Eimreiðin - 01.04.1942, Side 79

EijIRE1ÐI>j
Hvernig varð f)Skrúðsbóndinnlf til?
J'yrir meira cn ári siðan var leikinn á Akureyri sjón- og söngleikur
Björgvin Guðmundsson, sem vakti mikla athygli l>ar nyrðra, og nú
‘^'eg nýlcga er sjáift ieikritið, Skrúðsbóndinn, komið út á prenti. Við
s Ur loiksins hefur styrkzt sú ætlun, sem þegar áður var orðin að nokk-
Urr' vissu, að hér sé um að ræða leiksmíð, sem eigi erindi til allra lands-
Ulanna, og þess vegna hirtir Eimr. hér á eftir tvær greinar um leikinn og
1 und hans, ásamt myndum af liöfundinuin, nokkrum ieikendanna og
a*r>ðum úr leiknum eins og hann var sýndur á Akureyri. Leikendurnir
ftngu yfirleitt ágæta dóma i Akureyrarhlöðunum, enda iögðu l>ar jafn-
■nsælir og vanir leikendur og Svava Jónsdóttir og Jón Norðfjörð til sinn
Kerf- Þá revndist líka sú ráðabreytni ieikstjórans, Agústs Kvaran, að
J'l'1 vandasamasta hlutverk leiksins, hlutverk Heiðar, kornungri áður lítt
>e ktri leikkonu, Sigriði Stefánsdóttur, svo farsæilega, að hún hlaut ein-
r°nia viðurkenningu bæði leikdómenda og almennings fyrir leik-sinn.
^ugnin um Skrúðsbóndann er öllum Austfirðingum gamalkunn og kær.
ft’á þessari sögn hefur skáldið Björgvin Guðmundsson skapað tákn-
e‘Ull> þjóðlegt listaverk, — til að kryfja til mergjar alþjóðleg sannirvdi, —
s ‘"erk, sem er verðugt viðfangsefni allra beztu leikkrafta, hljóm- og
s°ngkrafta, sem islenzka þjóðin á vfir að ráða. I>ess vegna á það ekki
‘ ‘ ^ragast lengi, að leikurinn verði sýndur í liöfuðstað landsins.
Rilslj.
,Jónas Lie, vinsæli rithöfundurinn norski, segir eitthvað á
l)essa leið i einni af bókum sinum (,,Trold“): Það er álkunn-
llkt, að tröll eiga sér aðsetur í öllum mönnum.“ — Að vísu
j1 tröllatrú Norðmanna eigi með öllu sambærileg tröllatrú
s'endinga. Þar í landi eru bæði stór tröll og smá, skógar-
^lnH og hamratröll, bergþursar og jötnar, ill tröll og góð, en
^est eru þau heimsk mjög og trúgjörn.
Það er með tröll þessi sem með öll önnur. Þau eru skáld-
sÞdpur alþýðunnar, skilningur hennar á lífinu og náttúrunni
°g skýring á dulrænum fyrirbrigðum og öðru því, er þekking
Þennar nær eigi til. — Þannig eru allar þjóðsögur til orðnar.
ær eru runnar upp úr reginskuggum fortíðarinnar og fjar-
tegðarbláma, bornar á vængjum órofa hamingjuþrár jarðar-
Þarnsins og þekkingarþorsta í þrotlausri eftirvæntingu um
njTJan hiniin og nýja jörð skilnings og fegurðar, þar sem ræt-