Eimreiðin - 01.04.1942, Blaðsíða 98

178
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖF7.
ElMBK>plS
mér, meðan ég var að velta
öllu þessu fyrir mér og kvað
mann þenna vera í stjarfa-
ástandi, miklu stórfenglegra
en nokkur fakír gæti komið
sjálfum sér í — að í rauninni
hefði maður þessi verið
,,dauður“ í sjö ár og mundi
ekki verða vakinn til lífs aftur,
fyrr en eftir önnur sjö. Ég
spurði hve gamall maður
þessi væri og fékk það svar,
að hann væri nokkur hundruð
ára og gæti lifað um óratíma,
ef hægt væri að kalla þessa
tilveru lians líf.
Ég spurði þá, hvað yrði um
sál þessa manns eða fjarvit-
und meðan hann væri i þessu
ásigkomulagi, og var mér sagt,
að hann færi víðsvegar um
jörðina sem sendiboði hins
mikla Ihama — og að hann
væri í raun og veru Riddara-
foringinn, sem komið hefði á
móts við okkur í öðrum lík-
ama, einhentur, en það væri
táknrænt um fylgjendur
„hægri handar reglunnar" að
vanta vinstri höndina. En
fylgjendur „vinstri handar
reglunnar" væru aftur á móti
þeir, er þjónuðu illum öflum
tilverunnar. Og þarna frammi
fyrir áltarinu skýrði þessi
furðulegi maður mér frá ill-
verkum þessara meðlima
„vinstri handar reglunnar",
sem hann og samstarfsinenn
hans herðust gegn af öllum
kröftum, en á meðan hann tal
aði hljómaði þessi sama und-
urþýða tónlist í salnum
fyllti hug okkar einhverjum
töfrum, sem ég hafði ald>el
orðið áður var.
Hann mælti meðal annars
á þessa leið: Ég nefni ]nr
sení dæmi, að fyrir tæpum SJ°
árum ferðaðist frægur dómm1
úr Vesturlöndum með ley°d
um ókunnuga stigu í fra111'
andi landi. Þar lenti honum
eitt sinn í sennu við mann
einn, sem var hið mesta i"'
menni og iðkaði svartagaldm-
Hafði maður þessi i hótunum
við dómarann og lagði á hann>
að innan sjö ára frá þeim degn
er þeir hittust, skyldi dóma1'
inn dauður, skotinn til ban-1
að skipan sinni með gamal'
dags byssu, „en þii skalt devja
með vansæmd, því að fólk m1111
halda, að þú hafir fram1^
sálfsmorð, en ekkert vita uiu>
að það er mín ósýnilega hönd.
sem verður þér að bana. Og
skal ekki bregðast, að þeda
rætist.“ Þannig mælti d*'
mennið. En sjálfur þekkti ég
dómarann, sein Ihaniamn
nefndi sem dæmi um áhrifa'
mátt hins illa. Og nákvæni'
lega sjö árum eftir þenna fund
dómarans og illmennisins til-