Morgunblaðið - 30.01.2008, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 30. JANÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
/ KRINGLUNNI/ ÁLFABAKKA
SÝND Í KRINGLUNNI
DEATH AT A FUNERAL kl. 6 - 8 -10:10
I AM LEGEND kl. 8 B.i.14 ára
ENCHANTED m/ensk u tali kl. 5:50 LEYFÐ
AMERICAN GANGSTER kl. 10:20 Síðustu sýningar B.i.16.ára
VIPSALURINNER BARA LÚXUS
ER STAÐSETTUR Í SAMBÍÓUNUM ÁLFABAKKA
TOM HANKS, JULIA ROBERTS OG PHILIP SEYMOR HOFFMAN
FARA Á KOSTUM Í ÞESSARI GAMANSÖMU MYND
SEM BYGGÐ ER Á RAUNVERULEGUM ATBURÐUM.
TILNEFND TIL ÓSKARSVERÐLAUNA.
SÝND Í ÁLFABAKKA, KRINGLUNNI OG AKUREYRI
EITTHVAÐ SKELFILEGT
ER Á SVEIMI!
SÝND Í ÁLFABAKKA OG KRINGLUNNI SÝND Í KEFLAVÍK OG SELFOSSI
-S.M.E., Mannlíf
eeeee
- S.S. , X-ið FM 9.77
eeee - G. H., FBL
eeee
eee
- S.V.
FRÉTTABLAÐIÐSÝND Í ÁLFABAKKA
CLOVERFIELD kl. 6 - 8 - 10 B.i.14 ára
CHARLIE WILSON'S WAR kl. 8 - 10:20 B.i.12 ára
MICHAEL CLAYTON kl. 5:40 - 8 B.i.7 ára
THE GAME PLAN kl. 5:50 LEYFÐ
NATIONAL TREASURE 2 kl.10:30 B.i. 12 ára
CHARLIE WILSON'S WAR kl. 5:50 - 8 - 10:20 B.i.12 ára
CHARLIE WILSON'S WAR kl. 5:50 - 8 - 10:20 B.i.12 ára LÚXUS VIP
THE GAME PLAN kl. 5:40 - 8 - 10:20 LEYFÐ
NATIONAL TREASURE 2 kl. 5:30 - 8 - 10:30 B.i.12 ára
VERSLAÐU MIÐA Á NETINU Á
STÆRSTA JANÚAROPNUN SÖGUNNAR
Í BANDARÍKJUNUM!
eee
- S.V, MBL
eee
- DÓRI DNA, DV
„Myndin er meinfyndin“
„Philip Seymour Hoffman fer á
kostum í frábærri mynd“
- T.S.K. 24 STUNDIR
É
g stend inni á Sirkus,
gjörsamlega troðfullum
Sirkus, en ég kannast
ekki almennilega við
mig. Það er líklega
vegna þess að ég er algerlega alls-
gáður, líklega í fyrsta skipti á Sirk-
usferlinum og nú er orðið ljóst að það
verður einnig í það síðasta. Ástæðan
fyrir því að Bakkus bróðir var skilinn
eftir heima var sú að ég var kominn í
vinnuna, gerði sjálfan mig í samstarfi
við aðra út af örkinni til að draga inn
Sirkusandann í síðasta sinn og koma
nokkrum hugleiðingum um þetta
frægasta brynningarkar Íslandssög-
unnar niður á blað. Við komum betur
að því síðar hvort Sirkus hafi einfald-
lega verið góður staður til að drekka
sig fullan á eða þá til að fylla sig af
andagift og hugmyndum (og síma-
númerum). Blanda af þessu tvennu
myndi ég ætla, og það góða jafnvægi
sem var þar á milli var kannski lykill-
inn að þeim vinsældum sem stað-
urinn naut.
Rífum helvítið
Þetta kvöld, síðasta laugardags-
kvöld, var ekki dæmigert Sirk-
uskvöld. Helgin fór undir svokallaða
Látíð, og tróðu tugir hljómsveita upp
dag sem dimma nátt. Eiginlega allar
þær samtímasveitir sem eitthvað hef-
ur kveðið að í útrásarlegri, listrænni
eða neðanjarðarlegri vigt komu
þarna fram og sýndi það glöggt
hversu öflugur og mikilvægur stað-
urinn hefur verið sem einslags fé-
lagsmiðstöð þessa hóps.
Sirkus var á sínum tíma, rétt fyrir
aldamót, opnaður sem rauðvínsbar
að frönskum sið. Ætlaður sem slak-
andi, spektarlegur staður þar sem
hægt væri að sitja í ró og næði,
dreypa á rauðvíni og skrafa og
skeggræða. Ég mætti opnunardag-
inn man ég, og drakk eitt stykki
rauðvínsglas eins og mælst var til.
Þótti það samt nokkuð kenjótt verð
ég að viðurkenna. Mig langaði frekar
í bjór. Svo var víst um fleiri því að á
fremur skömmum tíma var stað-
urinn, sem mátti eiga það skuldlaust
að hann var ansi kósí og skemmti-
legur, hertekinn af ölþyrstum lista-
spírum og rokkurum en stór hluti
hópsins var búinn að vera á hálf-
gerðum vergangi eftir að Bíóbarnum
hafði verið lokað, annar vinsæll bar
sem var nokkra metra frá Sirkus (þar
er Hótel Klöpp í dag). Ekki var nú
mikið æmt eða skræmt þegar fyrir lá
að það ætti að loka þeim ágæta sam-
komustað, en líkt og með Sirkus gat
maður gengið að góðum vinum og fé-
lögum þar vísum. Slíkt myndar með
tíð og tíma eitthvað sem hægt er að
kalla stemningu þó að ekki sé hægt
að líkja því við þann goðsögulega blæ
sem Sirkus hefur á sér.
Þegar Bíóbarnum var lokað man
ég þó að ég fylltist áhyggjum. „Hvert
förum við nú?“ hugsaði skemmt-
anaglatt ungmennið. Ég gat hrein-
lega ekki ímyndað mér að allt þetta
fólk sem ég hafði unun af því að sletta
úr klaufunum með myndi halda hóp-
inn og færa sig í heilu lagi eitthvað
annað. En viti menn …
Á laugardaginn var ég mættur fyr-
ir utan hurð kl. 00.30. Beið í röð í um
tuttugu mínútur, nokkuð sem maður
þrasar venjulega út af en svei mér þá,
nú var þetta eiginlega bara doldil
stemning (æ, ég lýg þessu nú). En inn
fórum við og í Sirkustroðning í öðru
veldi, og er þá nú mikið sagt. Þar sem
ég nuddaðist samtímis utan í einar
fimm manneskjur, og þrjár þeirra á
kunningjastiginu, verður mér litið yf-
ir til barsins og ég ræsi ósjálfrátt í
gang nokkur minningabrot. Oftsinnis
sat maður með þessum eða hinum
slakur á barkantinum og lét vinnu-
vikuna líða úr sér yfir ísköldu öli.
Þegar leikar æstust var maður sokk-
inn í hálftíma langt trúnó með ein-
hverjum úti í dimmu horni, öskrandi
upp í eyrað á honum að hann væri
frábær, hann væri að gera góða hluti
og jafnvel að manni þætti vænt um
hann. Kannski er það einmitt þetta
sem gerir minningar um bari svona
ljúfa. Fólk þar inni er yfir höfuð glatt,
opið og hresst og hvíslar styrkjandi
og elskulegum orðum hvað að öðru,
nokkuð sem maður heyrir ekki í grá-
mósku vinnuvikunnar.
Þegar horft er á staðinn, jafnt að
utan sem innan, er harla ótrúverðugt
að þar hafi þrifist þetta mikla líf. Að-
alsvæðið, þar sem barinn sjálfur er,
er á stærð við meðalstofu. Á efri hæð-
inni er (á maður kannski að nota
„var“) svona hálfgerð slökunarstofa,
þar sem spjallið var stundað af meira
kappi en niðri, enda hávaðinn minni
þar. Og svo er það auðvitað garð-
urinn góði, sem gerði Sirkus kleift að
hleypa inn ógrynni manns, sér-
staklega yfir sumartímann (og þeir
sem nenntu ekki að bíða í biðröð gátu
lagt út í smáævintýri og klifrað þang-
að inn yfir veggi og girðingar). Þann-
ig að … já … þegar allt er saman tek-
ið, þá voru/eru kannski kjöraðstæður
til að reka skemmtilegan bar einmitt
í þessu húsi og á þessu svæði. Enginn
efast a.m.k. um það að stemningin/
andinn þarna var einstakur en hvern-
ig slíkt myndast og hvernig hann ná-
kvæmlega hagar sér er erfitt að
mæla út eða pinna niður. Þetta er
bara eitthvað sem fólk finnur, en
sannarlega þurftu fastagestirnir að
koma úr ákveðinni átt. Norskir túr-
istar í rauðum North Face-úlpum
ráku nefið inn skelfingu lostnir og
létu sig hverfa „med det samme“ á
meðan aðrir, t.d. kunningjar mínir
frá öðrum löndum, vildu hvergi ann-
ars staðar vera. Algengt var að þeir
vildu fara þarna hvert einasta kvöld
og þannig var oft lítill munur á mánu-
dögum og laugardögum hvað stemn-
ingu varðaði.
Er þá hægt að slá því föstu að það
sé fyrst og síðast fólkið, fastagest-
irnir, sem er stemningin? Eða hefur
efnislegi hlutinn, steypuveggir, báru-
járn og húsgögn, eitthvað að segja?
Margir vilja einmitt meina að það
spili inn í og fólk tengist dauðum
hlutum sannanlega tilfinningabönd-
um.
Hús með sál
Eftir að hafa troðist framhjá þess-
um fimm sem ég nefndi áðan lá leiðin
út í áðurnefndan garð, hreinlega til
að ná andanum. Það hefur nú verið
hist og her með opnun á honum, alltaf
var rætt um að eitthvert leyfi vantaði
og stundum var hann lokaður í
nokkra mánuði, og svo opinn í
nokkra, og svo … En nú var hann op-
inn og ég var ósegjanlega glaður. Oft
myndast fínasta stemning þar úti,
auk þess sem auðvelt er að kasta af
Röðin komin að Sirkus Staðurinn opnaði á sínum tíma, rétt fyrir aldamót, sem rauðvínsbar að frönskum sið.
Árvakur/G.Rúnar
Sigur Rós Hljómsveitin var ein þeirra sem kvaddi Sirkus með tónleikum um síðustu helgi.
Skemmtistaðnum Sirkus verður lokað eftir
nokkra daga. Menningarsögulegt sjálfsmorð seg-
ir einn, skiptir engu segir annar. Arnar Eggert
Thoroddsen, sem hefur marga Sirkusfjöruna
sopið í gegnum tíðina, kíkti inn á Sirkus um síð-
ustu helgi og leit hinn goðsögulega stað augum
hinsta sinni. En var tár á hvörmum?
Síðasta skálin