Frjáls verslun - 01.10.1946, Page 55

0L£KKiN6A1^'

Í4/'
vJ^ÍTT®\
uT4*VW\ ílA’f J-^í-t)-A i\b<"
SMÁSAGA UM SKCLA FÓGETA.
Skúli administeraði Gullbringu-
sýslu. Hann kemur í HafnarfjörS.
Húsmannsaumingi kemur til hans og
hittir hann þar úti og segir við
hann: „Hjálpið þér nú, herra
minn!“ „Nú, hvað er það?“ „Ég
keypti pils fyrir konuna mína úti á
skipi og kaupmaðurinn tók það af
mér.“ Þá var hér konungshöndlun.
Skúli segir bara þetta: „Miklar and-
skotans heybrækur eruð þið“, (þetta
var máltæki hans). Hann svarar
ekki meiru. Húsmaðurinn eltir Skúla
til að vitá, hvort hann ætli að hjálpa
sér nokkuð; stendur fyrir framan
diskinn í Hafnarfiröi. Skúli er að
ganga um gólf í búðinni, sér hús-
manninn og segir við hann: „Ætlar
þú ekki að fá pils fyrir konuna?“
„Jú, herra minn“, segir maðurinn.
Skúli segir við þann, sem í búðinni
var: „Mældu honum í pilsið.“ „Hann
er hér skuldugur,“ segir hinn. Þessu
var samt hlýtt. Nú segir Skúli við
húsmanninn: „Þarf konan þín ekki
líka í svuntu?“ „Æ, ég get ekki keypt
það.“ Assistentinn segir: „Nóg er
að orðið.“ Þá segir Skúli: „Miklir
andskotans fantar eruð þið; kaup-
ið af skipsmönnum forboðnar vörur,
og takið af aumingjum það sem þeir
kaupa. Mældu honum strax í svunt-
una.“
VANALEG LEIÐINDAVIÐKVÆÐI.
Fyrir liádegi:
„Hann er ekki kominn ennþá“.
„Ég býzt við honum á hverri stundu“.
„Hann hringdi rétt áðan, og sagðist koma í seinna
lagi“.
„Hann kom fyrir dálítilli stundu, en fór svo aftur“.
„Hann er farinn að borða“.
Ejlir hádegi:
„Hann hlýtur að koma á hverri stundu".
„Hann hefur ekki sést síðan fyrir hádegi. Get ég
skilað nokkru?“
„Já, hann er kominn og farinn“.
„Ég veit ekki, hvort hann kemur nokkuð aftur í
dag“.
„Nei, hann verður ekki viðlátinn, það sem eftir er
dagsins“.
FRJÁLS VERZLUN
BLÓÐNASIR OG BRENNIVÍN.
Jósep hét maður. Hann var ofstopamaður hinn
mesti. Eitt sinn var liann staddur í búð Ólafs kaup-
manns og var að þrátta við hann um gömul viðskipti.
Að lokum gerðist hann svo ósvífinn í orðum við kaup-
mann, að hann verður frávita af reiði, sækir hunda-
byssu og skýtur á Jósep.
Jósep bregður mjög við skotið, hratar fram á borð-
ið og fær blóönasir.
Nú verður kaupmaður liræddur, en þar sem hann
vissi, að Jósep var drykkhneigður, hleypur liann upp
á skrifstofu sína, sækir brennivínsflösku og setur fyr-
ir Jósep.
Hann tekur flöskuna, setur hana á munn sér og
drekkur niöur til miðs, svo setur hann flöskuna frá
sér og snýr sér að kaupmanni og segir:
„Þú mátt skjóta mig aftur“.
„ÍSLENZK FYNDNI“.
215