Eimreiðin - 01.04.1942, Page 102

182
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL.
EIMREIBin'
ins, sem er sá rétti. Það er þvi
ekki óeðlilegt að álykta.að blik
þetta sé segulafl, sein streymi
út frá líkamanum, eins og
seglinum, og sii er skoðun dr.
Joires, sem hefur mælt þetta
segulafl með mælitæki í fá-
einna þumlunga fjarlægð frá
lílcama þess, sem mældur er.
Þessi mæling er mjög nákvæm
og vandgerð, og' g'ætu menn
haldið því fram, að hið mælda
segulafl væri ekki annað en
loftþrýstingur af hendi athug-
arans, er harin ber hana að
tækinu. En þessi skýring er
haldlaus, þar sem mælitækið
er varðveitt í loftlausu hylki.
Blik sjúklinga, sem þjást af
geðveiki og truflunum á sál-
arlífinu, breytist úr bláum lit
og fær á sig gráan. Við vitum
ekki enn, hvernig stendur á
þessu. En þetta hefur verið
margsinnis sannprófað. Það er
enn fremur harla merkilegt
athugunarefni, að þessi blik
brjóta útrauðu geislana. Þetta
hefur verið sannað af nafn-
frægum vísindamönnum, svo
sem þeim Charles Hope lá-
varði, Rayleigh lávarði, dr.
Fraser-Harris, hr. Gregory við
Lundúna-háskóla, dr. William
Jfrown, hr. Gerald Heard, hr.
Herbert, dr. Wheeler-Robin-
son og fleirum. Fátt sýnir bet-
ur, hve skamiht er komið
þekkingu vorri á lífinu og el'
lifum lögmálum þess en s11
vanþekking, sem enn ríkir un1
öll þessi fyrirbrigði, þótt sönn-
uð séu. Jafnvel læknarnii*
eins og þeir gerast upp og oi-
an, eru alls ófróðir um ÞaU-
Vikan, sem við dvölduin 1
klaustrinu, var nú senn a
enda, og við bjuggumst aftm
til ferðar að fljótinu, þar seiri
við áttum að nýju að flytjast
yfir fljótsgljúfrin á sama hátt
og áður til þess að komast fra
klaustrinu til verustaðar okk-
ar í hellinum. Ferðin gekk a'
gætlega, og enn einu sinui
hvíldum við í helli okkar, áöm
en við legðum upp i heim-
förina.
Eftir nokkurra daga hvild 1
hellinum héldum við af stað
um Himalayafjöllin áleiðis til
Indlands, og eftir margra daga
ferð komum við loks til þorps-
ins Duduan á Indlandi. Þaö
var uppi fótur og fit í þoi’P'
inu, því þar hafði sá orðróni-
ur gosið upp, að við kæniuin
úr heimsókn frá guðunuin 1
Thibet. En það vorum við, sein
urðuin undrandi, ekki siður
en fólkið, af að sjá eldvígslu
fakírs eins, sem jiangað var
kominn. Hann lét grafa grö*
eina mikla og um 400 inetra
langa, lét þar í koma viðar-
kesti mikla og önnur eldfun