Eimreiðin - 01.04.1942, Qupperneq 56

136 BYGGÐU HÚS ÞITT SJÁLFUR eímheiðW
— Jæja, gerðu eins og þér sýnist, sagði konan örg. Enga
ábyrgð tek ég á mig.
Ég sneri mér til drengjanna.
— Heyrið þið, þetta hérna er svipaðast því að byggja E,lS
úr kubbum. Nú skulum við koma og leika okkur, drengir.
Þeir voru fúsir til þess, og siðan dreifðum við í sameiningu
plönkunum út yfir lóðina. Því næst tókum við einn og einn
planka, bárum hann upp á grunninn og til baka á ný. Það var
alltaf eitthvað að. Gætum við látið planka falla langsum,
varð plankinn, sem átti að koma þversum, annað hvort of stutt-
ur eða of langur. Hökin í planka nr. 1, sem átti að falla i hökm
á planka nr. 2, voru of stór eða þá of litil. Við reyndum á all-
an hugsanlegan hátt með plankana, sem merktir voru a og b og
a og x og b og y.
Eldri drengurinn, sem búinn var að nema dálítið í stærðfræði,
reiknaði að síðustu út, að hægt væri að setja bókstafina saman
á 10539 mismunandi vegu. Væri gert ráð fyrir þvi verstá og
maður hitli ekki á það rétta fyrr en í síðasta sinn, myndu líða
3 ár, 7 mánuðir, 1 vika og 5 dagar þar til að fyrsti plankinn
kæmist á sinn stað.
Það sló uggvænlegri þögn á hópinn, er drengurinn tilkvnnti
þessa niðurstöðu sina. Ivonan kvaðst þurfa heim að hugsa um
matinn, og eldri drengurinn fékk allt í einu óvenjulegan áhuga
fyrir lexíum sínum. Svo urðum við þá tveir eftir, ég og yngn
drengurinn.
—• Það hlýtur auðvitað að vera eitthvert kerfi, sem fara
skal eftir, sagði ég. Það stendur í bókinni, að allt sé tilhöggvið
og þurfi ekki svo mikið sem sög.
— Þú skalt sanna til, að þetta er einhvers konár þraut, sem
þarf að leysa, eins og t. d. krossgáta, sagði drengurinn og
logaði af áhuga.
— Tja, sagði ég, því að ég vildi ekki deyja áhugalaus, ekki
kannske beinlínis krossgáta, en orðaleikur virðist það vera.
— Já, orðaleikur, sagði hann, eins og til .dæmis þegar einn
segir: sólin skín, og þá á annar að ATera fljótur að botna setn-
inguna og segir t. d.: og fuglarnir syngja. Það er svo ganian.
— Já, það er gaman, sagði ég, en væri nú ekki hugsanlegt,
að stafirnir á plönkunum eigi að stafast saman í einhver orð?