Eimreiðin - 01.04.1942, Blaðsíða 67

EiMreiðin
í BEITUFJÖRU
147
Un(lirhyggja Stundu fyrir miðaftan létum við frá Bjartevjar-
E,indi. Eftir finnn stuncía róður leggjum við upp árar móts við
\ *las^a8a- Þar er straums hætt að gæta, svo að teljandi sé.
j. es^isskrinurnar eru opnaðar, og kaffi er hitað á olíuvélinni
ani i barka. Svo er maulað og masað. Flestir spá í veðrið. Ætli
bað fari
likl
nú ekki að kalda! Þetta er nú meira lognið! Það verða
ega einhver útlát á því, þegar hann fer að hvessa! — En
'ið ^ °S^a e^*r lelði, engan langar til að sitja lengur við árina
Þessu sinni. Enn er ekki hálfnað heim. Ekki nærri því.
tSs Vegna tjóar ekki að biða. Kvöldloftið er svalt, og fljótlega
Clur að okkur, heitum og sveittum. Eftir klukkustundar hvíld
Potum vjg okkar skinnklæddu fótum ofan í holur, sem við
^ um gert fyrir þá í beitubinginn, og setjumst undir árar. Sárar
er>dur gripa hlummana, og verkjaflog þjóta um handleggja-
n8 brjóstvöðva nokkur fyrstu áratogin. Svo jafnast það og
erfnr, en eftir verður jöfn og sígandi þreyta, sem seytlar út
1 allan likamann, þung og lamandi. Rökkrið færist yfir, og
j. 'U 'a8nættið er nálega aldimmt, því að loft er þungbúið og
nni skýjaskik' Þó er ekki annars kostur en halda áfram
1 af augíum. Hver einstakur verður að láta sér nægja þá
^ •*> sem hann fær við að stýra nokkrar mínútur, meðan for-
^‘iðm-inn setzt undir ári hans, unz röðin kemur að þeim næsta.
amraeðurnar smáfjara út, og að lokum heyrist ekkert utan
^yahljóðið, þungt og háttbundið. Þá kemur svefninn. Fæstir
s°Iið nokkuð, að heitið geti, tvær síðustu nætur, og
sumir
að
ekki fest blúnd. Eins og ósýnilegur andi sækir hann
niu örþreyttum mönnum úti á hafi., Hugsanirnar verða
. 'uttiir og sljóar. Stundum finnst mér ég sé að gliðna
SUndur; ég sjálfur sé að losna úr tengslum við líkam-
^Un- Og mér finnst það muni vera gott, sjálfur geti ég þá notið
.'ildar, nieðan líkaminn vinnur þessar sönm ákveðnu hreyf-
*°8ar upp aftur og aftur. Likaminn er ekki ég, hann er aðeins
> seni að vísu þarf eftirlits og aðgæzlu; en svo getur hann
*nnið sjálfstætt, þegar búið er að setja hann af stað, og hann
e*m nóg brenni. Hann fékk nóg að horða í kvöld.
bn,
"tteyndu að halda laginu, góði.“ Þetta er sagt með svefn-
■nginni og góðlátlegri röddu bak við mig. Mér hefur fipast