sýnist svo, sem Rússland og
Bandaríkin séu á leiðinni út í gagnkvæma styrj-
öld. Flestir Ameríkumenn ganga út frá þessu
sem staðreynd. Þeir finna, að eitthvað virðist
draga þessar tvær þjóðir til allsherjarreiknings-
skila, en þó skilja þeir ekki, hvað þessu veldur
né hvers vegna þetta þarf svo að vera.
I þessarri grein mun verða reynt að skýra
ástæðurnar fyrir árekstri þeirn, sem á sér stað
milli þessarra landa, draga fram þau rök, sem
færð eru með og móti hugsanlegum úrslita-
átökum þeirra, og að lokum undirstrika stað-
reyndirnar og áhrif þeirra, eins og helzt má lesa
þetta úr framkomu þjóða þessarra.
Við skulum reyna að gera okkur ljósa væntan-
lega útkomu slíks stríðs og rökin fyrir því, að
það geti unnizt af hálfu Rússa.
Þar að auki mun hér verða rætt um þær leið-
ir, sem vænlegastar eru til að forðast stríð, þ. e.
fresta eða hindra algera tortímingu.
Svo að segja daglega má sjá af fréttum, hve
hinum demokratiska og kommúnistiska hugsun-
arhætti slær hark'alega saman víðsvegar um
heiminn. Margir Ameríkumenn livetja til öflugr-
ar skipulagningar á vestrænu varnarbelti þegar
í stað, til gagnverkunar móti hinu rússneska
belti, sem nú er í uppsiglingu.
Þessi tillineiging til „tveggja heima", er nú
192
skýtur upp lymskukollinum og hótar öllu illu
hugmyndinni um „einn heim“, sem við ólum af
bjartsýni í brjósti á skuggadögunt styrjaldar-
innar, er of kunn, til þess að hér sé þörf á ítar-
legri endurtekningu eða nákvæmri frásögn.
Nægja mun að drepa á hana í stuttu máli.
Rússland er í óðaönn
að skipuleggja stórkost-
legt hagsmunabelti í Ev-
rópu (segir orðrómur-
inn), í beinni misvirð-
un á anda og bókstaf
Sameinuðu þjóðanna, —
ekki til sjálfsöryggis
heldur í árásarskyni.
Enn sem komið er nær þetta belti milli „járn-
tjaldsins“, frá Trieste til Stettin, og austur að
Kúrelaeyjum.
Þrátt fyrir þessi víðfeðmu yfirgrip, er Rúss-
land ekki í rónni heldur vinnur sleitulaust að
þenslu þeirra. Ef áform þess fara að áætlun, mun
hagsmunaflæmi þess væntanlega ná yfir hluta af
Afríku, löndin Iran og Iraq, e. t. v. norðurhér-
uð Indlands og stór svæði af — kannske jafnvel
allt -■ Kína.
Þegar svo er komið, hefur Rússland þriðjung
af löndum hnattarins og helming jarðaríbúa í
greipum sínum, og verður þá hægra um vik fyr-
ir það að færa út áhrif sín vestur að Atlantshafi,
ná tangarhaldi á Suður-Ameríku, læða vilja sín-
um inn í Japan, umlykja Bretland og Banda-
ríkin með kommúnistiskum hring og þröngva
þeim inn á hnattabraut áhrifakerfis síns.
Þetta er martröðin, sem heldur vöku fyrir
mönnum eins og Bullitt, fyrrv. sendiherra, og
jafnvel ruglar drauma skarpskyggnra áhorfenda
eins og t. d. Walters Lippmann. Því að augljóst
er, að engin ein þjóð getur staðið gegn fram-
FRJÁLS VERZLUN
RÚSSNESKA
ÁHRIFABELTIÐ.