Eimreiðin - 01.04.1942, Síða 65

EiMReiðiS;
í BEITUFJÖRU
145
01 • Ekki verður skelin séð á sjávarbotninum, nema aðeins fyrst
1 stað, því fljótlega gruggast sjórinn, og verður þá að þreifa
eEir henni með kvíslinni og þó einkum fótunum. Þegar karf-
er nærri full, taka báðir hana á milli sín og drasla henni
j sklPÍnu. Þar er einn maður fyrir, sem hefur það verk með
t °n<him að taka á móti skelinni, jafna henni um skipið og sjá
1 þess, að ekkert falli ofan í kjalsogið, svo að sjór geti runnið
nirunarlaust til austurrúms. Eftir því sem út fellur, er skipið
‘lIt Utar, svo að alltaf sé það vel á íloti. Eins er það, þegar að
Ur að falla. Þá er það smáfært nær landi, svo að alltaf sé vætt
‘lð því. Ekki fæst nema hálf hleðsla í það á einni fjöru, og
Clður þvi að biða eftir þeirri næstu. Það er komið að því, að
' 1 uáist meiri skel að þessu sinni. Karlan er að verða full, og
a bisa við stórt „kerfi“ og tíni lir því ruslið. Inni í rennblautum
•l0'ettlingnum finn ég, að eitthvað kvikar, og þegar ég dreg hann
j'1 þendinni, snýr sig mjög stórvaxin maðkamóðir um fingurna.
'kiauð, með ótal löppum, hlykkjar hún sig og vindur, svo
að niór
j^Ul UL) leKa Lipp org, un
aumi lít ég kring um mig, en t______ „..c.......
o 11 þessu. Það er nú gott. Væri það líka sjómaður, sem hrædd-
við eina maðkamóður!
. ^eðan beðið er eftir næstu fjöru, höldum við okkur heima
o. a'num að mestu leyti. Sumir leita til hlöðunnar, til að fleygja
rúmunum í baðstofunni og
en varir lagztir altur á
sveitamanninum, sem aldrei hef séð slikt kvikindi —
við að reka upp org, um leið og ég hristi ófétið af mér.
nei — það hefur enginn tekið
. 11,111 ao mestu leyti. Sumir leita til
sér íu p
at svolitla sund, aðrir sitja á rúi
‘l sanian, en eru svo kannske óðar
1)'
, ‘ v WS farnir að hrjóta. Næði heimamanna er lítils metið. Svo
h‘u nægilega er fallið út aftur, er tekið til við sömu iðju sem
þe,
fyrr o
þyk
ofa
S haldið áfram, unz skipið er hlaðið, svo sem frekast
11 fært. Nokkuð af beitunni er látið i poka og þeim raðað
‘Ul a^ausu skelina, svo að fljótlegt sé að varpa þeim útbyrðis,
'eður eða sjó, svo, að Iétta þurfi skiþið. Nú er allur far-
Ur ^orinn út í það og annar farangur okkar. Enn þá helzt
j jUlla lognið og blíðviðrið, — örlitla úthafsöldu leggur inn fjörð-
loft-eð aðfallinu, og þunn blikubönd teygja sig upp á vestur-
^ lð förum okkur tómlega við að komast af stað. Gera
6r®Ur þvi stundirnar, hvenær komið verði útfall í fjarðar-
' nninii, að við fáum þar meðstraum. Nokkru fvrir háflæði er
!0