Eimreiðin - 01.04.1942, Page 50
130
HYGGÐU HÚS IHTT SJÁLFUR
eimbeiðiS
— Jæja, hefurðu nokkuð hugsað þér hvar húsið á að stand*1 •
Ég veit ekki hvað þér finnst, en mér sýnist, að einmitt hér rin1
það að vera.
Hún leiddi mig nokkur skref til hliðar og.henti:
— Hér er, sko, útsýnið bezt. Finnst þér það ekki?
— Tja, það er nú nokkuð sama, sagði ég. Þetta er allt nokk
urnveginn flatt.
— Já, en einmitt hér virðist mér dálítið hærra, sagði knin
Annars finnst mér, að þú ættir að segja ... að þú ættn' a
ákveða þetta.
— O, það liggur ekki svo mjög á því. Svo fer þetta nú
eftir því, hve stórt húsið á að vera. ^
— Sex sinnum tíu, sagði hún ákveðin. Það býst ég við, a
verði hæfileg sta>rð. Komið með málböndin, drengir!
Þeir steyptu sér yfir bakpokann, drógu upp hæla með snu'
um, stukku fram og aftur, tóku smáhæla upp úr jörðunm r
settu þá að nýju niður. Allt stóð heima, svo að auðséð var, ‘
þetta var ekki í fyrsta sinn, sem þau komu hingað í þessim1
erindagerðum.
Konan tók upp bókina „um að byggja sitt eigið“ o. s. Þ'"
og með hana í hendinni gekk hún um og benti:
— Lof mér sjá! Jú, hér er það. Ef við reisum húsið hér, llJ
verða átta métrar út að girðingunni á þessa hlið og sex nietu^
á hina. Það er nú ágætt, og svo verða það 22 metrar fvrir g;|1
hér á móti suðri og 10 metra garðstæði á bak við móti noið'1
Það hlýtur að hafa kostað þig talsvert erfiði að íllin‘
þetta út, tók ég fram i fyrir henni.
Hún roðnaði.
— Já, það er að segja, nei, sko, þú skilur. Eg og dreng11111
höfðum talað saman um það, og svo hugsaði ég ...
— Já, að það væri svo þa‘gilegt að setja hælana niður 1 11
urnar, sem þið hefðuð mælt út fyrir fram. Ég sagði þetta í ha’á11
istóni, því þótt eiginmaðurinn verði að þola, að farið sé á l,a
við hann, hefur hann leyfi til að látast vita af því endruin 1 r
eins.
— Það var bara til að spara þér erfiði og óþarfa umst,|llp’
sagði konan og hafði nú alveg náð sér. — Og svo þótti dren0J
unum svo gaman að reyna.