Eimreiðin - 01.04.1942, Síða 45

EIMREIÐIN
VERNDUN ÞJQÐERNISINS
125
skoðun, sú lífsskoðun, sem virðir drengskap manns og sæmd
niest allra hluta, lífsskoðun, sem er samboðin frjálsbornum
"'onnum og á erindi til allra manna, alls staðar og ævinlega.
hef minnt hér á fált eitt af því, sem minna þyrfti á, og
''ðleitni sú til styrktar þjóðerninu, sem hér hefur verið nefnd,
a sammerkt um það, að hún kostar enga fórn. En vel getur
'arið svo, að meira þurfi með, að fórnir verði að færa, og þá
1 eynir á fórnarlund hvers einstaks. íslendingar hafa átt fórnar-
lund, ekki siður en aðrar þjóðir. Hér hafa margar miklar
íórnir verið færðar, án þess spurt væri um það, hvort það
'aeri fórn. Þess eru líka dæmi, að fórnin hafi brugðizt. Eitt
Slnn var sagt, að vinna mætti hverja þá horg, sem hefði svo
'íð borgarhlið, að asni kíyfjaður af gulli gæti gengið inn um
l'an. Liklega er eitthvað hæft í þessu enn, þótt hlutur asnans
Se nú betri en áður, þvi nú nægir, að pappír sé í klyfjunum.
Það kvað liggja vegur
til hjartans gegnum magann,
Sagði Stephan G. Stephansson. Það er hættulegt þjóðrækni
,,lanna að setjast að erlendum ketkötlum, og tvísýnt, hversu
'el þær veitingar reynast þeim að öðru. Sumir munu telja
l)að vera fórn að hafna þeim kræsingum, jafnvel svo þunga
f<n'n, að þeir treysta sér ekki til að lyfta henni. En það eru til
^órnir, sem eru óendanlega miklu þyngri, og svo getur farið,
að þær lórnir verði að færa. Þá reynir á mennina, og þá reynir
a Pjóðina alla. Þá reynir á, hvort hún er heilbrigð og sterk eða
^()min á það hnignunarskeið, sem henni var eitt sinn spáð, að
fiinrhtán þurfi til að Iofta fífuvetlingnum.
^nð horfir óvænlega fyrir ,oss íslendingum í ýmsum efn-
n’n um þessar mundir. Um síðustu áramót voru hér í umferð
nnljón króna í ótryggðum seðluin, um 425 kr. á hvert
mnnnsbarn í landinu. Þar hillir undir fjárkreppu, sem koma
'ni|n, stórkostlegri en nokkur þeirra, sem óður konru. Verð-
ntföll öll eru komin úr skorðum, og sannast nú átakanlega
0l'ð skáldsins, að
nú selst á þúsundir þetta, sem fyrr
var þrjátíu peninga virði.
f)ss nia vera það nokkur huggun, að vér höfum ekki sjálf ráðið